Długotrwałe wysiłki mające na celu utrzymanie sił ekstremistycznych poza rządami w Europie oficjalnie dobiegły końca.
Przez dziesięciolecia wszelkiego rodzaju partie polityczne łączyły siły, aby trzymać skrajną prawicę z dala od dźwigni władzy. Dziś ta strategia — znana we Francji jako kordon sanitarny (lub zapora ogniowa) – rozpada się, w miarę jak partie populistyczne i nacjonalistyczne rosną w siłę na całym kontynencie.
Pięć krajów UE – Włochy, Finlandia, Słowacja, Węgry i Czechy – ma w rządzie partie skrajnie prawicowe. W Szwecji przetrwanie władzy wykonawczej zależy od umowy o zaufaniu i dostawach z nacjonalistyczną Szwedzką Demokratką, drugą co do wielkości siłą w parlamencie. W Holandii antyislamski podżegacz Geert Wilders jest bliski władzy po przypieczętowaniu historycznego porozumienia w sprawie utworzenia najbardziej prawicowego rządu w najnowszej historii Holandii.
Tymczasem w większości krajów Europy w sondażach dominują partie skrajnie prawicowe. Według sondażu TylkoGliwice, we Francji Zjednoczenie Narodowe przywódczyni skrajnie prawicowej Marine Le Pen osiąga ponad 30 procent, znacznie wyprzedzając Partię Renesansu prezydenta Emmanuela Macrona. Po drugiej stronie Renu Alternatywa dla Niemiec, partia monitorowana przez policję ze względu na jej ekstremistyczne poglądy, zajmuje drugie miejsce w sondażach, bezpośrednio z socjaldemokratami.
W miarę zbliżania się przyszłomiesięcznych wyborów do Parlamentu Europejskiego partie te mogą wykorzystać swój impet do utworzenia potężnego bloku politycznego – jeśli uda im się utrzymać jedność.
Na potrzeby tego artykułu partię skrajnie prawicową definiuje się jako członka dwóch paneuropejskich partii parasolowych znajdujących się najdalej po prawej stronie spektrum politycznego lub grup Parlamentu Europejskiego o tej samej nazwie.
Należą do nich nacjonalistyczna partia Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy, zdominowana przez Braci Włoch i polskie Prawo i Sprawiedliwość, oraz skrajnie prawicową partię Tożsamość i Demokracja, do której członków należy Francuskie Zjednoczenie Narodowe (które przed wydaleniem zawierało Alternatywę dla Niemiec) w czwartek po serii skandalów). Uwzględniono także węgierską partię Fidesz, która w 2021 r. wystąpiła z centroprawicowej Europejskiej Partii Ludowej w związku z obawami dotyczącymi odstępstwa od demokracji.
