W czasie, gdy siły polityczne starają się podważyć projekt europejski, ożywienie i odnowa Ukrainy mogą być jej największym osiągnięciem i najpotężniejszym atutem, pisze Oleksandr Suszko.
W ostatnich tygodniach Rosja wznowiła bombardowanie Ukrainy z zaciekłością niespotykaną od pierwszych dni inwazji na pełną skalę.
Niedawny atak rakietowy na zatłoczony podmiejski sklep Epicenter niedaleko Charkowa w sobotnie popołudnie pokazuje, że Ukraina w dalszym ciągu stoi w obliczu egzystencjalnego zagrożenia.
Wsie w regionie, niektóre dopiero niedawno po raz pierwszy od dwóch lat ponownie podłączone do prądu, znów znalazły się pod zamiecią dronów i bomb.
W najbliższy weekend wyborcy wybiorą, kto będzie odpowiadał za politykę UE przez następne pięć lat i powinni o nas pamiętać.
Następnie, przyszłotygodniowa Konferencja Odbudowy Ukrainy w Berlinie powinna skupiać się nie na naprawie tego, co zostało zniszczone, ale na wzmocnieniu społeczeństwa, aby osiągnąć zwycięstwo.
Duch społeczeństwa obywatelskiego Ukrainy jest jej najmocniejszą stroną
Odbudowa nie byłaby konieczna, gdyby Ukraina mogła zapobiec zniszczeniom. Opóźnienia w dostarczaniu pomocy wojskowej okazały się śmiertelne, a ograniczenia w jej wykorzystaniu stawiają Ukrainę w niekorzystnej sytuacji.
Coraz częściej rosyjskie ataki spadają nie tylko na linię frontu, ale na instalacje infrastruktury krytycznej w całym kraju. Budynki i drogi można naprawiać, a Ukraińcy stali się ekspertami w robieniu tego szybko.
Jednak poza odbudową kluczowa jest odporność. Bez rentownych sektorów zdrowia, edukacji i energii, które podtrzymają gospodarkę i jej obywateli, kraj nie ma szans przeciwstawić się takiemu atakowi.
Konferencja w Berlinie powinna ponownie podkreślić, że wsparcie dla Ukrainy to nie tylko odgórny proces przekazywania darczyńców rządowi, ale wielowarstwowe partnerstwo między grupami gmin, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, stowarzyszeniami przedsiębiorców, regionalnymi i lokalnymi inicjatywami edukacyjnymi i innymi.
Najlepsze rezultaty przyniesie wykorzystanie ducha ukraińskiego społeczeństwa obywatelskiego. Ucząc się od mieszkańców najbardziej dotkniętych społeczności, którzy przystosowali się i wprowadzali innowacje przez lata wojny, Ukraina i jej sojusznicy mogą pomóc w zdobyciu pokoju.
Kluczem do tych wysiłków będą małe i średnie przedsiębiorstwa w kraju, pod warunkiem, że będą miały wiarygodne źródła finansowania.
Nie rezygnujcie z europejskiego entuzjazmu Ukrainy
Ulice Kijowa i innych dużych miast stają się coraz głośniejsze od pracy generatorów, w miarę jak przerwy w dostawie prądu stają się coraz dłuższe i częstsze.
W cieplejszych miesiącach może być tolerowane. Zimą będzie to nie do zniesienia i nastąpi katastrofa humanitarna.
Aby tego uniknąć, Ukraina potrzebuje znacznie sprawniejszej i zdecentralizowanej sieci energetycznej. Sieć mniejszych elektrowni rozproszonych po całym kraju byłaby mniej narażona na ostrzał przez rosyjską broń.
Pracowite prywatne firmy z sektora energetycznego na Ukrainie mogą dostarczać produkty, ale mimo niesamowitych osiągnięć nadal mają trudności z dostępem do kapitału i ubezpieczeń.
W 2023 roku zaledwie 100 km od linii frontu w Mikołajowie otwarto elektrownię wiatrową Tyligulska, która obecnie wytwarza energię wystarczającą dla 200 000 gospodarstw domowych.
Kluczem do przetrwania Ukrainy jest wzmocnienie jej podstaw demokratycznych, które pozostają mocne pomimo intensywnych wyzwań.
W zeszłym roku Transparency International umieściło Ukrainę na liście krajów o najwyższych wynikach w swoim indeksie antykorupcyjnym, co stanowi godne uwagi osiągnięcie dla każdego kraju, zwłaszcza kraju pogrążonego w wojnie.
Nawet w trudnych warunkach wojny większość ukraińskiego społeczeństwa uważa, że demokracja jest lepszym sposobem rządzenia niż przywództwo „silną ręką”.
Entuzjazm Ukrainy wobec demokratycznej przyszłości jest kluczowym czynnikiem odróżniającym ją od rosyjskiego totalitaryzmu, a reformy przeprowadzone na jej drodze do przystąpienia do UE wyróżniają ją nawet na tle niektórych długoletnich państw członkowskich.
Co dobrego da naprawienie mostu, którego nikt nie przejdzie?
Partnerstwo z Ukrainą w zakresie działań naprawczych stwarza także więcej zachęt i możliwości dla części z 6,5 miliona uchodźców w regionie do powrotu do domu.
Bo nie tylko przed rakietami uciekają ludzie, ale też przed brakiem ogrzewania, prądu, wody i kanalizacji.
Gościnność Unii Europejskiej wobec wysiedleńców jest kwestionowana przez partie polityczne, które są sceptyczne zarówno wobec imigracji, jak i trudnej sytuacji Ukrainy i mogą zwiększyć swój udział w głosach w nadchodzących wyborach parlamentarnych.
Pewnym rozwiązaniem pozwalającym złagodzić presję migracyjną wokół bloku jest zapewnienie, że Ukraina pozostanie realnym domem dla swoich obywateli.
Nasilająca się akcja rekrutacyjna w całym kraju pokazuje, że siły zbrojne Ukrainy są w pełni świadome konieczności utrzymania i uzupełniania personelu w celu obrony ojczyzny.
Wspieranie odporności Ukrainy jest także niezbędną inwestycją w bezpieczeństwo globalne. W zeszłym tygodniu Rosja złowieszczo usunęła linię boi wyznaczających jej granicę z Estonią.
Te prowokacyjne działania często wykluczają dalsze działania i przypominają nam, że jeśli Moskwie uda się zwyciężyć na Ukrainie, kraje NATO mogą być następne na linii ognia.
Ostatecznie Ukraina zwycięży, jeśli jej obywatele otrzymają odpowiedzialność za swoją przyszłość. Jaki sens ma naprawa mostu, jeśli w pobliżu nie ma nikogo, kto by przez niego przeszedł? Jaki pożytek z nowych szkół bez nauczycieli i uczniów, którzy mogliby je zapełnić?
Szerszym celem konferencji odbywającej się w tym tygodniu musi być pomoc Ukrainie we wzmocnieniu jej powojennego społeczeństwa opartego na demokracji, praworządności i tożsamości europejskiej.
W czasie, gdy siły polityczne starają się podważyć projekt europejski, odbudowa i odnowa Ukrainy mogą być jej największym osiągnięciem i najpotężniejszym atutem.
