Centra danych kosmicznych: „Wytwór wyobraźni”, który jednak może uczynić Europę liderem w dziedzinie kosmosu

Choć nie stanie się to wcześniej niż w 2036 r., Europa już teraz bada, w jaki sposób można w zrównoważony sposób wysyłać centra danych w przestrzeń kosmiczną.

Od czasu pojawienia się generatywnej sztucznej inteligencji (AI) popyt na centra danych gwałtownie wzrósł, ale z uwagi na niedobór gruntów i zapotrzebowanie na energię Europa rozważa wysłanie centrów danych w kosmos, aby zapewnić suwerenność danych i efektywność energetyczną.

Niedawne badanie wykazało, że pod względem technicznym, ekologicznym i ekonomicznym umieszczenie centrów danych na orbicie wymagałoby mniejszych nakładów energetycznych niż umieszczenie ich na ziemi.

„Dziś możemy powiedzieć, że wyniki są bardzo zachęcające” – powiedział Damien Dumestier, kierownik badania z Thales Alenia Space.

„Znaleźliśmy rozwiązanie, które jest wykonalne technicznie, ma sens finansowy i ma mniejszy ślad węglowy niż na Ziemi” – powiedział w wywiadzie dla TylkoGliwice Next.

Badanie trwało 16 miesięcy i kosztowało 2 miliony euro. Koordynatorem była Thales Alenia Space w imieniu Komisji Europejskiej.

Grabież ziemi

Centra danych to obiekty fizyczne, w których znajdują się systemy komputerowe organizacji i duże ilości danych, które można pobrać z dowolnego miejsca na świecie. Wymagają dużej ilości energii do działania i są również chłodne.

Międzynarodowa Agencja Energetyczna (IEA) szacuje, że do 2026 roku centra danych będą zużywać łącznie 1000 terawatogodzin rocznie, co w przybliżeniu odpowiada zużyciu energii elektrycznej w Japonii.

Idea centrum danych kosmicznych opiera się na możliwości zasilania go energią słoneczną, co czyni je mniej energochłonnym.

Ale tak ambitny projekt najprawdopodobniej nie będzie gotowy przed rokiem 2036, powiedział Dumestier, a problem już teraz jest na wyciągnięcie ręki.

„Istnieje niewielka grupa nabywców, którzy są niezwykle potężni i spragnieni przestrzeni w centrach danych, a także dysponują dużymi środkami finansowymi” – powiedział Kevin Restivo, szef badań europejskich centrów danych w firmie doradczej ds. nieruchomości CBRE, w wywiadzie dla TylkoGliwice Next.

Nabywcami tymi są duże firmy technologiczne, takie jak Microsoft, Amazon Web Services i Google, znane jako „hiperskalowcy”.

Restivo stwierdził, że w większości europejskich obszarów metropolitalnych brakuje energii elektrycznej, a znalezienie lub zabezpieczenie odpowiedniego terenu z dostępem do wystarczająco mocnego źródła energii staje się coraz trudniejsze.

W rezultacie zobaczymy centra danych budowane w częściach krajów europejskich, w których ich dotąd nie było – powiedział, wskazując na zakup przez Microsoft ziemi w Yorkshire w północnej Anglii, która nieprzypadkowo jest już doprowadzona do sieci energetycznej.

„Wytwór wyobraźni”

Jeśli chodzi o wysyłanie centrów danych dalej, wysyłanie ich w kosmos „jest obecnie bardziej wytworem wyobraźni niż rzeczywistością” – powiedział Restivo.

„Mimo wszystko uważam, że badania prowadzone w centrach danych w kosmosie lub pod wodą są warte zachodu” – powiedział w wywiadzie dla TylkoGliwice Next, dodając, że „testowanie parametrów rozwoju centrów danych ma kluczowe znaczenie dla rozwoju branży”.

Takie rozwiązania mogą obejmować możliwość korzystania z innych metod zasilania niż podłączenie do sieci elektroenergetycznej lub autonomicznego działania centrów danych z minimalną ingerencją.

Jednak korzyści płynące z badania nowatorskich pomysłów, takich jak centra danych kosmicznych, mogą również umożliwić rozwój innych technologii kosmicznych, na przykład robotyki czy rakiet nośnych.

Aby centra danych kosmicznych były energooszczędne, potrzebowałyby nowego typu wyrzutni, która wytwarzałaby 10 razy mniej emisji, zgodnie z badaniem. Centra danych musiałyby również pozostać na orbicie z paliwem rakietowym, więc może trzeba będzie znaleźć alternatywę.

Dumestier poinformował, że prowadzi rozmowy z francuską grupą Ariane i niemiecką firmą kosmiczną, która stwierdziła, że ​​zbudowanie bardziej przyjaznej dla środowiska rakiety nośnej jutro nie będzie wykonalne, ale za kilka lat może się to okazać możliwe.

Kolejnym problemem jest zapewnienie, że centra danych kosmicznych nie zwiększą zaległości w postaci niedziałających i zapomnianych satelitów.

Dumestier powiedział, że centra danych będą orbitować na wysokości około 1400 kilometrów, wyżej niż satelity kosmiczne.

Jednak kluczem do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju jest zapewnienie długiego okresu użytkowania centrów danych kosmicznych i możliwości ponownego wykorzystania materiałów.

Dodał, że centra danych kosmicznych mogłyby przywrócić „Europejczykom suwerenność w zakresie danych i zapewnić Europie sztandarową możliwość wdrożenia oraz stać się liderem w sektorze kosmicznym”.

„Jeśli chodzi o korzyści, jest to duży, dostępny rynek, który otworzy nowe drzwi dla innych zastosowań”.