Sandały tkane z trawy zostały po raz pierwszy wydobyte wraz z różnymi narzędziami i artefaktami przez XIX-wiecznych górników.
Naukowcy z Hiszpanii potwierdzili, że sandały wydobyte z jaskini ponad 150 lat temu są w rzeczywistości najstarszym obuwiem, jakie kiedykolwiek odkryto w Europie.
Obiekty odkryto pierwotnie w latach pięćdziesiątych XIX wieku w Cueva de los Murciélagos, starożytnej jaskini położonej kilka mil w głąb lądu od wybrzeża Granady, w której wydobywano najpierw guano nietoperzy i minerały.
Gdy górnicy zeszli głębiej pod ziemię, odkryli galerię zawierającą zmumifikowane zwłoki oraz liczne drewniane i tkane artefakty – miejsce pochówku sprzed tysiącleci.
Chociaż górnicy początkowo usunęli i zniszczyli wiele przedmiotów ze stanowiska, archeolodzy byli w stanie odzyskać część, która pozostała. Zeznania zebrane od mieszkańców wioski wkrótce po odkryciu wykazały, że na tym obszarze odnaleziono i rozprowadzono 68 zestawów starożytnych szczątków ludzkich, ale większości nigdy nie odnaleziono.
Według autorów badania opublikowanego w czasopiśmie Science Advances wyjątkowy wkład artefaktów w zrozumienie neolitycznego życia i technologii w Europie wciąż staje się jasny niemal dwa wieki po ich odkryciu.
„Mimo działalności górniczej zespół ten stanowi jedną z najstarszych i najlepiej zachowanych kolekcji plecionkarstwa łowiecko-zbierackiego w południowej Europie” – piszą autorzy badania. „Sandały, kosze i drewniane artefakty z chronologią neolityczną stanowią unikalną próbkę artefaktów organicznych, nieobecnych na innych stanowiskach archeologicznych wczesnych społeczności rolniczych”.
Historyczne espadryle
W kolekcji szczególnie interesujące są sandały, z których dwa – zdaniem naukowców – pochodzą sprzed ponad 6000 lat. Jednak najstarsze obiekty w kolekcji mogą mieć nawet dziewięć tysiącleci.
Autorzy badania wyjaśniają, że fakt, że obiekty zachowały się w tak dobrym stanie, można przypisać „zerowej wilgotności” jaskini i otaczającemu ją klimatowi.
„Suchy prąd wiatru jest generowany przez klimat panujący na tym obszarze, a kierunek północ-południe oraz wąska i głęboka morfologia wąwozu Angosturas kierują wiatr w stronę jaskini przez wąskie górne wejście. Wiatr ochładza się podczas przechodzenia przez jaskinię. jaskini, przyspieszając, jest zimno, gdy wychodzi przez kolejne wąskie wejście, znajdujące się w dolnej części schronu.
„Brak panującej wilgoci w okolicy oraz cyrkulacja wiatru w jaskini podczas jej ochładzania i wysychania zapobiegają namnażaniu się bakterii, zwiększając ilość i różnorodność zakonserwowanego łatwo psującego się materiału na miejscu”.
