TC Chew pisze, że europejski system kolejowy musi przyjąć całościowe podejście systemowe, w którym zniesione zostaną bariery, a wszyscy interesariusze będą współpracować na rzecz osiągnięcia transformacyjnych rezultatów.
Przez dziesięciolecia Europa opowiadała się za bardziej konkurencyjnym sektorem kolejowym, który mógłby bezproblemowo przekraczać granice państwowe i przewozić więcej pasażerów i towarów.
Poczyniono ogromne postępy w zakresie wspólnych celów klimatycznych i większej interoperacyjności podróży kolejowych przez granice.
Aby jednak promować kolej jako alternatywę dla bardziej emisyjnych środków transportu, takich jak krótkodystansowe loty, należy włożyć więcej pracy w poprawę jakości usług dla poszczególnych pasażerów.
Istnieją ambitne plany potrojenia szybkiej kolei w regionie do 2050 r., choć pociągi stanowią zaledwie 6% krajowego transportu pasażerskiego w UE, należy podjąć więcej działań, aby podróże koleją stały się bardziej atrakcyjną opcją.
Nowoczesny, połączony system kolejowy może pomóc Europie osiągnąć cele związane z ochroną środowiska, ale jego wdrożenie będzie wymagało nieustannego skupienia się na doświadczeniach konsumentów.
Kontynentalne podejście do kolei
Istnieją najlepsze w swojej klasie przykłady systemów kolejowych w Europie. Zurych i Wiedeń często pojawiają się na listach najlepszych miast oferujących fantastyczne warunki dla podróżnych na kontynencie.
Odnotowano również znaczący postęp w realizacji wizji zintegrowanej, kontynentalnej sieci kolejowej, przy czym Unia Europejska uznała potrzebę wzmocnienia transgranicznego transportu kolejowego.
Inicjatywy takie jak Europejski System Zarządzania Ruchem Kolejowym (ERTMS) przyczyniają się do płynniejszego podróżowania pociągami na arenie międzynarodowej, skracając czas podróży i poprawiając bezpieczeństwo.
Nadal jednak istnieją duże wyzwania do pokonania — takie jak starzenie się kluczowej infrastruktury umożliwiającej funkcjonowanie kolei.
W miarę starzenia się europejskich kolei konieczne jest ciągłe inwestowanie w ich konserwację oraz wykorzystywanie nowoczesnych technologii i standardów danych, aby zminimalizować zakłócenia i zapewnić pasażerom pewność, że podczas podróży mogą polegać na pociągach.
Aby prawdziwie zmodernizować europejskie systemy kolejowe, musimy zrealizować wizję strategii kontynentalnej, a nie przyjmować podejścia kraj po kraju. Różne kraje mają różne poziomy rozwoju kolei, ale wszystkie muszą się zjednoczyć, aby zharmonizować standardy i zainwestować w ujednolicony system.
Wymaga to trzech rzeczy: po pierwsze, zaangażowania we współpracę transgraniczną i zestawu podstawowych wymagań w całym regionie w zakresie modernizacji stacji, torów i wagonów. Po drugie, strategicznego podejścia do inwestycji i modernizacji.
Zamiast przeznaczać środki na projekty, które przyniosą jedynie szybką poprawę na szczeblu krajowym, państwa UE muszą inwestować w całej Europie w technologie, takie jak zintegrowane systemy komunikacji i informacji pasażerskiej.
Wreszcie, ogólnoeuropejska odnowa systemów kolejowych – od sygnalizacji i łączności po tabor kolejowy – wymaga silnego przywództwa, które połączy wysiłki i zachęci do dzielenia się najlepszymi praktykami.
Projektowanie z myślą o człowieku w centrum
Aby zachęcić ludzi do wybierania kolei zamiast samochodów i samolotów, usługi kolejowe muszą zapewniać płynne, bezpieczne i niezawodne podróżowanie. Wymaga to holistycznego podejścia do poprawy wydajności oraz warunków w pociągach i na stacjach.
Cała branża kolejowa — operatorzy, regulatorzy, dostawcy i rządy — muszą współpracować, aby poprawić doświadczenia pasażerów. Jakościowe usługi, punktualność i wygodne udogodnienia będą budować zaufanie i zachęcać więcej osób do wybierania podróży koleją.
Aby to zrobić, musimy zacząć od pasażerów. Spełnienie ich potrzeb transportowych w sposób tak szybki, łatwy, niezawodny, przystępny cenowo, inkluzywny i wygodny, jak to możliwe, jest kluczowe dla sukcesu.
Pracownicy branży kolejowej również muszą czuć się zainspirowani i wspierani, aby móc świadczyć usługi na poziomie, jakiego oczekuje każdy.
Jeśli chcemy, aby nasze inwestycje przełożyły się na większy dobrobyt i dobrostan społeczny, musimy również wziąć pod uwagę oczekiwania społeczności zlokalizowanych w obrębie sieci kolejowej i wokół niej.
Projekty takie jak rozbudowa metra w Kopenhadze i plan generalny Chamartin w Madrycie pokazują potencjał integracji kolei z szerszym planowaniem urbanistycznym w celu poprawy łączności.
Oba miasta doskonale zdają sobie sprawę, że podróż nie kończy się na stacji i że wygoda dostępu do drzwi jest kluczowa, a zatem konieczna jest integracja z innymi środkami transportu.
Odporna kolej na zmieniający się klimat
Pociągi są reklamowane jako najbardziej przyjazny dla środowiska środek transportu masowego, odpowiadający za zaledwie 2% światowego zapotrzebowania na energię w transporcie.
Jednak bezprecedensowe temperatury i coraz częstsze ekstremalne zjawiska pogodowe narażają globalne sieci kolejowe na ryzyko, pogłębiając istniejące wyzwania, takie jak starzejąca się infrastruktura i ograniczenia przepustowości. Operatorzy kolejowi są zmuszeni wydawać miliardy, aby poradzić sobie z zakłóceniami i szkodami spowodowanymi przez zmiany klimatyczne.
W zeszłym miesiącu brytyjska Network Rail ogłosiła, że wyda 2,8 mld funtów w ciągu najbliższych pięciu lat, aby zapewnić, że jej infrastruktura poradzi sobie z ryzykiem zmiany klimatu. Budowa bardziej odpornych systemów kolejowych teraz będzie mniej destrukcyjna – i mniej kosztowna – niż ciągłe reagowanie na sytuacje awaryjne.
Inwestycje w odporność nie powinny być jednak postrzegane jako odciągające uwagę od innych ulepszeń kolei — są one kluczowym elementem, jeśli wszystko inne ma działać.
Rzeczy „zwykłego biznesu”, takie jak zarządzanie, zarządzanie istniejącą infrastrukturą w inteligentny sposób, planowanie operacyjne, wykorzystanie danych i technologii oraz planowanie siły roboczej, nie trafiają na pierwsze strony gazet. Ale ich wpływ może być tak znaczący, jak duże nowe inwestycje w budowanie odporności na zmiany klimatu.
Możemy również czerpać z lekcji z innych kontynentów. Na przykład japońska sieć kolejowa jest wysoce energooszczędna, a pociągi elektryczne stanowią znaczną część floty, a świadome wykorzystanie materiałów pochodzących z recyklingu jest powszechne.
Europejski system kolejowy musi przyjąć całościowe podejście systemowe, w którym przełamane zostaną bariery, a wszyscy interesariusze będą współpracować na rzecz osiągnięcia transformacyjnych rezultatów.
Choć stworzenie jednolitej europejskiej sieci kolejowej może wydawać się ambitnym celem, korzyści przewyższają wyzwania.
Sektor kolejowy już teraz wnosi znaczący wkład w gospodarkę UE, zatrudniając bezpośrednio ponad pół miliona osób i generując ślad ekonomiczny o wartości 143 mld euro.
Musimy podejmować odważne i wspólne decyzje dotyczące przyszłości naszych kolei i musimy to robić szybko.
