Jego zwycięstwo powszechnie uznano za przesądzone i zapewnił sobie 89,6% głosów – stwierdziła Państwowa Komisja Wyborcza.
El-Sissi, który przez ostatnie dziewięć lat sprawował niekwestionowaną władzę, zmierzył się z trzema praktycznie nieznanymi przeciwnikami.
Krajowe Organy Wyborcze podały, że frekwencja wyniosła 66,8 procent z ponad 67 milionów zarejestrowanych wyborców. „Odsetek głosów jest najwyższy w historii Egiptu” – oznajmił Hazem Badawy, szef komisji wyborczej, ogłaszając oficjalne wyniki.
Głosowanie zostało przyćmione przez wojnę między Izraelem a Hamasem w Gazie na wschodniej granicy Egiptu, która grozi przekształceniem się w szersze regionalne zamieszanie.
Ten północnoafrykański kraj również znajduje się w środku kryzysu gospodarczego, a miesięczna inflacja przekracza 30 procent. Według oficjalnych danych w ciągu ostatnich 22 miesięcy funt egipski stracił 50 procent swojej wartości w stosunku do dolara, a jedna trzecia ze 105 milionów ludzi w kraju już żyje w ubóstwie.
El-Sissi, kluczowy sojusznik Zachodu w regionie, spotkał się z międzynarodową krytyką dotyczącą sytuacji w zakresie praw człowieka w Egipcie i ostrego tłumienia sprzeciwu, podobnie jak wcześniej prezydent Hosni Mubarak.
Mimo to Egipt jest głównym odbiorcą pomocy Stanów Zjednoczonych od czasu podpisania za pośrednictwem USA porozumienia pokojowego z Izraelem w 1979 r. Kongres w ostatnich latach nałożył ograniczenia mające na celu wywarcie nacisku na egipskich przywódców, aby zaprzestali łamania praw człowieka.
Stany Zjednoczone przekażą w tym roku Egiptowi pomoc wojskową o wartości 1,2 miliarda euro, z czego 290 milionów euro jest uzależnione od lepszego przestrzegania praw człowieka.
Departament Stanu oświadczył we wrześniu, że wstrzyma kwotę 78 mln euro, które według niego jest prawnie zobowiązany do wstrzymania ze względu na brak postępów Egiptu w zakresie niektórych konkretnych praw, w tym dotyczących więźniów politycznych.
Human Rights Watch napisała na Twitterze, że naruszenia i represje zepsuły wybory.
Na kilka miesięcy przed wyborami el-Sissi obiecał zająć się problematyczną gospodarką kraju, nie podając szczegółów.
Eksperci i ekonomiści powszechnie zgadzają się, że obecny kryzys wynika z lat złego zarządzania i nierównej gospodarki, w której prywatne firmy są wypierane przez przedsiębiorstwa państwowe.
Gospodarka egipska ucierpiała także z powodu szerszych skutków pandemii wirusa koronowego i trwającej wojny rosyjskiej na Ukrainie, która wstrząsnęła rynkiem światowym.
Rząd El-Sissiego zainicjował w 2016 r. ambitny program reform wspierany przez MFW, ale środki oszczędnościowe spowodowały gwałtowny wzrost cen, co pochłonęło ogromne żniwo wśród zwykłych Egipcjan.
W grudniu ubiegłego roku rząd zapewnił sobie drugie porozumienie z MFW, obiecując wdrożenie reform gospodarczych, w tym płynnego kursu walutowego. Od tego czasu wzrosły ceny podstawowych towarów, zwłaszcza importu.
Pod rządami el-Sissiego uciszono lub uwięziono tysiące krytyków rządu. Są to głównie islamiści, ale także wybitni świeccy działacze i działacze opozycji, w tym wielu spośród tych, którzy stoją za powstaniem w 2011 r., które obaliło długoletniego autokratę Hosniego Mubaraka.
Zawodowy oficer armii el-Sissi jako minister obrony poprowadził w 2013 r. wojskowe obalenie wybranego, lecz stwarzającego podziały islamistycznego prezydenta, pośród powszechnych protestów ulicznych przeciwko jego rocznym rządom.
Po raz pierwszy został wybrany na prezydenta w połowie 2014 r., a następnie ponownie wybrany w 2018 r. Rok później przyjęte w referendum powszechnym poprawki do konstytucji wydłużyły drugą kadencję el-Sissiego o dwa lata i umożliwiły mu ubieganie się o trzecią, sześcioletnią kadencję. -roczny okres.
Drugie miejsce zajął Hazem Omar, szef Republikańskiej Partii Ludowej, z 4,5% głosów, a za nim uplasował się Farid Zahran, szef opozycyjnej Partii Socjaldemokratycznej z 4%. Przewodniczący partii Wafd Abdel-Sanad Yamama otrzymał niecałe 2 proc. głosów.
Ambitny młody kandydat na urząd prezydenta Ahmed Altantawy wycofał się z wyścigu po tym, jak nie udało mu się zdobyć podpisów mieszkańców niezbędnych do zapewnienia jego kandydatury. Uznano go za najbardziej wiarygodnego działacza opozycji el-Sissiego i stwierdził, że nękanie ze strony agencji bezpieczeństwa personelu jego kampanii i zwolenników uniemożliwiło mu osiągnięcie progu głosów wymaganego do kandydowania.
