Czteroodcinkowy serial telewizyjny skupiający się na skandalu z brytyjskim urzędem pocztowym pokazał ogromną siłę dramatu dokumentalnego w zwiększaniu świadomości. W ciągu tygodnia rząd zmienił swoją politykę, gdy nasiliło się publiczne oburzenie w związku z prawdziwymi przypadkami, w których brały udział setki osób, które stanęły w obliczu błędnych twierdzeń o oszustwie.
W latach 2000–2014 ponad 900 pracowników poczty w Wielkiej Brytanii wpadło w ciemną sieć fałszywych oskarżeń, niesłusznie napiętnowanych za kradzież, oszustwo i fałszywą księgowość.
Konsekwencje były tragiczne – niektórym groziło więzienie, innym pogrążyli się w długach finansowych i stanęli w obliczu bankructwa, a kilku tragicznie odebrało sobie życie.
Później wyszło na jaw, że prawdziwym winowajcą był wadliwy komputerowy system księgowy o nazwie Horizon, dostarczony przez japońską firmę technologiczną Fujitsu, zainstalowany w lokalnych oddziałach poczty w 1999 roku.
Od tego czasu tę próbę nazwano „jedną z największych pomyłek wymiaru sprawiedliwości w historii naszego narodu”.
Pomimo dwuletniego śledztwa, wcześniejszych obszernych doniesień prasowych i lat kampanii, dopiero w tym roku okropności skandalu urosły do rangi ogólnonarodowego oburzenia.
Choć moment rozliczenia trwał długo, przyspieszył go czteroczęściowy dramat dokumentalny telewizji ITV, który został wyemitowany 1 stycznia.
Seria pt. Pan Bates kontra Pocztanie tylko przykuło uwagę opinii publicznej, ale także posłużyło jako katalizator działań rządu, skłaniając prawodawców do szybkiej reakcji w obliczu publicznego oburzenia.
Przeniesienie skandalu pocztowego na mały ekran
Scenariusz napisała nominowana do Złotego Globu Gwyneth Hughes, a reżyseria: BroadchurchJamesa Stronga, częściowo fabularyzowany serial przedstawiający nieustanne dążenie do sprawiedliwości pod przewodnictwem dyrektora oddziału Alana Batesa przez prawie dwie dekady.
Jako były zastępca naczelnika poczty Bates (świetnie zagrany na ekranie przez Toby’ego Jonesa) odegrał kluczową rolę w ujawnieniu skandalu i utworzeniu stowarzyszenia Justice for Subpostmasters Alliance (JFSA) w 2009 roku.
Pierwszy odcinek nie różni się zbytnio od tego z A Czarne lustro. Pokazano nam niepokojące wyzwania, przed którymi stoją zastępcy kierowników poczty w różnych regionach Wielkiej Brytanii, grane przez znakomitą obsadę rozpoznawalnych twarzy, od Adama Jamesa, Shauna Dooleya po Julie Hesmondhalgh i Alexa Jenningsa.
Gdy pracownicy zmagają się z rozbieżnościami w systemie komputerowym Horizon, wpadają w korporacyjne ręce Poczty, która zamiast zagłębiać się w dochodzenie w sprawie pierwotnych przyczyn tych problemów, woli wskazać palcem winę na podwykonawcę. pocztmistrzowie.
Na szczególną uwagę zasługuje poruszający portret Jo Hamilton, sklepikarki i zastępcy naczelnika poczty, autorstwa Moniki Dolan, uwielbianej w jej uroczej wiosce w Hampshire. W jednej wstrząsającej scenie, rozmawiając przez telefon z infolinią Horizon, podwójnie widzi rozbieżność, którą zgłosiła. Straciła 4000 funtów jednym kliknięciem. I jak podkreśla program, ponosi ona całkowitą odpowiedzialność za tę stratę zgodnie z warunkami umowy z Pocztą.
To trudny i bolesny zegarek. Serial w mocny sposób ukazuje żniwo psychiczne ofiar, złożoność systemu sądownictwa, rozbudowane procesy administracyjne i niepewność władzy. Czujesz niepokój każdej postaci, gdy zmaga się ze świadomością, że liczby po prostu się nie sumują.
Ale wrażenia wizualne nie tylko powodują stres; wywołuje także głębokie poczucie gniewu. Jesteście świadkami okropnego szaleństwa Urzędu Pocztowego, który zdecydował się na oświetlenie ofiar gazem, fałszywie przedstawiając ich skargi jako odosobnione przypadki i wpędzając ich życie w spiralę upadku.
I chociaż skondensowanie ponad 20 lat złożonej sprawy w czterogodzinnym dramacie to nie lada wyczyn, serialowi udało się stworzyć wciągającą i przystępną telewizję.
Katalizator zmian
Pan Bates kontra Poczta przekroczył oczekiwania ITV. Serial stał się najchętniej oglądanym nowym dramatem tej stacji od ponad dziesięciu lat, przyćmiewając premierę Downton Abbey w 2010 roku, a jego odcinek osiągał średnią oglądalność na poziomie 9,8 miliona.
A wpływ dramatu przekroczył zwykłą oglądalność; to pobudziło akcję.
Po premierze programu ponad milion osób podpisało internetową petycję, w której wzywa do utraty przez byłą dyrektor naczelną Urzędu Pocztowego Paulę Vennells (w serialu Lia Williams) tytułu Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego, który otrzymała w 2018 roku. oświadczyła, że zrzeknie się tego zaszczytu.
Ponadto premier Wielkiej Brytanii Rishi Sunak zapowiedział wprowadzenie bezprecedensowych przepisów mających na celu „szybkie uniewinnienie ofiar i zadośćuczynienie im”.
„To jedna z największych pomyłek sądowych w historii naszego narodu” – oznajmił.
Siła dramatu
Odpowiedź od Pan Bates kontra Poczta jest dowodem na niezwykłą siłę dramatu dokumentalnego w łączeniu się z publicznością i inicjowaniu znaczących zmian.
Jak powiedziała dziennikowi The Guardian autorka serialu, Gwyneth Hughes, dramat polega na „wyciągnięciu ręki przez scenę lub ekran, złapaniu cię za gardło i powiedzeniu: dbaj o mnie. A kiedy to zadziała, ma niesamowitą siłę. W tym przypadku , został oddany na służbę temu strasznemu wydarzeniu w historii naszego kraju. Jeśli chcesz naprawdę przyciągnąć uwagę ludzi, opowiedz im historię. W tym przypadku historię prawdziwą.
Pan Bates kontra Poczta teraz dołącza do grona wcześniejszych seriali dokumentalnych, które przykuły uwagę opinii publicznej i zmusiły polityków do działania.
Godnym uwagi precedensem jest pisarz-polityk Chris Mullin i producent Ian McBridge Kto zbombardował Birmingham?, dramat z 1990 roku, w którym ponownie poruszono kwestię aresztowania Birmingham Six, który w 1975 roku otrzymał wyrok dożywocia za rzekomy udział w zamachach bombowych na puby IRA. Dokument dokumentalny szczegółowo opisał zarówno wady dowodów kryminalistycznych przeciwko mężczyznom, jak i rozległe znęcanie się fizyczne i psychiczne, któremu byli poddawani. Rok później, w wyniku wzmożonej widoczności, wszystkie sześć wyroków skazujących zostało uchylonych.
Podobnie sztuka telewizyjna Kena Loacha z 1966 roku Cathy, wróć do domuzwiększyła świadomość na temat bezdomności i kryzysu mieszkaniowego, co doprowadziło do dyskusji w Izbie Gmin i utworzenia organizacji charytatywnej dla bezdomnych Shelter.
Chociaż skandal związany z pocztą nadal trwa, a setki dotkniętych nim osób nadal nie otrzymało należnego odszkodowania,Pan Bates kontra Poczta niewątpliwie przyspieszyło bieg wymiaru sprawiedliwości.
Jak Panie Bates reżyser James Strong zauważył w BBC Radio Bristol: „To naprawdę ważne, aby dramat przedstawiał tego rodzaju historie. Naprawdę ważne jest, abyśmy je dramatyzowali”.
„Moc jest w nas, więc musimy zrobić więcej”.
