Gdy kurtyna miała opaść ponownie na 18. Biennale Architektury w Wenecji, studenci uniwersytetu za jednym z głównych pawilonów mieli okazję zobaczyć swoje dzieła na widoku.
Pawilon Narodowy Uzbekistanu został stworzony przez młodych architektów z Uniwersytetu Ajou w Taszkiencie we współpracy z projektantami z francuskiego Studio KO.
Projekt zatytułowany „Unbuild Together: Archaism vs. Modernity” został zamówiony przez Fundację Rozwoju Sztuki i Kultury Uzbekistanu i koncentruje się na mniej znanej starożytnej przeszłości Uzbekistanu.
Inspiracją dla pracy są ruiny 300 starożytnych pustynnych fortec ze starożytnego Khorezm, znanych jako qalas, które rozciągają się w regionie Karakalpakstan. Pochodzą z I wieku p.n.e. Pomimo ich wieku zachowało się zadziwiająco 50 fortec.
Aby zbudować projekt, grupa 25 uczniów została zabrana, aby zobaczyć qalas na własne oczy, odwiedzając niektóre z najlepiej zachowanych obiektów, takie jak Toprak Qala i Koi Krylgan Qala. Grupa odwiedziła także Bucharę, gdzie na przestrzeni wieków mistrzowsko doskonalono wspaniałe cegły i niebieskie płytki.
Pawilon w Wenecji upamiętniał zarówno dziedzictwo cywilizacji Khorezm, jak i cegły Buchary, badając wszechstronne zastosowania ziemi, zwłaszcza cegieł, jako podstawowego materiału budowlanego w architekturze uzbeckiej.
Gdy w zeszłym miesiącu dobiegła końca włoska prezentacja, która celebruje dziedziny sztuki, designu i architektury, grupa początkujących projektantów odpowiedzialnych za projekt poleciała samolotem, aby zobaczyć swoje dzieło w całej okazałości. W ciągu sześciu miesięcy ich pawilon odwiedziło ponad 260 000 osób.
Pawilon zakończył się sukcesem dzięki wspólnemu wysiłkowi, obejmującemu także prace takich artystów, jak uzbecki mistrz Abdulvakhid Bukhoriy, znany ze swojego kunsztu ceramiki i technik glazurowania; marokański reżyser El Mehdi Azzam; włoska modelka Miza Mucciarelli; i turecka fotografka Emine Gözde Sevim.
Celem wykorzystania takiej współpracy było stworzenie wielowarstwowej i poetyckiej interpretacji przeszłości i nowoczesności Uzbekistanu.
Zrównoważony rozwój i przyjazne dla środowiska metody budowlane były głównymi założeniami projektu. W rezultacie po demontażu pawilonu wszystkie cegły użyte do montażu zostaną ponownie wykorzystane do prac restauratorskich dziedzictwa weneckiego.
Wizyta studentów uniwersytetu zbiegła się z okazją do zagłębienia się w słynne dziedzictwo architektoniczne Wenecji, przy wsparciu profesorów z Uniwersytetu Iuav w Wenecji i rzemieślników ze słynnej wytwórni szkła Murano.
Eksploracja stała się badaniem porównawczym tego, jak różne kultury zbliżają się do równowagi pomiędzy zachowaniem historycznego rzemiosła ceglanego a przyjęciem nowoczesnych innowacji architektonicznych.
W przemówieniu przed biennale Gayane Umerova, prezes Fundacji Rozwoju Sztuki i Kultury Uzbekistanu, opowiedziała, jak jej zdaniem ważne jest zaangażowanie przyszłego pokolenia architektów w uzbeckie dziedzictwo i twórców sprzed tysięcy lat.
Pani Umerova opowiedziała, jak projekt został zaprojektowany, aby pomóc wykorzystać projekty z przeszłości do zbudowania lepszego jutra.
Po zakończeniu biennale rząd Uzbekistanu wyraził swój zachwyt pawilonem i ujawnił, że istnieją już plany na przyszłość dotyczące udziału w kolejnym biennale w mieście.
18. Biennale Architektury w Wenecji rozpoczęło się w maju i trwało do 26 listopada. Tematem tego roku było „Laboratorium przyszłości”.
Kraje uczestniczące miały za zadanie wyobrazić sobie, w jaki sposób cywilizacje mogą przystosować się do lepszej, bardziej ekologicznej i bardziej zrównoważonej przyszłości.
Kuratorami projektu byli ghańsko-szkocka architekt Lesley Lokko oraz nigeryjski artysta, projektant i architekt Demas Nwokowon, Złoty Lew za całokształt twórczości.
