Otwarto bramę wzdłuż murów Watykanu, zapewniając nowe wejście do Nekropolii Via Triumphalis, starożytnego rzymskiego „miasta umarłych”.
W głębi Watykanu ukryte jest starożytne rzymskie miejsce pochówku, Nekropolia Via Triumphalis, często nazywane „miastem umarłych”.
W jego obrębie marmurowe sarkofagi stoją obok otwartych grobów, otoczone wspaniałymi rzymskimi mozaikami i freskami.
Ponieważ prawo rzymskie zabraniało kremacji i grzebania zmarłych na terenie miasta ze względów bezpieczeństwa i higieny, cmentarze lokowano wzdłuż dróg poza obszarem miejskim.
Choć wcześniej nekropolia była dostępna jedynie dla wybranych grup uczonych i specjalistów, od 17 listopada zostanie otwarta dla publiczności, poprzez nowe wejście Bramy Świętej Róży, na wystawę zatytułowaną „Życie i śmierć w Rzymie Cezarów .”
„Miasto umarłych”
Obszar archeologiczny o powierzchni około 1000 metrów kwadratowych położony jest wzdłuż odcinka starożytnej Via Triumphalis, pierwotnie zlokalizowanej za murami miasta.
Nekropolię odkryto po raz pierwszy w 1956 roku podczas budowy Watykańskiego Autoparco. Kolejne odkrycia dokonane w 2003 roku podczas budowy parkingu odsłoniły odcinek Santa Rosa, który dopiero niedawno został powiązany z wcześniejszym znaleziskiem.
Według Leonardo Di Blasi, eksperta z działu starożytnej Grecji i Rzymu, w grobowcach datowanych na okres od I do IV wieku naszej ery znajdują się głównie szczątki „niewolników, wyzwoleńców i rzemieślników miasta Rzym”.
Niektóre uznawano za własność cesarską, a ich panem był często cesarz Neron.
Nekropolia dostarczyła wielu informacji, które pozwoliły uzyskać jasność co do tożsamości i historii życia zmarłych.
„Zaczynamy dowiadywać się o ludziach, których nie znaliśmy, zwłaszcza o rytuałach, które wydają się bardziej związane z rodziną, sąsiedztwem, miastem lub osobistymi tradycjami niż z oficjalną religią” – wyjaśnia Di Blasi.
Di Blasi mówi, że istnieje niejaki „Alcimo”, którego motto brzmi: „custos de scena teatro pompeiano”, co oznacza, że był kustoszem sceny wielkiego teatru w Pompejach i musiał dbać o scenografię.
Wokół jego postaci przedstawiono narzędzia stolarskie, których przypuszczalnie używał do konserwacji scen teatralnych.
Na innym nagrobku znajduje się portret niejakiego „Nunniusa”, który pełnił obowiązki „saltuariusa”, czyli tego, który był odpowiedzialny za utrzymanie lasu.
Obejrzyj wideo, aby zobaczyć wnętrze „Miasta umarłych”.
