Oto dlaczego UE powinna pogłębić swoje stosunki z Azją Środkową

Chociaż korzyści gospodarcze i dyplomatyczne są oczywiste, prawdziwą wygraną UE byłoby ukształtowanie narracji o partnerstwie i wspólnym postępie, pisze Emil Avdaliani.

W zeszłym tygodniu kanclerz Niemiec Olaf Scholz odbył w Berlinie przełomowy szczyt z przywódcami pięciu państw Azji Środkowej.

Choć głównym tematem było zacieśnienie powiązań regionalnych i gospodarczych z Kazachstanem, Kirgistanem, Tadżykistanem, Turkmenistanem i Uzbekistanem, zasadniczy nacisk położono niewątpliwie na geopolitykę.

Stosunki między narodami Azji Środkowej a Rosją pogorszyły się od czasu inwazji Moskwy na Ukrainę na pełną skalę w zeszłym roku, co dało pięciu krajom większe pole manewru w polityce zagranicznej.

Sytuacja ta stwarza dla UE szansę na rozszerzenie swoich więzi z Azją Środkową i odegranie bardziej znaczącej roli w tym dynamicznym regionie.

Rozwiązanie problemów energetycznych Europy jest w zasięgu ręki

Pogłębianie więzi Europy z Azją Środkową niesie ze sobą wiele korzyści.

Po pierwsze, w miarę jak kraje europejskie dążą do sprostania wyzwaniom związanym z bezpieczeństwem energetycznym, zwłaszcza swojej zależności od rosyjskiej energii, dywersyfikacja źródeł energii staje się kluczowa.

Wzmocnienie więzi z Kazachstanem, największym z państw Azji Środkowej, zarówno pod względem geograficznym, jak i gospodarczym, może rozwiązać problemy energetyczne Europy.

Kazachstan, obdarzony obfitymi zasobami ropy i minerałów, dostarcza już ropę na rynek niemiecki rurociągiem Przyjaźń, który rozpoczyna się w Rosji i rozciąga się do wielu miejsc w Europie.

Od początku 2023 roku Kazachstan wyeksportował do Niemiec 500 tys. ton ropy. Po rozmowach z kanclerzem Scholzem w zeszłym tygodniu prezydent Kazachstanu Kassym-Jomart Tokajew powiedział, że Astana jest gotowa zwiększyć dostawy i nadać im charakter długoterminowy.

Kazachstan i kilka innych krajów Azji Środkowej są również bogate w metale ziem rzadkich, ważne dla przejścia na zieloną energię.

Metale te odgrywają kluczową rolę w produkcji szerokiej gamy technologii, od smartfonów i turbin wiatrowych po akumulatory do pojazdów elektrycznych. Obecnie Europa w dużym stopniu polega na Chinach i Rosji w zakresie tych niezbędnych minerałów.

Korytarz Środkowy, główny najazd

Biorąc pod uwagę zawiłe i czasami napięte stosunki z Chinami, a zwłaszcza z Rosją, Europa powinna aktywnie dążyć do dywersyfikacji swoich łańcuchów dostaw pierwiastków ziem rzadkich, a głębsze partnerstwo z krajami Azji Środkowej mogłoby być strategicznym posunięciem w tym kierunku.

Jednak wiele łańcuchów dostaw i głównych szlaków handlowych z Azji do Europy przebiega przez Rosję, co stwarza potencjalne komplikacje, jeśli stosunki pozostaną napięte lub ulegnie dalszemu pogorszeniu.

W związku z tym zarówno narodom Azji Środkowej, jak i Europy zależy na ustanowieniu alternatywnych szlaków handlowych. Transkaspijski Szlak Handlowy, omijający Rosję, znany również jako Korytarz Środkowy, wyróżnia się jako szczególnie obiecujący kanał usprawniający handel między Azją a Europą przez Kaukaz Południowy i Kazachstan.

Czas transportu na tej trasie skrócono z 38–53 dni w roku ubiegłym do zaledwie 19–23 dni. Celem jest dalsze zmniejszenie tego okresu do 14–18 dni.

Podczas swojej wizyty w Berlinie prezydent Tokajew zaproponował synergię szlaku transkaspijskiego z transeuropejską siecią transportową i unijną inicjatywą Global Gateway, czyli ogólnoświatową strategią mającą na celu konkurowanie z innymi globalnymi projektami poprzez inwestowanie w projekty infrastrukturalne i tworzenie partnerstw gospodarczych.

Strącenie Kremla z pozycji

Wojna na Ukrainie, wzmocniona agresywnymi działaniami Rosji, uwydatnia pilną potrzebę wzmocnienia przez Brukselę swoich strategicznych sojuszy, zwłaszcza w regionie tradycyjnie znajdującym się pod znaczącym wpływem Rosji.

Pogłębiając relacje z krajami Azji Środkowej, Europa nie tylko poszerza współpracę gospodarczą i polityczną, ale także strategicznie przeciwstawia się dominacji Rosji, osiągając znaczące korzyści geopolityczne.

Szczególnie Kazachstan wyraził duże zainteresowanie rozszerzeniem swoich stosunków z Zachodem.

Kazachstan, utrzymując bliskie powiązania gospodarcze i kulturalne z Rosją, odmówił wsparcia inwazji swojego sąsiada na Ukrainę, wzywając w zamian do zaprzestania działań wojennych i rozpoczęcia negocjacji pokojowych zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych.

W rozmowach ze Scholzem Tokajew podkreślał, że Kazachstan będzie przestrzegał zachodnich sankcji nałożonych na Rosję.

Rozpalanie gry o dominację nie powinno wchodzić w grę

Jednak choć Europa może wykorzystać obecną sytuację, musi mieć świadomość złożonego krajobrazu geopolitycznego Azji Środkowej.

UE powinna unikać wszczynania nowej „wielkiej gry” o dominację w Azji Środkowej, ponieważ żaden naród nie chce być postrzegany jedynie jako pionek.

Należy zdać sobie sprawę, że całkowite wyparcie wpływów Rosji i Chin jest nie tylko niewykonalne, ale może również nie leżeć w najlepszym strategicznym interesie krajów Azji Środkowej.

Azja Centralna, ze względu na swoje położenie geograficzne i powiązania historyczne, niezmiennie będzie dążyć do utrzymania zrównoważonych stosunków ze swoimi głównymi sąsiadami.

Na przykład Tokajew powiedział niedawno, że Kazachstan będzie kontynuował współpracę ze swoimi głównymi sojusznikami we wszystkich kwestiach strategicznych, zgodnie ze swoją „wielowektorową” polityką zagraniczną.

Podejście Azji Środkowej do wspierania pozytywnych więzi ze wszystkimi głównymi podmiotami może ostatecznie promować stabilność i współpracę w szerzej rozumianym regionie euroazjatyckim.

I chociaż korzyści gospodarcze i dyplomatyczne są oczywiste, prawdziwym zwycięstwem UE byłoby ukształtowanie narracji o partnerstwie i wspólnym postępie.

Takie włączające i oparte na współpracy podejście może być właśnie tym, czego szuka Azja Środkowa.