Składająca się z dziewięciu ogrodów tematycznych – francuskiego, hiszpańskiego, japońskiego, florenckiego, prowansalskiego, egzotycznego, kamiennego, różanego i Sèvres – przepiękna posiadłość jest arcydziełem ogrodnictwa.
Jest to jeden z najwspanialszych pałaców na wybrzeżu Lazurowego Wybrzeża.
Położona na półwyspie Saint-Jean-Cap-Ferrat (Alpy-Maritimes) urzekająca Villa Éphrussi de Rothschild jest uosobieniem bogactwa i majestatu architektury.
Ta bajkowa różowa rezydencja jest zwieńczeniem marzenia francuskiej celebrytki Béatrice Éphrussi de Rothschild.
Rezydencja będąca mieszanką inspiracji francuskich, włoskich i hiszpańskich, wybudowana w latach 1905-1912, została zaprojektowana w najdrobniejszych szczegółach przez panią domu. Praca była tytaniczna.
Dziś zwiedzający mogą przechadzać się po posiadłości, zwiedzając dziewięć tematycznych działek ogrodowych, z których każda ma swoją niepowtarzalną atmosferę.
Kim była Béatrice Éphrussi de Rothschild?
Charlotte Béatrice de Rothschild, pieszczotliwie nazywana Béatrice, była kimś więcej niż tylko członkiem prominentnej francuskiej rodziny bankowej Rothschildów; była osobą towarzyską, koneserką sztuki i kobietą o niezrównanej elegancji.
Po ślubie z urodzonym w Rosji bankierem i seryjnym hazardzistą Maurice’em Ephrussim w 1883 roku życie Béatrice nabrało kosmopolitycznego charakteru.
Para zamieszkała w Monte Carlo i wykorzystała swój niezwykły majątek do podróżowania po całym świecie i zgromadzenia imponującej kolekcji dzieł sztuki, w tym starych mistrzów, rzeźb, dzieł sztuki i rzadkiej porcelany.
Warto zauważyć, że w 1902 roku zamówiła jajko Rothschild Fabergé, co stanowi świadectwo jej zamiłowania do rzemiosła na zamówienie i przemyślanych prezentów.
„Niezwykłe ogrody Francji”
W 1905 roku Beatrice zakochała się w posiadłości położonej na półwyspie Saint-Jean-Cap-Ferrat. A gdy dowiedziała się, że nabyciem działki podzielał także król Belgii Leopold II, szybko zabezpieczyła jej zakup.
Budowę wystawnej willi rozpoczęto w następnym roku, a nadzorował ją francuski architekt Jacques Marcel Auburtin.
Baronowa wypełniła wnętrza rezydencji antykami, obrazami Starych Mistrzów, rzeźbami, dziełami sztuki i zgromadziła obszerną kolekcję rzadkiej porcelany.
Jako miłośniczka botaniki szczególnie skrupulatnie komponowała ogrody i tereny, które Ministerstwo Kultury zalicza do „Niezwykłych Ogrodów Francji”.
Korzystała z wiedzy wybitnych ogrodników swojej epoki, w tym Achille Duchene, znanego projektanta, który pracował także przy ogrodach pałacu Blenheim dla księcia Marlborough.
Willa otoczona jest dziewięcioma ogrodami, każdy o innej tematyce: francuskim, hiszpańskim, japońskim, florenckim, prowansalskim, egzotycznym, ogrodem kamiennym, ogrodem różanym i ogrodem Sèvres.
Baronowa, która nie miała własnych dzieci, wszystko przewidziała i po jej śmierci willa została przekazana Académie des Beaux-Arts.
Willa stała się częścią domeny publicznej, ale przede wszystkim częścią historii Riwiery Francuskiej.
