Historycznie wiemy, że wskaźniki wyroków skazujących za te przestępstwa są szokująco niskie. Jak możemy oczekiwać lub zachęcać osoby, które przeżyły, do zgłaszania się, skoro tak niewiele przypadków kończy się sukcesem – pisze Nadine Tunasi.
Przemoc seksualna jest zbrodnią przeciw ludzkości. Jest brutalne, celowe i ma na celu ukaranie i upokorzenie ludzi i ich społeczności.
Coraz częściej widzimy, że przemoc seksualna jest wykorzystywana jako taktyka wojenna, tortury i terroryzm w konfliktach na całym świecie.
Ostatnie doniesienia z Demokratycznej Republiki Konga (DRK), mojego domu, są głęboko niepokojące. DRK stała się bardzo niebezpiecznym miejscem dla kobiety, a co dopiero dla małej dziewczynki.
Ofiary przemocy seksualnej związanej z konfliktem cierpią z powodu urazów fizycznych i psychicznych, długotrwałych obrażeń oraz zakażenia wirusem HIV, a niektóre z nich zmarły.
Kobiety zmuszone są radzić sobie z niechcianymi ciążami, matki ponoszą największy ciężar wykluczenia ze strony własnych rodzin i społeczności, a mężczyźni i chłopcy borykają się z barierami zdrowotnymi i prawnymi ze względu na piętno.
Skutki przemocy seksualnej są wszechobecne i destrukcyjne. Sama liczba osób dotkniętych przemocą seksualną pokazuje, jak wiele rodzin i społeczności jest dotkniętych i zniszczonych.
Powtarzanie przemocy seksualnej sprawia, że ofiary żyją w ciągłym strachu i czują się podatne na dalsze ataki.
Żadnej wiary w system, żadnego zaufania do władz
Kiedy żyje się w kraju, w którym nie ma rządów prawa, a sprawcy poważnych przestępstw uchodzą bezkarnie, można się tylko martwić. Nie da się czuć bezpiecznie.
Dostępne statystyki dotyczące ofiar przemocy seksualnej związanej z globalnym konfliktem są nieprzydatne, ponieważ wiemy, że badania w kontekście krajowym pokazują, że w czasie pokoju około 90% ofiar gwałtu nigdy nie zgłasza tego, co im się przydarzyło. W sytuacjach konfliktowych bariery w zgłaszaniu sytuacji tylko się zwiększają.
Istnieje wiele powodów, dla których osoby, które przeżyły, nie zgłaszają się na policję — ponieważ nie mają wiary w wymiar sprawiedliwości lub mają niewielkie zaufanie do władz, lub mogą mieć poważne obawy dotyczące tego, w jaki sposób mogłyby zostać potraktowane, i boją się o swoje bezpieczeństwo .
Historycznie wiemy, że wskaźnik skazań za te przestępstwa jest szokująco niski. Jak możemy oczekiwać lub zachęcać osoby, które przeżyły, do zgłaszania się, skoro tak niewiele przypadków kończy się sukcesem?
Obecnie to społeczeństwo obywatelskie i organizacje, na których czele stoją ofiary, przewodzą działaniom w zakresie podnoszenia świadomości na temat przemocy seksualnej związanej z konfliktami.
I choć wiele osób, które przeżyły, jest wdzięcznych za trwającą rozmowę na ten temat, stoimy teraz przed prawdziwym wyzwaniem przekształcenia globalnej świadomości w namacalne wsparcie, które da osobom dotkniętym chorobą szansę na odbudowanie życia.
W tej chwili niewystarczająca liczba ocalałych otrzymuje niezbędną pomoc.
Wszyscy, którzy przeżyli, zasługują na takie samo współczucie i opiekę
Wiele osób, które przeżyły, chce, aby ich własne kraje podejmowały konkretne kroki w kierunku zapobiegania przemocy seksualnej związanej z konfliktem, jej powstrzymywania i odpowiedniego reagowania.
Musimy zobaczyć, jak osoby odpowiedzialne za przejęcie kontroli, abyśmy wszyscy mogli czuć się bezpiecznie i cieszyć się naszymi podstawowymi prawami człowieka.
Należy promować przepisy, które potępiają napiętnowanie we wszystkich jego postaciach i traktują osoby, które przeżyły, z godnością i troską. Co ważne, wszystkie osoby, które przeżyły, muszą być traktowane z takim samym współczuciem i troską, niezależnie od płci, pochodzenia etnicznego, wieku czy orientacji seksualnej.
Udział ocalałego jest niezbędny w tej walce. To niezwykle ważne narzędzie umożliwiające wzmocnienie wsparcia, usług i ścieżek wymiaru sprawiedliwości w sposób skoncentrowany na ofiarach.
Kiedy wraz z moją koleżanką Kolbassią Hauossou zostałam mistrzynią ocalałych, wiedziałam, że częścią mojej roli jest zapewnienie przestrzeni i stworzenie platformy, dzięki której więcej ocalałych będzie mogło wziąć udział w Inicjatywie na rzecz zapobiegania przemocy seksualnej w konfliktach.
Dzięki mojej pracy miałem okazję spotkać wielu ocalałych z różnych krajów i zawsze inspiruje mnie ich determinacja i odporność.
Prawa człowieka to „wszystko albo nic”
Ale to nie zależy tylko od tych, którzy przeżyją.
Społeczność międzynarodowa ma do odegrania kluczową rolę w reagowaniu na konflikty związane z przemocą seksualną. Musi jednak pilnie przezwyciężyć haniebną historię podwójnych standardów.
Zbyt często widzimy, jak społeczność międzynarodowa szybko potępia niektórych agresorów, ale przymyka oczy na innych.
Należy potępić i pociągnąć do odpowiedzialności wszystkich sprawców, bez względu na ich położenie geograficzne lub znaczenie polityczne. Bez względu na to, skąd pochodzą, ocaleni bardzo cierpią i nie należy ich pozostawiać w milczeniu tylko z powodu kraju, w którym się znajdują.
Reakcja, jaką widzieliśmy po inwazji na Ukrainę, była imponująca, ale w innych krajach, takich jak Iran, Sudan, Gwatemala i DRK, jest o wiele więcej ocalałych, których skutecznie zignorowano.
Konsekwentna reakcja międzynarodowa jest niezwykle ważna — w niektórych krajach nie może być możliwości pociągnięcia do odpowiedzialności za zbrodnie międzynarodowe, a w innych może to być całkowicie nieobecne. Albo wszyscy mamy prawa człowieka, albo nikt z nas ich nie ma.
Należy pociągnąć rząd DRK do odpowiedzialności
Mieszkam teraz w Wielkiej Brytanii i udało mi się odbudować swoje życie, ale to, co dzieje się w moim kraju, jest druzgocące.
Społeczność międzynarodowa musi wezwać rząd DRK do zajęcia stanowiska w sprawie tego, co się dzieje.
Mają obowiązek rozpocząć ogólnokrajową dyskusję na temat przemocy seksualnej związanej z konfliktem i podjąć konkretne kroki, aby temu zapobiec.
Agresorom uchodzi na sucho odrażające przestępstwa na tle seksualnym, podczas gdy ich międzynarodowi sojusznicy wydają się zadowoleni, że odwracają wzrok.
Wzywam społeczność międzynarodową, aby zaprzestała podwójnych standardów i skutecznie zareagowała na to, co się dzieje.
Moi ludzie cierpią, a wojna trwa już zbyt długo. Nadszedł czas, aby potępić i pociągnąć do odpowiedzialności sprawców przemocy seksualnej, a ofiarom zapewnić wsparcie, opiekę i dostęp do wymiaru sprawiedliwości.
