Francja nie ma większości. Ale te polityki mogą.

PARYŻ — Po zdobyciu największej liczby miejsc w szokujących wyborach we Francji, naprędce zwołany sojusz partii lewicowych znany jako Nowy Front Ludowy naciska na utworzenie rządu i wdrożenie swoich planów politycznych.

Łatwiej powiedzieć niż zrobić.

Cztery partie w grupie nie są nawet blisko 289 ustawodawców, których potrzebują do większości w Zgromadzeniu Narodowym, co umożliwiłoby im rządzenie jako blok. Według obliczeń lidera Partii Zielonych Marine Tondelier, czy mogą mieć nadzieję na uzyskanie poparcia 190-195 posłów.

Oznacza to, że nawet jeśli uda się wytypować lidera i podjąć próbę utworzenia rządu, Nowy Front Ludowy (NPF) będzie potrzebował poparcia innych prawodawców w każdym głosowaniu, w przeciwnym razie ryzykuje upadkiem i zastąpieniem go przez rząd o innym charakterze.

Radykalny lewicowy zapalony polityk Jean-Luc Mélenchon przysiągł wdrożyć „nic poza platformą i całą platformą”. To urojenie, jeśli chodzi o politykę NPF, taką jak podwyższanie płacy minimalnej; uznawanie państwowości Palestyny; i zapewnianie zezwoleń na pracę lub wiz wszystkim nieudokumentowanym osobom zatrudnionym.

Jednak inne, bardziej akceptowane przez większość elementy programu lewicy mogą zyskać poparcie wszystkich partii.

Które polityki mogłyby zdobyć większość w podzielonym nowym parlamencie Francji? TylkoGliwice przygląda się opcjom:

Lewicowy sojusz skupił znaczną część swojej kampanii na sprzeciwianiu się najbardziej niepopularnej reformie prezydenta Emmanuela Macrona i zobowiązał się do jej porzucenia, jeśli zdobędzie władzę — ku przerażeniu sojuszników Macrona i jastrzębi fiskalnych. Propozycja ustępującego rządu, aby podnieść minimalny wiek emerytalny z 62 do 64 lat, skłoniła miliony niezadowolonych obywateli do protestu wiosną ubiegłego roku.

To jedna z nielicznych kwestii, w których lewica mogłaby uzyskać poparcie swojego największego wroga, skrajnej prawicy: chociaż Narodowe Zgromadzenie często zmieniało zdanie w kwestiach polityki społecznej, oficjalnie nadal popiera przywrócenie przejścia na emeryturę w wieku 62 lat. W niedzielę Laure Lavalette, kluczowa postać francuskiej skrajnej prawicy, powiedziała, że ​​RN zagłosuje za uchyleniem reformy emerytalnej Macrona.

Łącząc siły ze skrajnie prawicowymi i lewicowymi parlamentarzystami, co najmniej 330 parlamentarzystów mogłoby poprzeć projekt ustawy cofającej reformę emerytalną — znacznie więcej niż 289 miejsc niezbędnych do uzyskania większości.

Jednak uchwalenie takiego prawa przy wsparciu politycznych wrogów może być trudne do przełknięcia dla lewicy — zwłaszcza po tym, jak skrytykowała Macrona za uchwalenie kontrowersyjnej reformy imigracyjnej przy wsparciu skrajnej prawicy.

Kandydatka na prezydenta z ramienia Narodowego Zjednoczenia Marine Le Pen podniosła stawkę w trakcie kampanii, kwestionując rolę Macrona jako naczelnego dowódcy. Liderka skrajnej prawicy podkreśliła, że ​​gdyby jej ruch wygrał, byłby w stanie wpływać na francuską politykę zagraniczną w kwestiach takich jak wojna na Ukrainie poprzez kontrolę budżetu.

Teraz jednak możemy odrzucić tę perspektywę.

Nowo wybrane Zgromadzenie Narodowe ma wyraźną większość posłów opowiadających się za utrzymaniem lub zwiększeniem francuskiego poparcia dla Kijowa. Należą do nich ustawodawcy z grup Zielonych i Socjalistów po lewej stronie, koalicji pro-Macrona i konserwatywnej Les Républicains.

Bardziej radykalne frakcje lewicy, Francja Nieugięta i Komuniści, w przeszłości niechętnie popierały dodatkowe fundusze i broń dla Ukrainy, co wskazuje na ryzyko eskalacji.

Zgodzili się jednak uwzględnić w manifeście Nowego Frontu Ludowego zobowiązanie do „niezachwianej obrony suwerenności i wolności narodu ukraińskiego oraz integralności jego granic poprzez dostarczanie niezbędnej broni, anulowanie zagranicznego długu i przejmowanie aktywów oligarchów, którzy przyczyniają się do rosyjskiego wysiłku wojennego”.

W kwestii energetyki nowy parlament francuski może osiągnąć porozumienie w sprawie łatwych do przyjęcia projektów ustaw.

Podczas gdy partia France Unbowed i francuscy Zieloni sprzeciwiają się budowie nowych elektrowni jądrowych, niemal wszystkie pozostałe siły polityczne reprezentowane w niższej izbie francuskiego parlamentu zgadzają się na dalszą eksploatację istniejącego parku generatorów.

Innym punktem porozumienia między partiami było przyspieszenie wdrażania odnawialnych źródeł energii, zwłaszcza energii wodnej.

Ustawa, która miała być przełomowa dla drugiej kadencji Macrona, została nagle wstrzymana po tym, jak prezydent podjął decyzję o zarządzeniu przedterminowych wyborów.

W maju Zgromadzenie Narodowe rozpoczęło debatę nad ustawą legalizującą pomoc medyczną, pod ścisłymi warunkami, dla osób, które chcą umrzeć. Podczas debaty posłowie zajęli pełne pasji, osobiste stanowiska, a zwolennicy i przeciwnicy propozycji byli w każdej grupie w Zgromadzeniu Narodowym.

Mimo to izba niższa zagłosowała za umożliwieniem osobom powyżej 18 roku życia cierpiącym na „poważną, nieuleczalną, zagrażającą życiu, zaawansowaną lub śmiertelną chorobę” otrzymania śmiertelnego zastrzyku, podanego samodzielnie lub przez personel medyczny.

Decyzja Macrona o rozwiązaniu parlamentu przed głosowaniem nad projektem ustawy w całości oznacza, że ​​wniosek będzie musiał zostać ponownie rozpatrzony — jednak zwycięska koalicja lewicowa zapowiedziała, że ​​ponownie zajmie się tą kwestią, a obecny układ sił nadal daje jej szansę na przyjęcie w tej nowej kadencji.

Jednak wprowadzenie tak kontrowersyjnego aktu prawnego — który podzieliłby i tak już spolaryzowany francuski parlament — może nie być pierwszym krokiem, jaki podejmie kolejny rząd.