„Myślenie, że jesteś produktywny, czyszcząc lodówkę, gdy masz pilny termin do pracy, nadal jest prokrastynacją” – powiedział TylkoGliwice Next jeden z ekspertów.
Czy jesteś winny plotkowania przy ekspresie do kawy lub udawania, że jesteś bardzo zajęty, podczas gdy tak naprawdę rezerwujesz wakacje?
Możesz być osobą prokrastynującą w miejscu pracy.
Ale bądź pewien, że nie jesteś sam: według amerykańskiego badania przeprowadzonego przez psychologa i badacza kunktatorstwa Josepha Ferrariego od 15 do 20 procent populacji to „chroniczni prokrastynatorzy”.
Czym jednak jest prokrastynacja w miejscu pracy i czy powinieneś czuć się winny? I powiedz, że chcesz naprawić ten nawyk – jak byś się do tego zabrał?
„Emocjonalne i dalekie od racjonalności”
Prokrastynacja to dobrowolne opóźnianie zadań, mimo świadomości, że doprowadzi to do negatywnych konsekwencji.
„To całkowicie emocjonalne i dalekie od racjonalności – możesz odkładać pracę na później, ale nie w innych codziennych aspektach życia” – powiedziała TylkoGliwice Next Fuschia Sirois, profesor psychologii na Uniwersytecie w Durham.
„Ludzie nie zwlekają, gdy mają przyjemne rzeczy do zrobienia, ale raczej wtedy, gdy przydziela się im zadania, które wywołują negatywne emocje, takie jak niepokój czy nuda” – dodał Sirois.
Powszechne stały się dwa terminy – cyberslacking i cyberloafing – które odnoszą się do pracowników, którzy wyglądają na zajętych, podczas gdy w rzeczywistości surfują po Internecie do celów osobistych.
Sposób, w jaki odkładamy sprawy na później, mógł ewoluować, ale samo działanie jest stare jak świat. XVIII-wieczny poeta Edward Young nazwał prokrastynację „złodziejem czasu”.
Według badania przeprowadzonego w 2022 r. ludzie zwlekają z myślą, że w przyszłości zadania będą łatwiejsze.
Sirois argumentował jednak, że satysfakcję z wykonania pracy w ostatniej chwili przeważają negatywne skutki „stresu i niepokoju”.
Czy istnieje „pozytywna prokrastynacja”?
„Pozytywne prokrastynacja” to idea mówiąca, że zostawianie zadań na ostatnią chwilę daje takie same – a nawet lepsze rezultaty.
W swojej książce The Art of Procrastination z 2012 roku John Perry, profesor na Uniwersytecie Stanforda, przekonuje, że można je wykorzystać do zwiększenia produktywności.
Jego podręcznik ustrukturyzowanego odwlekania zachęca czytelników do umieszczenia najbardziej zniechęcającego zadania na górze listy rzeczy do zrobienia, dzięki czemu wszystkie kolejne zadania wydają się łatwiejsze.
Dla Timothy’ego Pychyla, emerytowanego profesora psychologii z Uniwersytetu Carleton w Kanadzie, idea pozytywnego odwlekania to po prostu przypadek „przekształcenia wady w cnotę”.
„Myślenie, że jesteś produktywny, czyszcząc lodówkę, gdy masz pilny termin do pracy, nadal jest prokrastynacją” – powiedział TylkoGliwice Next.
Kto zwleka?
Ankieta przeprowadzona w Wielkiej Brytanii wśród 2000 pracowników oszacowała, że Brytyjczycy spędzają nieco ponad 2 godziny dziennie na odwlekaniu.
Eksperci twierdzą, że prokrastynatorzy mają różne kształty i rozmiary, a wśród nich są perfekcjoniści.
„Perfekcjoniści mogą godzinami odkładać wysłanie e-maila, ponieważ chcą wysłać idealną odpowiedź, podczas gdy osoby niespokojne mają znacznie niższą tolerancję na stres wywołany prokrastynacją” – stwierdził Sirois.
Winni mogą być pracownicy, ale w niektórych miejscach pracy panuje coś, co nazywa „środowiskiem prokrastogennym”.
„Ludzie będą zwlekać z zadaniami, które są niejednoznaczne i pozbawione jasnych terminów. Może tak być również w przypadku, gdy nie mają łatwo dostępnego wsparcia” – dodała.
Sytuację tę można pogorszyć, pracując w domu.
„Możesz łatwo rozproszyć się w czasie, gdy musisz wysłać wiadomość e-mail, a następnie czekać tak długo, aż ktoś odpowie i będzie mógł kontynuować Twoje zadanie”.
„W czasie pandemii przeprowadzono badania dotyczące osób, które częściej odkładają działania na później. Pracowali w domu, co może powodować większe rozproszenie uwagi, ale ludzie mieli też do czynienia z ogólnie wyższym poziomem stresu”.
Jak powstrzymać się od odkładania spraw na później?
„Musisz znaleźć sposób na redukcję negatywnych emocji, które wywołują niepokój i prowadzą do prokrastynacji. Żadna umiejętność zarządzania czasem nie jest w stanie tego wyleczyć” – powiedział Sirois.
W przypadku perfekcjonistów wielu martwi się o wynik swoich decyzji.
Sirois wyjaśniła jednak, że „w rzeczywistości ludzie wyobrażają sobie, że będą znacznie bardziej zdenerwowani i dotknięci negatywnym wynikiem sytuacji, niż są w rzeczywistości”.
„Bycie współczującym dla siebie może wydawać się sprzeczne z intuicją, ponieważ jesteśmy surowi wobec osób, które zwlekają. Ale czasami musisz zaakceptować fakt, że zmagasz się z problemem spoza pracy i komunikować się na ten temat”.
