TylkoGliwice Business rozmawiał z Sylvainem Broyerem, głównym ekonomistą S&P Global w regionie EMEA, na temat perspektyw gospodarczych strefy euro na rok 2024.
Oczekuje się, że gospodarka strefy euro doświadczy miękkiego lądowania w pierwszym kwartale przyszłego roku, stwierdził Sylvain Broyer, przeglądając niedawno opublikowane przez firmę raporty dotyczące perspektyw gospodarczych dla strefy euro i Wielkiej Brytanii za pierwszy kwartał 2024 r. United.
Oczekuje się, że głównym czynnikiem sprzyjającym realizacji scenariusza miękkiego lądowania będą rosnące dochody realne, w miarę postępującej dezinflacji i utrzymującego się silnego wzrostu płac, wzmacniającego w ten sposób wydatki konsumpcyjne. S&P Global spodziewa się, że inflacja w strefie euro wyniesie około 2,9% w 2024 r., przy wzroście płac o około 4%, w porównaniu z 5% w 2023 r.
Silny bilans sektora prywatnego również przyczynia się do oczekiwań na miękkie lądowanie, przy czym sektor prywatny strefy euro ma obecnie zdolność finansowania netto na poziomie 4,5% produktu krajowego brutto. To o około 0,6% więcej, niż wymagają potrzeby finansowe rządu, co tworzy dobrą siatkę bezpieczeństwa na wypadek problemów z ożywieniem gospodarczym.
Trzecim wsparciem dla scenariusza miękkiego lądowania są dobre warunki finansowania, przy czym większość europejskich banków i instytucji finansowych znakomicie zarządza ryzykiem stopy procentowej. Europejski sektor nieruchomości wspiera także rosnąca liczba kredytów hipotecznych o stałym oprocentowaniu.
Tym samym S&P Global spodziewa się wzrostu gospodarczego strefy euro w 2024 r. o około 0,8%, co stanowi niewielki spadek w porównaniu z poprzednią prognozą wynoszącą 0,9%, ale pozostaje zasadniczo zgodny z oczekiwaniami. Zależy to również od tego, czy Europejski Bank Centralny obniży stopy procentowe gdzieś w 2024 r., gdy inflacja będzie jeszcze bardziej spadać.
Jakie ryzyko wiąże się z miękkim lądowaniem?
Scenariusz ten niesie ze sobą pewne ryzyka zewnętrzne, w tym politykę europejską i międzynarodową, a także bieżące wydarzenia geopolityczne, a także ryzyko gospodarcze.
Jednym z nich jest nadal odporność rynku pracy, z oznakami poprawy sytuacji na rynku pracy, przy mniej więcej stagnacji w zatrudnieniu i spadku wydajności. Doprowadziło to również do znacznego wzrostu jednostkowych kosztów pracy.
Ta niska wydajność pracy jest powszechnie obserwowana we Francji i wynika z różnych czynników. Przyczyniły się do tego wzrost liczby praktyk zawodowych, skład rynku pracy, absencja, przerwy w produkcji i zatrzymanie pracowników.
Biorąc pod uwagę, że krótkoterminowe perspektywy wzrostu gospodarczego są nadal dość ograniczone, a koszty pracy rosną, może to również utorować drogę do większej liczby zwolnień w nadchodzącym roku. Biorąc jednak pod uwagę, że wakaty są obecnie wyższe od poziomów historycznych, w przypadku kolejnych zwolnień prawdopodobnie zostaną one wchłonięte przez rynek.
Inflacja i oczekiwania inflacyjne również pozostają niepokojące. Zdaniem Broyera, w zakresie dezinflacji poczyniono znaczne postępy na wyższym szczeblu łańcucha dostaw. Pewien postęp zaobserwowano także na niższych szczeblach, przy czym zasadnicza inflacja cen konsumpcyjnych spadła niemal o połowę od jej szczytu.
Jednak oczekiwania inflacyjne, niezależnie od tego, czy opierają się na rynku, konsumentach, czy profesjonalnych prognostykach, są bardziej pesymistyczne niż ten schemat dezinflacji. Z najnowszego badania konsumenckiego EBC wynika, że konsumenci spodziewają się, że inflacja osiągnie 4% w ciągu najbliższych 12 miesięcy, w porównaniu z 3,5% w sierpniu.
Jeżeli rozbieżność między rzeczywistą inflacją a oczekiwaniami będzie się utrzymywać, EBC może być zmuszony do ponownego przemyślenia, kiedy powinien rozpocząć obniżki stóp procentowych, opóźniając w ten sposób zakończenie cyklu zacieśnienia polityki pieniężnej. Jeśli tak się stanie, może to wywołać efekt domina na popyt, wpływając na wzrost gospodarczy w przyszłym roku.
Rewizja ram operacyjnych Europejskiego Banku Centralnego, skupiająca się na równowadze pomiędzy polityką pieniężną a polityką fiskalną, może doprowadzić do skurczenia bilansu EBC. Może to jeszcze bardziej zwiększyć presję na podwyżkę stóp procentowych.
Ponieważ średnioterminowe stopy procentowe nie są już ujemne, w centrum uwagi może stać się ekonomiczna rentowność długu.
Jak radzą sobie gospodarki Europy Wschodniej?
Jeśli chodzi o kraje Europy Wschodniej, Broyer zauważył, że nie znajdują się one w tym samym cyklu, co ich odpowiedniki z Europy Zachodniej i zostały znacznie mocniej dotknięte inflacją.
Jedną z głównych przyczyn takiego stanu rzeczy jest to, że polityka fiskalna w tych krajach w mniejszym stopniu chroni konsumentów niż polityka fiskalna w Europie Zachodniej. Rynek pracy w kilku krajach Europy Wschodniej jest również bardziej rygorystyczny niż w krajach zachodnich, co prowadzi do silnego wzrostu płac.
Jednak średniookresowe perspektywy dla tego regionu wydają się znacznie bardziej pozytywne. Jak mówi Broyer: „Biorąc pod uwagę dużą różnicę w kosztach pracy między Europą Wschodnią i Zachodnią, kraje Europy Wschodniej prawdopodobnie przyciągną w nadchodzących latach wiele bezpośrednich inwestycji z Zachodu. »
Jeśli chodzi o sytuację niektórych sektorów, sektor usług odnotował silną dynamikę, stymulowaną pierwszym od kilku lat sezonem turystycznym w kilku krajach europejskich. Jednak tendencja ta nieco słabnie.
Sektor produkcyjny doświadcza pewnej słabości ze względu na cykl zapasów, a także szok cenowy energii spowodowany wojną między Rosją a Ukrainą. Dobra wiadomość jest taka, że wstępne wskaźniki wskazują, że europejska produkcja prawdopodobnie osiągnęła najniższy poziom. Choć zatem w przyszłym roku nadal można spodziewać się pewnego osłabienia, prawdopodobnie powinna to być poprawa w porównaniu z obecnymi warunkami.
Tę stabilizację sektora produkcyjnego obserwuje się głównie w Niemczech, które uwzględniły już koszty energii i skorygowały poziom zapasów.
Kluczowym pozostaje jednak pytanie, czy sektor budowlany będzie w stanie równie szybko odzyskać siły, ze względu na poważne konsekwencje podwyżek stóp procentowych. Mimo że produkcja w Niemczech poprawia się, budownictwo nadal boryka się z trudnościami, dodatkowo dotkniętymi anulowaniem istniejących zamówień i brakiem nowych. Finansowanie niemieckiego rynku nieruchomości również w mniejszym stopniu zależy od stóp stałych, a bardziej od stóp zmiennych.
Z drugiej strony hiszpański rynek nieruchomości w pewnym stopniu zrównoważył niemiecki sektor nieruchomości, stając się bardziej odpornym, niż oczekiwano.
