„Festiwal Omakase” – jak Gilles Peterson perfekcyjnie organizuje Światowy Festiwal w Sète

Tegoroczny Worldwide Festival odbył się w tle wyborów w Wielkiej Brytanii i Francji. W tak podzielonym czasie organizator Gilles Peterson rozmawia z TylkoGliwice Culture o jednoczących cechach muzyki.

Gdy słońce zachodzi nad Morzem Śródziemnym, scena nadmorskiego amfiteatru na Worldwide Festival w Sète we Francji rozświetla się pastelowymi różami, podczas gdy wirtuoz saksofonu Isaiah Collier wykonuje swój album „Parallel Universe”.

Nieba nie da się zaprojektować, ale stanowi ono idealne uzupełnienie wizualne jednego z najlepiej dobranych składów, a to wszystko dzięki organizatorowi festiwalu, znanemu DJ-owi i właścicielowi wytwórni, Gillesowi Petersonowi.

Wielu Brytyjczyków najbardziej zna Petersona z jego audycji radiowej BBC, w której przedstawia stałym słuchaczom zadziwiająco zróżnicowany katalog muzyków z całego świata i niemal każdego gatunku. Od wczesnych dni jako piracki DJ radiowy w latach 90. Peterson promował nowych artystów i całe gatunki, od legendy soulu Amy Winehouse po zespół drum&bass Roni Size & Reprazent i acid jazz.

Przez ponad tydzień w lipcu miłośnicy muzyki tłumnie przybywają do południowej Francji, aby osobiście doświadczyć eklektycznego gustu Petersona. TylkoGliwice Culture było na miejscu, dojeżdżając do malowniczej nadmorskiej gminy z Montpellier bez problemu dzięki 30-minutowemu pociągowi, zarezerwowanemu przez Omio.

To nie jest jedyny festiwal, który prowadzi, jest też popularny We Out Here w Dorset, na południowo-zachodnim wybrzeżu Anglii na przykład. Ale podczas gdy We Out Here jest bardziej typowym festiwalem z wieloma scenami, pozwalającymi uczestnikom na samodzielne komponowanie doświadczeń, wyjątkowy program Worldwide sprawia, że ​​bardziej przypomina tydzień muzyki, którą Peterson osobiście skomponował dla siebie.

„Na całym świecie panuje festiwal omakase” – mówi mi Peterson, odnosząc się do japońskiego zwrotu „Zostawię to tobie” używanego w menu degustacyjnych. „Bierzesz to, co ci dano” – żartuje. W tegorocznym menu omakase Peterson serwuje niesamowitą różnorodność wieczorów.

W środę wieczorem będzie można posłuchać inspirowanego muzyką latynoską wyboru z oszałamiającym setem londyńskiej grupy afrobeatowej Kokoroko. W czwartek Collier wystąpi w jazzującym wieczorze u boku Jimetty Rose & the Voices of Creation, a następnie DJ-e Suncut i sam Peterson sprawią, że wszyscy będą tańczyć do białego rana. Piątek znów się zmienia, oferując trzy sety poświęcone niesamowitej perkusistce Valentinie Magaletti, która wystąpi z V/Z, Moins i Holy Tongue, a następnie tancerze-interpretatorzy przejmą scenę na set z nowego albumu Lefto.

„Marzenie jest wtedy, gdy młodzi DJ-e, tacy jak IZCO, grają obok starszych, takich jak Jimetta. Gdzie mogą dzielić tę samą przestrzeń” – mówi Peterson.

Jeśli którekolwiek z tych nazwisk nic ci nie mówi, warto je zapamiętać. Peterson ma talent do programowania kolejnych wielkich gwiazd. Little Simz grał tam 12 lat temu. W jego wczesnych latach grał tam Michael Kiwanuka, a także artyści tacy jak Anderson .Paak, Kamasi Washington, James Blake, Thundercat i Khruangbin.

W roku, w którym zaplanowano występ Khruangbin, w ostatniej chwili dostali telefon z Glastonbury, aby zagrać w transmitowanym w telewizji slocie na ogromnej scenie West Holts festiwalu. To była ogromna szansa, ale kolidowała z Worldwide. Odrzucili Glastonbury. To jest siła napędowa pełnej pasji marki Petersona.

„Jestem za to naprawdę wdzięczny” – mówi. To zadziałało dla wszystkich, ponieważ Khruangbin został zaproszony z powrotem do Glastonbury w następnym roku i od tego czasu coraz bardziej umacniał swoją pozycję na arenie międzynarodowej.

Dla Petersona ważne jest, aby włączyć się do akcji w ich wczesnych dniach. Częściowo z powodu jego fanatycznej obsesji na punkcie nauki o muzyce – rozmawiam z nim tuż po wyjściu ze sklepu płytowego w poszukiwaniu albumów takich artystów jak Gong i Françoise Hardy – ale także dlatego, że walczy z coraz bardziej skomercjalizowaną branżą festiwalową, która ma duże nazwiska wykupione w ramach ekskluzywnych kontraktów. „Zawsze byłem w zapleczu głównego nurtu, zawsze byłem swego rodzaju bojownikiem przeciwko przejęciu muzyki przez sektor komercyjny” – mówi. Chociaż przyznaje, że chciałby, aby Thom Yorke wystąpił na przyszłorocznym wydarzeniu z jego zespołem The Smile.

To 18. edycja festiwalu, który rozrósł się z dwudniowego wydarzenia do tygodniowego, ale skala festiwalu pozostała dostosowana do pojemności jego fantastycznego amfiteatru. Łatwo zrozumieć dlaczego, jest to jedno z bardziej wyjątkowych miejsc, w których można chłonąć szeroki wachlarz artystów festiwalu. Po zakończeniu występów zespołów, stanowisko DJ-a zajmuje trybuny, a wszyscy rzucają się na scenę, aby tańczyć przez całą noc.

Kiedy Worldwide po raz pierwszy przyjechał do Sète, małe rybackie miasto nie było wcale mekką muzyki. Dwie dekady później ma teraz klub, audiobar, sklepy z płytami i lokalnych DJ-ów. W dużej mierze jest to zasługą pracy festiwalu, aby utrzymać miasto w centrum uwagi. Podczas gdy festiwal szybko wyprzedaje się dla międzynarodowej publiczności, jednodniowe wydarzenia z setami DJ-ów na plaży są bezpłatne dla każdego.

„Naprawdę doceniam to, że przez lata udało mi się zbudować tłum, który to rozumie, ale także zbudować szacunek w mieście” — mówi Peterson. „Trzeba mieć relacje z rybakami, lokalnymi firmami, ratuszem”.

To projekt pasji dla Petersona pod koniec dnia. Wyjaśnia, że ​​chociaż zwykle wychodzi na zero – w tym roku może być trudniej, ponieważ jeden wieczór został odwołany z powodu deszczu – Worldwide nie jest napędzane marżami zysku. „To naprawdę miłość i reakcja, jaką otrzymuję od ludzi, którzy tam idą, i artystów, sprawiają, że chcę to robić każdego roku”.

Społeczność, którą zbudował Peterson, jest niezwykła. Jego zróżnicowany gust przyciąga zachwycająco czarujący, różnorodny tłum – jedynym czynnikiem jednoczącym jest często religijna gorliwość w stosunku do gustu DJ-a. Jest to szczególnie zauważalne w tygodniu zdefiniowanym przez dwa decydujące wybory w podzielonych krajobrazach politycznych. Podczas występu Petersona w czwartek zapowiada on nowy centrolewicowy rząd Partii Pracy w Wielkiej Brytanii, a gdy festiwal kończy się w niedzielę, wiadomość o porażce Narodowego Zgromadzenia w drugiej turze wyborów we Francji wywołuje radosne szumy w powietrzu.

„Dzięki temu pojawiła się niesamowita dodatkowa warstwa ekscytacji, wibracji i energii” – mówi francusko-szwajcarski DJ, który nazywa Wielką Brytanię swoim domem. Uważa, aby w naszej rozmowie nie wdawać się w zbytnie dyskusje polityczne ze względu na swoje powiązania z BBC – brytyjska stacja wymaga od swoich pracowników pewnej neutralności politycznej – ale wyjaśnia, że ​​jego podejście do muzyki zawsze faworyzowało pluralizm i otwartość.

Muzyczna podróż Petersona rozpoczęła się od organizacji takich jak Anti-Nazi League (ANL), które organizowały wydarzenia muzyczne z zespołami takimi jak The Clash, i widział, jak muzyka wpływała na kwestie polityczne, takie jak południowoafrykański apartheid. Muzyka zawsze była polityczna dla Petersona. „Gdyby nie było jej w narracji, myślę, że byłoby o wiele mniej interesujących rzeczy w muzyce”.

„Jestem za sztuką, kulturą, wsparciem i równością. I o to właśnie chodzi w moich parkietach. Chodzi o to, aby ludzie czuli się komfortowo w tym środowisku, niezależnie od tego, skąd pochodzą” – mówi Peterson.

To prawda. W czasach dużego podziału, staranne selekcje Worldwide tworzą jedną z tych rzadkich przestrzeni, w których muzyka usuwa wszelką dysharmonię, pozostawiając jedynie radość chwili. Niech nadejdzie 19. edycja.