13 listopada 1994: Michael Schumacher zdobywa swój pierwszy tytuł mistrza świata.
Chociaż te strony są zwykle zarezerwowane dla artystów, aktorów i muzyków, zakres wpływów kulturowych rozszerza się również na gwiazdy sportu, które przekroczyły poziom znaczenia kulturowego.
W świecie sportów motorowych legendarny Michael Schumacher w naturalny sposób pasuje do tego założenia. Poproś niemal każdego, aby wymienił historyczny zespół wyścigowy, a powie: Ferrari. Poproś ich o podanie nazwiska kierowcy Ferrari, a na pewno będzie to Schumacher.
Schumacher stał się synonimem Formuły 1 i ogólnie sportów motorowych po pół dekadzie dominacji w latach 2000–2004, kiedy to zdobył pięć kolejnych tytułów mistrza świata F1 dla odzianego w szkarłat zespołu.
Do chwili przejścia na emeryturę w 2012 roku był rekordzistą pod względem największej liczby tytułów (7), większości zwycięstw w wyścigach (91), pole position (68) i najszybszych okrążeń (77). Od tego czasu brytyjskiemu kierowcy Lewisowi Hamiltonowi udało się wyrównać, a nawet pobić niektóre z tych rekordów. Jednak miejsce Schumachera w galerii sław sportów motorowych jest nadal zapewnione.
Nie inaczej było 29 lat temu. Kiedy dzień się rozpoczął, niemiecki kierowca był o krok od zdobycia pierwszego tytułu mistrza świata. Ten dzień miał rozpocząć jego imponujące dziedzictwo, ale kosztem jego reputacji sportowca.
Po błyskawicznym wzroście 25-letni Schumacher spędził w tym sporcie trzeci pełny rok. Ze względu na swoje pochodzenie z klasy robotniczej Schumacher zadziwiał w ligach kartingowych i imponował w niższych ligach wyścigowych. W 1991 roku zadebiutował podczas Grand Prix Belgii, zastępując w ostatniej chwili uwięzionego Bertranda Gachota. Uciszył wszelkie wątpliwości, zajmując siódme miejsce. W swoim pierwszym pełnym roku w tym sporcie wygrał swój pierwszy wyścig i zajął trzecie miejsce w mistrzostwach.
Dwa lata później Schumacher przygotowywał się do ostatniego wyścigu sezonu. Wygrał osiem z 15 poprzednich wyścigów sezonu, a w dwóch kolejnych był drugi. W każdym razie powinien mieć wygodną przewagę nad drugim na miejscu brytyjskim kierowcą Damonem Hillem.
Przewaga Schumachera nad Hillem to tylko jeden punkt. To był już kontrowersyjny rok dla kierowcy, który został zdyskwalifikowany z dwóch wyścigów i zakazany na kolejne dwa. Hill wygrał wszystkie cztery wyścigi, a Schumacher dwukrotnie zajął drugie miejsce.
Gdy oba zespoły dzielił jeden punkt, o mistrzostwie zadecydował ostatni wyścig sezonu, Grand Prix Australii.
Schumacher zakwalifikował się na drugim miejscu, a Hill za nim na trzecim. Kiedy wyścig się rozpoczął, Schumacher objął prowadzenie, a Hill ciągnął go za sobą, pozostawiając resztę kierowców w tyle.
Po 35 okrążeniach wyścigu wydawało się, że Schumacher będzie w stanie powstrzymać Hilla i zdobyć tytuł. Aż nagle Schumacher błędnie obliczył zakręt i otarł się o ścianę, potencjalnie uszkadzając swój samochód. Hill wykorzystał okazję i zdecydował się na wyprzedzenie. Gdy Hill miał już minąć, Schumacher skierował swój samochód Benetton na rywala. Para się rozpadła. Pierwszy tytuł Schumachera był zapewniony.
W historii F1 wielu zastanawiało się, czy Schumacher wjechał swoim samochodem w Hill’s z zamiarem zniszczenia obu samochodów. Nie byłby to pierwszy raz w historii tego sportu, gdy ktoś wygrał tak zaciekle. Ayrton Senna (który zginął w wypadku na początku tego samego roku) słynnie zdobywał i tracił tytuły po zderzeniach z rywalem Alainem Prostem.
Zaledwie dwa lata później Schumacher próbował w podobny sposób zdobyć mistrzostwo świata w 1997 roku. Ponownie w ostatnim wyścigu sezonu samochód Schumachera zderzył się z samochodem Jacquesa Villeneuve’a, który zajął drugie miejsce, gdy ten próbował go wyprzedzić. Tym razem Villeneuve był w stanie kontynuować walkę i zapewnił sobie tytuł. Schumacher został później zdyskwalifikowany z całych mistrzostw, tracąc trofeum za drugie miejsce.
