Reakcja w dużej mierze sprzeciwiła się wprowadzeniu przez Berlin nowej klauzuli dotyczącej finansowania, która uniemożliwiałaby osobom krytycznym wobec Izraela otrzymanie wsparcia finansowego od miasta.
W ostatnich tygodniach osobistości z branży artystycznej i rozrywkowej wyraziły swoje poparcie dla ruchu Strike Germany w odpowiedzi na „stosowanie przez rząd polityki maccartowskiej, która tłumi wolność słowa” w związku z okazywaniem solidarności z Palestyńczykami w Gazie.
Kilku artystów, takich jak Jyoty i Manuka Honey, wycofało się z nadchodzącego berlińskiego festiwalu CTM, który odbędzie się od 26 stycznia do 4 lutego w różnych miejscach w mieście, w ramach solidarności z ruchem Strike Germany.
Wpis Ravers for Palestine na Instagramie na początku tego miesiąca potwierdził, że zarówno Jyoty, jak i Manuka Honey nie wystąpią w piątek 26 stycznia na CTM w legendarnym klubie Berghain.
CTM odpowiedziało oświadczeniem, w którym stwierdziło, że „szanuje decyzje artystów” i „niezmiennie wspiera wolność artystyczną i dialog”.
Według strony internetowej inicjatywy Strike Germany jest „wezwaniem do odmowy niemieckim instytucjom kulturalnym stosowania polityki maccartowskiej, która tłumi wolność słowa, w szczególności wyrazy solidarności z Palestyną”.
Jyoty i Manuka Honey dołączają do setek artystów, którzy podpisali dokument rozpowszechniany w ramach nowej inicjatywy, w którym zachęca się do odmowy organizowania wystaw i wydarzeń w instytucjach, które „pilnują polityki ich artystów”, w szczególności tych, które uczyniły propalestyńskie sprawozdania.
W liście otwartym ruchu stwierdzono, że protesty solidarności z Palestyną zostały „błędnie uznane za antysemickie i zakazane”, podczas gdy przestrzenie dla aktywistów są „napadane przez policję i częste są brutalne aresztowania”.
Wśród osób, które podpisały się pod wezwaniem Strike Germany, było kilku laureatów Nagrody Turnera, w tym Lawrence Abu Hamdan i Charlotte Prodger, a także pisarka Annie Ernaux, laureatka Nagrody Nobla.
Potępiają napiętą atmosferę w Niemczech, gdzie wydarzenia, pokazy muzealne i inne możliwości zostały odebrane osobistościom, które wyraziły swoje poparcie dla Palestyny.
W tym miesiącu Berlin wprowadził nową klauzulę finansową, która uniemożliwia osobom krytycznym wobec Izraela otrzymywanie wsparcia finansowego od miasta. Rada miejska Berlina stwierdziła, że odbiorcy rządowych funduszy na sztukę będą musieli wyrzec się „jakichkolwiek form antysemityzmu”.
Dostosowałoby to definicję antysemityzmu stosowaną przez miasto do definicji Międzynarodowego Sojuszu na rzecz Pamięci o Holokauście, która obejmuje „dokonywanie porównań współczesnej polityki Izraela do polityki nazistowskiej” oraz „odmawianie narodowi żydowskiemu prawa do samostanowienia, np. poprzez twierdząc, że istnienie państwa Izrael jest przedsięwzięciem rasistowskim”.
Teraz nominowany do nagrody Mercury piosenkarz i autor tekstów Ghostpoet – prawdziwe nazwisko Obaro Ejimiwe – wyraził sceptycyzm w związku z „falą całkowitego odwołania strajku”.
Brytyjski artysta określił nowy niemiecki strajk kulturalny jako „źle skierowany”, deklarując jednocześnie swoje wsparcie dla Gazy.
W poście na Instagramie Ghostpoet napisał, że choć podziela złość z powodu „niewybaczalnego wsparcia Niemiec dla ludobójczej kampanii Izraela przeciwko Palestyńczykom”, „nie przyniesie to pożądanych rezultatów”.
Dodał, że strajk jest „źle ukierunkowany”, ponieważ wiele dotkniętych instytucji to „przestrzenie sprzeciwu wobec ludobójczej polityki”, ale to one „płacają cenę za stanowisko rządu”.
Artysta stwierdził, że „nie może z czystym sumieniem nadal wspierać strajku” i dodał: „Cieszę się z wymiany i rozmów z tymi, którzy zdecydowali się dołączyć, i mam nadzieję, że uda nam się opracować skuteczniejsze strategie. Jak zawsze nadal wspieram walkę Palestyńczyków. Palestyna będzie wolna!”
W innym miejscu podczas niedawnego protestu Jesse Darling, berliński artysta, zdobywca nagrody Turnera w 2023 r., wygłosił przemówienie, w którym powiedział, że „podczas gdy Izrael bombarduje dzieci w Gazie, one wciąż śpiewają stare kłamstwo o pięknym niebieskim… przyglądał się dzieciom w coraz bardziej wielorasowych kitas Berlina, uchwalając jednocześnie przepisy, które naturalizują profilowanie rasowe i rozpoczynają wykluczanie osoby innej rasy ze sfery polis, sfery kultury i mowy”.
Darling dodała: „Jedyne, co wiemy, to to, że «to nigdy więcej nie może się powtórzyć», ale jeśli zapytasz, co dokładnie nie może się już nigdy więcej wydarzyć, uruchamia się trauma sprawcy i spotykasz się z zawstydzającym mechanizmem kontroli i wyciszania”.
