„Połowa naszych wiosek umiera”: w jaki sposób centra cyfrowych nomadów ożywiają wiejską Europę

Brakuje Ci poczucia wspólnoty? Zostaw miasto w tyle i udaj się do jednego z wiejskich centrów cyfrowych nomadów w Europie.

Rozwój pracy zdalnej w ostatnich latach sprawił, że duże miasta europejskie, takie jak Lizbona, Barcelona i Berlin, stały się tzw. „centrami cyfrowych nomadów”.

Jednak napięcia między lokalnymi społecznościami a tymi, którzy tymczasowo rozstawili swoje laptopy w mieście, stają się coraz większe.

Czy jest to spowodowane ceną, która wyklucza go z rynku nieruchomości lub właściciele kawiarni zakazujący „nielegalnego posiadania laptopów”', mieszkańcy sprzeciwiają się negatywnym skutkom.

Ponieważ w tych centrach robi się coraz bardziej tłoczno i ​​spórnie, niektórzy przedsiębiorcy decydują się na przejście na tryb cyfrowego nomady bardziej świadomego stylu życia na wsi.

Tutaj są nie tylko mile widziani, ale także mają pozytywny wpływ na społeczności wiejskie.

Ożywienie społeczności wiejskich w Hiszpanii

Podczas gdy nadmiar cyfrowych nomadów i turystów powoduje obciążenia Podczas gdy w popularnych miastach występuje lokalna infrastruktura, w wielu wiejskich regionach Europy problem jest odwrotny.

Wyludnienie zagraża istnieniu i żywotności małych wiosek i miasteczek, gdyż zwłaszcza młodsze pokolenia migrują do większych miast.

„Hiszpania jest jednym z krajów w Europie, w którym występuje największa luka demograficzna” – mówi założyciel firmy oferującej usługi współdzielonego mieszkania Rooral Juan Barbed mówi TylkoGliwice Travel: „Połowa naszych wiosek umiera, jak w fazie terminalnej”.

Po latach spędzonych na podróżowaniu i pracy w największych miastach świata Juan stanął w obliczu upadku, gdy po śmierci babci wrócił do wioski, w której mieszkała.

Jednocześnie wzruszyło go ciepłe przyjęcie społeczności. Był pewien, że inni cyfrowi nomadzi również łakną poczucia więzi znalazł tam.

„Dorastaliśmy z tą narracją, że sukces jest w dużych miastach. Ale teraz masz infrastrukturę, która pozwala ci pracować z dowolnego miejsca” — mówi Juan. „Pomyśleliśmy, co by było, gdybyśmy ułatwili ludziom sprawdzenie, jak to jest pracować z wiejskiej wioski?

„Więc stworzyliśmy stowarzyszenie, które współpracuje z małymi wioskami zagrożonymi wyludnieniem aby powitać pracowników zdalnych.”

On i jego współzałożycielka Aną Amrein przetestowali swój pomysł w kilku wioskach, mając na celu pobudzenie gospodarki wiejskiej i stworzenie wartościowej wymiany kulturalnej.

„Nie po prostu idziemy do wioski i zaczynamy to robić. Zawieramy umowę z ratuszem, lokalnymi stowarzyszeniami, firmami, społecznością „Postępujemy z prędkością zaufania” – wyjaśnia Juan.

Opinie pierwszych wiosek, które gościły Roorala, były jednoznacznie pozytywne: „Kiedy zapytaliśmy, co im się nie podobało w naszej obecności w mieście, odpowiadali, że wyjechaliśmy!”

Witamy cyfrowych nomadów w pueblo

Rooral ma teraz stałą bazę w andaluzyjskiej wiosce Benarrabá. Mieszkanka Mari Angeles opowiada TylkoGliwice Travel, jak bardzo cieszy się, że ludzie z całego świata odkrywają jej wioskęktóre zwykle nie znajdują się na radarze zagranicznych gości.

„Wspaniale komunikują się z naszymi ludźmi” – komentuje. „Lubię, gdy przychodzą na zakupy do naszego małego rodzinnego supermarketu we wsi i możemy porozmawiać. Uwielbiałam kolację spotkaliśmy się, aby podzielić się tym, co najbardziej podobało im się w tej wiosce: poczuciem wspólnoty, głębokimi więziami, spokojem i piękną przyrodą”.

Rooral ułatwia te połączenia z często starszymi mieszkańcami poprzez działania i wydarzenia. Często można spotkać gości i mieszkańców dzielących się kolacjami lub cyfrowych nomadów poznanie lokalnych zwyczajów, takich jak wyrób sera koziego i wydobywanie korka.

Pracownicy zdalni również poświęcają swój czas na różne sposoby – od pomocy w gospodarstwach rolnych po prowadzenie warsztatów z zakresu umiejętności cyfrowych, np. wprowadzenia do kodowania.

„Dla mieszkańców wioski jest to wspaniałe, ponieważ (cyfrowi nomadzi)) pokazują wszystkie swoje umiejętności i witają ich z całą sympatią, która ich charakteryzuje”, dodaje Mari Angeles. „A dla młodych ludzi bardzo dobrze jest móc wchodzić w interakcje i widzieć inną perspektywę.

„Czuję się bardzo szczęśliwa i zadowolona z tych pięknych spotkań – pozwalają mi one spojrzeć na wioskę z innej perspektywy.”

Juan potwierdza, że ​​chociaż korzyści ekonomiczne są tym, co zazwyczaj interesuje wieś w pierwszej kolejności, ostatecznie to napływ nowych twarzy i energii naprawdę odciska piętno na społeczności: „Ci nowi przybysze wykazują głębokie uznanie dla lokalnej kultury i tradycji, co pomaga ożywić poczucie dumy i poczucia własnej wartości na obszarach wiejskich.

„Wymiana pomysłów i mieszanie się różnych środowisk tworzy dynamiczne środowisko. Ostatecznie przynosi to korzyści społecznej i kulturowej tkance wioski”.

Doświadczenia wspólnego mieszkania zorientowane na efekty: początek ruchu?

Rooral nie jest jedyną firmą, która wykorzystuje potencjał cyfrowych nomadów.

W górach i terenów wiejskich północnych Włoch, grupa ekspertów ds. odnowy terytorialnej i innowacji społecznych powołała NATworking. Tworzą również doświadczenia współdzielenia przestrzeni życiowej, aby ożywić obszary zagrożone wyludnieniem.

Ich „NATweeks” łączą odpoczynek w naturze z powolną turystyką działania i projekty społeczne promujące rozwój lokalny.

Podobnie jak Juan, wielu pracowników zdalnych pragnie stworzyć sobie bardziej zrównoważony styl życia i silniejsze połączenie z naturą również zainspirowało zespół. To było coś, czego doświadczyli osobiście, mówi jedna z kierowniczek projektu Francesca Albera dla TylkoGliwice Travel.

„Zrozumieliśmy, że możliwość pracy zdalnej niekoniecznie przekłada się na lepszą jakość życia. Dlatego byliśmy zainteresowani stworzeniem powiązania między aktywizacją terytorialną a poprawą warunków pracy i życia pracowników zdalnych”.

Doświadczenia cyfrowych nomadów na obszarach wiejskich sprzyjają nawiązywaniu długoterminowych więzi

Na razie NATworking organizuje tylko krótkoterminowe doświadczenia współżycia. Nadal jednak wywiera trwały wpływ na społeczności partnerskie.

„Wielu pracowników NAT wraca do swoich miejsc zamieszkania, aby się odwdzięczyć „Do ludzi, których tam spotkaliśmy, co zapoczątkowało ciągłą aktywizację społeczności” – mówi Francesca.

„Na przykład w maju ubiegłego roku spędziliśmy tydzień z grupą pracowników zdalnych w San Pietro di Monterosso, mieszkając i pracując w Valle Grana. W czerwcu wróciliśmy, aby poprowadzić warsztaty na temat projektowania obywatelskiego, aby zaplanować projekt rewitalizacji Combetta, małej wioski niedaleko San Pietro.

„Wielu uczestników poprzedniego NATweek postanowiło wrócić, ponieważ zrozumieli wartość tego miejsca i ludzi. Chcieli przyczynić się do lokalnego rozwoju”.