Zakazy polowań i przywracanie siedlisk sprowadziły wydry z powrotem, aby uratować kalifornijskie bagna.
Zapadające się bagna Kalifornii znalazły nieoczekiwanego wybawiciela w postaci głodnych wydr morskich.
Nowe badanie pokazuje, że powrót wydr i ich żarłocznego apetytu może powstrzymać jedną z największych przyczyn erozji.
Wydry morskie ciągle jedzą, a jedną z ich ulubionych przekąsek jest pasiasty krab przybrzeżny. Kraby te kopią nory, a także skubają korzenie marynaty z trawy bagiennej, która zatrzymuje brud.
Pozostawione bez kontroli kraby zamieniają brzegi bagien „w ser szwajcarski”, który może się zawalić w przypadku uderzenia dużych fal lub sztormów, wyjaśnia Brent Hughes, ekolog morski z Uniwersytetu Stanowego Sonoma i współautor nowego badania opublikowanego w środę w czasopiśmie Nature .
Naukowcy odkryli, że powrót krabożernych wydr morskich do ujścia pływowego w pobliżu Monterey w Kalifornii pomógł ograniczyć erozję.
„Nie odwracają całkowicie erozji, ale spowalniają ją do naturalnego poziomu” – mówi Hughes.
Co kryje się za powrotem wydr na bagna Kalifornii?
Przez wiele lat na przybrzeżnych terenach podmokłych Elkhorn Slough nie było żadnych wydr morskich.
XIX-wieczny handel futrami zdziesiątkował ich globalną populację, która niegdyś rozciągała się od Alaski po Kalifornię, a także Rosję i Japonię. W pewnym momencie pozostało zaledwie 2000 zwierząt, głównie na Alasce.
Zakazy polowań i wysiłki na rzecz odtworzenia siedlisk pomogły wydrom morskim odzyskać część dawnego zasięgu. Pierwsze osoby powracające zauważono w Elkhorn Slough w 1984 r. Program Monterey Bay Aquarium mający na celu hodowlę i wypuszczanie osieroconych wydr morskich również zwiększył populację ujścia rzeki.
W jaki sposób wydry spowalniają erozję bagien Kalifornii?
Na potrzeby nowego badania naukowcy przeanalizowali historyczne tempo erozji od lat trzydziestych XX wieku, aby ocenić wpływ powrotu wydr morskich. Utworzyli także ogrodzone obszary, aby przez trzy lata trzymać wydry z dala od niektórych odcinków potoków – brzegi potoków ulegały erozji znacznie szybciej.
Wcześniejsze badania dotyczące powrotu czołowych drapieżników do różnych siedlisk – najsłynniejsze z nich to ponowne wprowadzenie szarych wilków do Parku Narodowego Yellowstone – pokazują, w jaki sposób gatunki te utrzymują stabilność ekosystemu. Wilki ograniczyły liczbę łosi i łosi zjadających sadzonki i spowolniły erozję brzegów rzek.
Wiele wcześniejszych badań opierało się na obserwacjach, ale projekt najnowszych badań nie pozostawił wątpliwości co do wpływu wydr morskich, mówi Johan Eklöf, biolog morski z Uniwersytetu w Sztokholmie, który nie był zaangażowany w nowe badania.
Inne badania wykazały, że wydry morskie pomagają odrastać lasom wodorostów, kontrolując liczbę jeżowców żerujących na wodorostach.
Wydry morskie „są niesamowitymi odkrywcami i zjadaczami” – mówi Brian Silliman, ekolog przybrzeżny z Duke University i współautor najnowszego badania.
