Od starych ubrań po sieci rybackie – Europejczycy wytwarzają co roku oszałamiającą ilość 12,6 miliona ton odpadów tekstylnych. Większość z nich jest spalana, wyrzucana na składowiska lub eksportowana. Jednak recykling typu „włókno na włókno” to kolejna opcja, do której stosowania nowy program Komisji Europejskiej będzie zachęcał przedsiębiorstwa.
Wygląda na to, że nie możemy oprzeć się pokusie zakupu nowych ubrań. Ale co dzieje się z milionami ton tekstyliów, które co roku wyrzucamy w Europie? Duża część tej kwoty trafia do krajów rozwijających się, takich jak Ghana.
„Po prostu co tydzień do Akry przybywa 15 milionów sztuk odzieży” – Matteo Ward mówi Business Planet. Jest dyrektorem generalnym i współzałożycielem WRÅD, studia projektowania zrównoważonego w Mediolanie. „Następowało nowe pokolenie dzieci… które nigdy nie widziały ziemi pod tymi odpadami tekstylnymi. Wyobraźcie sobie zabawę na polach zbudowanych z naszych odpadów tekstylnych”.
Opcja recyklingu
Istnieją jednak alternatywy dla masowego składowania niechcianych odpadów za granicą; głównie ponowne wykorzystanie i recykling. Aby dowiedzieć się więcej, Business Planet odwiedziło fabrykę recyklingu w Słowenii, gdzie stare sieci rybackie i dywany są przekształcane w nylonową nić o nazwie ECONYL, która nadaje się do nieskończonego recyklingu.
Wszystkie te materiały są wykonane z nylonu 6, popularnego rodzaju nylonu, z którego można uzyskać ECONYL. Aquafil to firma z siedzibą we Włoszech, która wykorzystuje tę technologię:
„Aquafil produkuje nylon, ale zamiast używać oleju, zaczynamy od odpadów” – wyjaśnia Giulio Bonazzi, prezes i dyrektor generalny firmy. „Niektóre z nich są szczególnie brzydkie, jak sieci rybackie, dywany i inne odpady z tworzyw sztucznych, których przemysł nie mógł wcześniej poddać recyklingowi. Dlatego dla nas jest to swego rodzaju podróż od śmieci do skarbu”.
Proces recyklingu chemicznego przekształca odpady nylonowe w surowy kaprolaktam, substancję zwykle wytwarzaną z ropy naftowej. Jest prasowany w długie sznurki przypominające spaghetti, następnie cięty na drobne wióry, a następnie przędzony na cienkie pasma przędzy.
Ma wiele potencjalnych zastosowań, jak powiedziała Business Planet Tina Mavrič, kierownik ds. PR i marketingu Aquafil Slovenia: „Niektóre przędze ECONYL są używane do dywanów, ale te, które tu widzimy, są używane do produkcji odzieży, np. odzieży sportowej, strojów kąpielowych. , bieliznę, anoraki i plecaki.
Według Giulio Bonazzi to sposób projektowania tych przedmiotów ma ogromne znaczenie pod względem możliwości ich recyklingu: „Można sobie wyobrazić kurtkę składającą się z różnych warstw materiału, nici do szycia, etykiet, zamków błyskawicznych, elementów metalowych, wiele różnych rodzajów włókien, czasami dokładnie zmieszanych, na tym polega trudność w osiągnięciu recyklingu między włóknami – produkt po prostu nie jest przeznaczony do ostatecznego recyklingu.
Zwiększanie odpowiedzialności dużych marek
W Europie odpady tekstylne stanowią 12,6 miliona ton rocznie. Większość z nich jest spalana lub składowana na wysypiskach. Część jest eksportowana. Komisja Europejska rozważa wprowadzenie systemu rozszerzonej odpowiedzialności producenta (EPR). Wymaga to od producenta – marki – płacenia za cały cykl życia swoich produktów, łącznie z ich utylizacją. Im bardziej zanieczyszczający jest przedmiot, tym więcej płacą. Pieniądze zostaną wydane na zakłady recyklingu i badania nad obiegiem zamkniętym.
Matteo Ward w swoim studiu w Mediolanie wiąże duże nadzieje z programem rozszerzonej odpowiedzialności producenta: „To zasadnicza zmiana, ponieważ, miejmy nadzieję, zachęci markę do tworzenia produktów zaprojektowanych tak, aby służyły dłużej, trwalsze i trwalsze. ewentualnie nadające się do recyklingu, które można poddać regeneracji, czego marki obecnie nie robią, ponieważ nie mają do tego motywacji. »
Matteo to coś w rodzaju kłusownika, który stał się gajowym. Pracował dla dużej amerykańskiej marki, ale rozczarował się szybką modą po zawaleniu się fabryki tekstyliów w Bangladeszu w 2013 roku, w wyniku czego zginęły 1134 osoby.
„Wiesz, to był ten moment, kiedy patrzysz w lustro i mówisz: «Człowieku, co ja robię?» – powiedział Matthew. „Nie chciałem być współwinny morderstwa tysięcy ludzi na całym świecie. świat. moją pracą – nigdy – ale tak naprawdę, bo nigdy, przenigdy nie zastanawiałem się, czy dżinsy, T-shirty i bluzy, które sprzedajemy, pochodzą z takich fabryk.
WRÅD współpracuje ze szkołami, aby zwrócić uwagę na społeczne i ekologiczne problemy szybkiej mody oraz konsultuje się z takimi markami jak Candiani Denim, włoska firma produkująca biodegradowalny dżins.
Technologia recyklingu i zrównoważone tkaniny odegrają rolę w przyszłości mody, ale konsumenci będą musieli zmienić swoje nawyki, jeśli naprawdę chcą zmniejszyć wpływ odpadów odzieżowych na świat.
