Przez cały XX wiek FBI działało za i przeciw osobistościom kultury… Ale być może nie wiesz, że Walt Disney był rządowym szpiegiem…
Historia ingerencji rządu USA w sztukę jest długa i pełna historii.
Federalne Biuro Śledcze, które słynęło z udostępniania akt dotyczących gwiazd rocka, takich jak John Lennon i Elvis Presley, jest podejrzanych o wszystkich muzyków. Niezależnie od tego, czy chodziło o zainteresowanie Lennona działaniami przeciwko wojnie w Wietnamie, czy też umiejętność Presleya wprawiania fanów w nieoczekiwany zwrot akcji, najwyższa władza bezpieczeństwa wewnętrznego uważała, że są to ważne postacie, które należy śledzić.
Jest też długa lista czarnoskórych artystów, którymi zainteresowało się FBI, począwszy od czasów, gdy FBI katalogowało zażywanie LSD przez Jimiego Hendrixa, po ogólnokrajową kampanię mającą na celu zaprzestanie odtwarzania przez NWA ich przeboju „Fuck Tha Police”.
Co innego, gdy rząd działa przeciwko artystom. W tym momencie można się tego prawie spodziewać. To zupełnie inna sprawa, gdy rząd z nimi współpracuje.
Niedawno udowodniono na przykład, że w latach 50. i 60. CIA promowała artystów modernistycznych, takich jak Jackson Pollock i Mark Rothko, jako broń mającą udowodnić, że Stany Zjednoczone były bardziej wolne artystycznie niż ZSRR.
To właśnie podczas zimnej wojny można znaleźć najwięcej przykładów prowadzenia przez rząd USA dziwnych gier z kulturą.
U szczytu czerwonej paniki, kiedy Komisja ds. Działalności Antyamerykańskiej senatora Josepha McCarthy’ego rujnowała kariery artystów z lewicy, prawicy i centrum (ale głównie lewicy), artyści często byli zmuszeni do sprzedania swoich rówieśników, aby pozostać w stanie pracować.
Po uroczystym Tramwaj nazwany Reżyser Desire Elia Kazan mianował kolegów z HCUA w 1952 roku, co doprowadziło do jego publicznego unikania wielu przedstawicieli swojej branży, w tym Orsona Wellesa.
Po całym tym wstępie czas zwrócić się do jednego z najsłynniejszych nazwisk w całej kulturze: Walta Disneya.
10 listopada 1940 r. FBI zwerbowało potentata medialnego do szpiegowania własnych pracowników.
Dla kontekstu, w tym momencie Disney przeżywał falę sukcesów w złotej erze animacji. Myszka Miki została stworzona w 1928 roku, a Disney już podążał śladami myszy, wypuszczając hity w postaci filmów z 1937 roku. Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludkówi lata 40. XX w Pinokio.
W tamtym czasie FBI było zaniepokojone agitatorami komunistycznymi w USA, ponieważ kraj ten wahał się przed przystąpieniem do wojny szalejącej w Europie. Korespondencję Disneya z FBI można przeczytać na rządowej stronie internetowej.
Współpracując z biurem, Disney dostarczył informacji podważających pracę związkową w jego firmie.
Strajk animatorów w 1941 r. spowodował, że Disney przed HCUA nazwał wielu animatorów komunistami. Disney pozwolił nawet dyrektorowi FBI J. Edgarowi Hooverowi (z nazwiska) zameldować się Zabójcy Kwiatowego Księżyca), aby użyczyć swoich kreatywnych pomysłów do niektórych projektów. W zamian Disneyowi pozwolono na filmowanie w siedzibie FBI, a także zapewniono mu ciągłą ochronę przed ówczesnym państwem McCarthyist.
W 1954 roku Disney został mianowany „agentem specjalnym odpowiedzialnym za kontakt”. Pozostał informatorem FBI aż do swojej śmierci w 1966 roku.
Kiedy odtajniono informacje o jego twórczości, stało się jasne, że duża część pracy, jaką tytan kultury wykonał dla rządu, dotyczyła filmów propagandowych.
