Czy to sprawiedliwe, że nowy podręcznik wymaga znacznie większego zatwierdzenia niż użycie narzędzi AI w klasie?

Edukacja ma szczególny obowiązek dokładnego dostosowania się do zagrożeń związanych ze sztuczną inteligencją. W tej chwili nie możemy być tak oszołomieni jego skokami ewolucyjnymi, że ignorujemy te zagrożenia, pisze Stefania Giannini.

Wykorzystanie generatywnej sztucznej inteligencji w szkołach jest wdrażane w szybkim tempie, z niepokojącym brakiem kontroli, zasad lub przepisów.

Jestem przekonany, że te narzędzia sztucznej inteligencji otwierają nowe horyzonty w edukacji, co może przynieść korzyści uczniom i nauczycielom.

Jednocześnie obawiam się, że ich przyjmowanie często odbywa się bez żadnego przeglądu, mimo że powszechnie uznawanym faktem jest fakt, że narzędzia te mogą powodować stronniczość i poważne błędy rzeczowe.

Sztuczną inteligencję można okiełznać, wbrew popularnym sugestiom

Dlaczego „normalne” kontrole i równowagi stosowane w materiałach dydaktycznych nie są stosowane w przypadku korzystania z generatywnej sztucznej inteligencji, takiej jak ChatGPT w klasie?

Do pewnego stopnia generatywna sztuczna inteligencja jest tajemnicą dla jej projektantów; duże językowe modele sztucznej inteligencji, które zasilają sztuczną inteligencję, są często opisywane przez ich twórców jako „eksperymentalne”.

Jeśli ich twórcy nie rozumieją jeszcze, dlaczego duże modele językowe halucynują fakty, musimy się teraz zatrzymać i zastanowić, zanim wypuścimy tę technologię na uczniów.

Sfera edukacyjna to taka, w której regulator powinien sprawować kontrolę, nawet jeśli dziś na wolnym rynku tak się nie dzieje.

Wykorzystanie sztucznej inteligencji można wykorzystać lub ograniczyć, tak jak ma to miejsce w przypadku innych technologii, mimo że popularne stało się sugerowanie, że jest to w jakiś sposób niewykonalne.

W wielu krajach obowiązują solidne przepisy, które kontrolują i ograniczają korzystanie z technologii, o której wiadomo, że jest niebezpieczna lub jest wciąż zbyt nowa, aby uzasadniać szerokie lub niekontrolowane rozpowszechnianie.

Chociaż te zasady nie zawsze są idealne, są dość skuteczne.

Powinniśmy martwić się o szkoły bez nauczycieli i edukację bez szkół

W maju globalna ankieta UNESCO przeprowadzona wśród ponad 450 szkół i uniwersytetów wykazała, że ​​mniej niż 10% opracowało politykę instytucjonalną lub formalne wytyczne dotyczące korzystania z generatywnych aplikacji sztucznej inteligencji.

W większości krajów czas, kroki i uprawnienia potrzebne do zatwierdzenia nowego podręcznika znacznie przekraczają te wymagane do wprowadzenia generatywnych narzędzi sztucznej inteligencji do szkół i sal lekcyjnych.

Podręczniki są zwykle oceniane pod kątem dokładności treści, adekwatności do wieku, przydatności pedagogiki i dokładności treści.

Ponadto są one oceniane pod kątem kulturowej i społecznej przydatności, co obejmuje kontrole w celu ochrony przed uprzedzeniami, zanim zostaną użyte w klasie.

Chociaż wszyscy dostrzegamy pozytywny wpływ spersonalizowanych ścieżek uczenia się, niezależnie od tego, czy dotyczy to treści, metodologii nauczania czy pedagogiki, martwię się, że nagłe pojawienie się nowych generatywnych narzędzi sztucznej inteligencji może przyspieszyć dążenie do automatyzacji uczenia się: szkoły bez nauczycieli i szkoły- mniej edukacji.

Zamiast tego powinniśmy dążyć do dokładnej odwrotności takiej dystopijnej przyszłości; musimy podnieść status nauczycieli i nigdy nie wątpić w kluczowe znaczenie uczęszczania do szkoły.

Dostęp, kreatywność i wyobraźnia

Edukacja jest aktem głęboko ludzkim, zakorzenionym w interakcji społecznej. Jako taka, edukacja powinna wykorzystywać technologię, aby wzmocnić kreatywność i wyobraźnię uczniów.

Należy go również wykorzystywać, aby umożliwić nauczycielom ułatwienie dostępu do wielu źródeł informacji i wiedzy, przy jednoczesnym priorytetowym traktowaniu uczenia się i umiejętności społeczno-emocjonalnych.

Podczas pandemii COVID-19, kiedy technologia cyfrowa stała się podstawowym medium edukacyjnym, byliśmy świadkami cierpienia wielu uczniów, zarówno pod względem akademickim, psychicznym, jak i społecznym.

Inwestycja w szkoły i nauczycieli to jedyny sposób na rozwiązanie problemu, który dziś, u zarania ery sztucznej inteligencji, ponad 750 milionów ludzi nadal nie potrafi czytać ani pisać SMS-ów.

Dowody wskazują, że dobre szkoły i nauczyciele mogą stawić czoła temu uporczywemu wyzwaniu edukacyjnemu — jednak świat nadal ich nie finansuje.

W trakcie mojej kariery byłem świadkiem co najmniej czterech rewolucji cyfrowych: pojawienie się i upowszechnienie komputerów osobistych; ekspansja internetu i wyszukiwania; powstanie mediów społecznościowych; oraz rosnąca wszechobecność komputerów przenośnych i łączności.

Internet i laptopy nie zostały od razu przyjęte do szkół po ich wynalezieniu. Odkryliśmy wydajne sposoby ich integracji, ale nie był to proces z dnia na dzień.

Olśniewające skoki ewolucyjne sztucznej inteligencji nie powinny odwracać naszej uwagi od związanych z nią zagrożeń

Właśnie ukazał się doroczny raport UNESCO na temat edukacji, Global Education Monitoring Report, skupiający się na wykorzystaniu technologii w edukacji.

Raport wzywa kraje do uważnego rozważenia wykorzystania technologii w swoich szkołach, ostrzegając, że przepisy ogólne mogą nie być wystarczające dla sektora edukacji.

Aby zatwierdzić nowe i złożone aplikacje AI do formalnego użytku w szkołach, UNESCO wzywa ministerstwa edukacji do budowania swoich zdolności w koordynacji z innymi gałęziami regulacyjnymi rządu, w szczególności tymi regulującymi technologie.

W 2021 roku UNESCO doprowadziło swoje państwa członkowskie do osiągnięcia historycznego porozumienia w sprawie zasad, które powinny leżeć u podstaw projektowania i wykorzystywania sztucznej inteligencji na całym świecie.

Zalecenie UNESCO w sprawie etyki sztucznej inteligencji wyraźnie stwierdza, że ​​obowiązkiem rządów na całym świecie jest zapewnienie, aby sztuczna inteligencja zawsze przestrzegała zasad bezpieczeństwa, integracji, różnorodności, przejrzystości i jakości.

Edukacja ma szczególny obowiązek dokładnego dostosowania się do zagrożeń związanych ze sztuczną inteligencją — zarówno tych znanych, jak i tych, które dopiero się pojawiają.

W tej chwili nie możemy być tak oszołomieni jej skokami ewolucyjnymi, że ignorujemy te zagrożenia, ale dzięki zrównoważonemu podejściu do sztucznej inteligencji powinniśmy być w stanie uwolnić jej potencjał w zakresie doskonalenia uczenia się i przyszłości edukacji.