Państwa członkowskie Unii Europejskiej wylały zimną wodę na ambitną prośbę premiera Hiszpanii Pedro Sáncheza.
Sánchez zwrócił się o to, aby trzy języki regionalne kraju – kataloński, galicyjski i baskijski – zostały uznane za języki urzędowe UE. Jednak podczas spotkania ministerialnego w Brukseli apelacja znacznie odbiegała od wymaganego jednomyślnego poparcia i nie jest jasne, kiedy kwestię można ponownie poddać dyskusji.
Wyznaczenie języka UE oznaczałoby tłumaczenie każdego aktu prawnego, w tym codziennej publikacji dziennika urzędowego, na te trzy języki oraz tłumaczenie ustne w czasie rzeczywistym podczas debat w Radzie UE i Parlamencie Europejskim.
Hiszpański wniosek jest bezpośrednio powiązany z zawiłymi staraniami Sáncheza o zapewnienie głosów niezbędnych do pomyślnej inwestytury po niejednoznacznych wynikach wyborów powszechnych, które odbyły się 23 lipca.
Ani partia socjalistyczna Sáncheza, ani konserwatywna opozycja nie zdobyły wystarczającej liczby mandatów, aby samodzielnie stworzyć większość parlamentarną i są obecnie zdani na wsparcie mniejszych partii, które w zamian za poparcie wysuwają różnorodne żądania.
Dwie z nich to Junts i Esquerra Republicana, które opowiadają się za oderwaniem się od państwa hiszpańskiego i niepodległością Katalonii. Uznanie języka katalońskiego za język UE jest postrzegane jako krok naprzód w ich strategiach.
W miarę upływu czasu do potencjalnej inwestytury rząd Sáncheza dodał ten wniosek jako pierwszy punkt porządku obrad wtorkowego posiedzenia Rady do Spraw Ogólnych. Hiszpania, która obecnie sprawuje rotacyjną prezydencję w Radzie UE, początkowo chciała, aby petycja została omówiona i ewentualnie przyjęta tego samego dnia.
Jednak państwa członkowskie nie zgodziły się na pośpieszny harmonogram i poprosiły o więcej czasu na głębsze zapoznanie się z konsekwencjami podniesienia katalońskiego, galicyjskiego i baskijskiego do kategorii języków urzędowych UE.
Na dzień dzisiejszy w bloku obowiązują 24 języki urzędowe. Dodanie nowego wiąże się ze zmianą Rozporządzenia nr 1/1958 i znacznym zwiększeniem budżetu. Hiszpania zaproponowała, że pokryje dodatkowe koszty administracyjne z własnej kieszeni, nawet jeśli na tym etapie całkowity rachunek pozostaje niejasny.
„Musimy dokładniej zbadać tę propozycję, zarówno jeśli chodzi o kwestie prawne, jak i finansowe. Jest za wcześnie, aby to stwierdzić” – powiedziała Jessika Roswall, szwedzka minister do spraw europejskich, która stwierdziła, że to posunięcie może otworzyć drzwi dla innych „mniejszości językach”, aby zapytać o to samo.
„To naprawdę ważne, abyśmy wzmacniali różnorodność kulturową i językową języków europejskich, ale uważamy, że dzisiaj jest trochę za wcześnie na podjęcie decyzji” – powiedział jej fiński odpowiednik, Anders Adlercreutz, który powiedział kilka słów po katalońsku.
Chorwacka Andreja Metelko-Zgombić stwierdziła, że kwestia ta wymaga „bardzo dokładnego rozważenia” i szczegółowej analizy ze strony służby prawnej Rady. „Naprawdę chcemy, aby w tak ważnej sprawie została podjęta świadoma decyzja” – powiedziała.
Według ministra spraw zagranicznych Hiszpanii José Manuela Albaresa „żadne państwo członkowskie” nie wyraziło kategorycznego sprzeciwu wobec propozycji podczas debaty, która trwała ponad 45 minut we wtorek rano.
Albares przyznał jednak, że pomysł oficjalnej oficjalnej oficjalnej wersji trzech języków na raz okazał się dla niektórych rządów zbyt „trudny”, czego nie wymienił.
„Wielojęzyczność jest jednym z celów i wartości Unii Europejskiej” – powiedział reporterom. „Nie mówimy o językach mniejszości. To języki, którymi posługują się miliony ludzi”.
Albares powiedział, że jego rząd podzieli pierwotny plan i skupi się najpierw na języku katalońskim, a później omówi przyszłość galicyjskiego i baskijskiego. „Zrobiliśmy istotny krok na tej drodze” – stwierdził minister. „Wolą Hiszpanii jest możliwie najszybszy postęp”.
Hiszpania ma system językowy, który jest unikalny w Europie.
Zgodnie z hiszpańską konstytucją uchwaloną w 1978 r. po upadku dyktatury wojskowej, te trzy języki są uważane za języki współoficjalne w regionach, w których się nimi mówi, i dlatego cieszą się taką samą statusem prawnym jak język hiszpański.
Językiem katalońskim posługuje się ponad 9 milionów ludzi w Katalonii, Walencji i na Balearach, a także w Andorze. Galicyjski jest na drugim miejscu, z około 2,5 milionami osób mówiących w Galicji, północno-zachodnim krańcu Hiszpanii. Językiem baskijskim, czyli euskara, który nie pochodzi z łaciny, posługuje się 750 000 mieszkańców Kraju Basków i Nawarry, a także na obszarach przygranicznych południowej Francji.
