Przegląd kulturowy: nie przegap tych wydarzeń w Europie w tym tygodniu

100 lat surrealizmu, to, co najlepsze z Berlinale i Avatar: Ostatni władca powietrza już w serwisie Netflix – oto, co warto zobaczyć i zrobić w Europie w tym tygodniu.

Ci oddani czytelnicy TylkoGliwice Culture już wiedzą, że podobno w języku angielskim istnieje 546 słów określających „upijanie się”. Ale co jest lepszego niż „całkowita altana” w weekend? Otaczanie się sztuką i kulturą wzbogacającą duszę, wijącą umysł, ot co.

Oto nasze propozycje na ten tydzień.

Teatr

„Portret Doriana Graya”, Londyn, Wielka Brytania

Sarah Snook, alias Shiv Roy dla fanów „Succession”, występuje w jednoosobowej adaptacji scenicznej „Portretu Doriana Graya” Oscara Wilde’a w Theatre Royal Haymarket. Kostiumy są cudownie obozowe, a występy (w sumie Snook wciela się w 26 różnych postaci) porywające; świeże i zabawne podejście, które tchnie innowację w klasykę – i sprawia, że ​​czuje się młodo.

Wystawy

„Edward Burtynsky – New Works”, Londyn, Wielka Brytania

Nowa wystawa indywidualna w londyńskiej Flowers Gallery prezentuje uderzające i niepokojące słowa fotograficzne kanadyjskiego artysty Edwarda Burtynsky’ego. Od kopalni węgla w Australii po zerodowane krajobrazy Turcji, ponad 40-letnia kariera Burtynsky’ego została zdefiniowana przez jego zdolność zarówno niepokojenia, jak i zadziwiania w równym stopniu swoimi otrzeźwiającymi obrazami zniszczenia środowiska w megaskali.

„Zawsze jest teraz czas: artyści przekształcają czarną figurę”, Londyn, Wielka Brytania

Nowa, duża wystawa w londyńskiej National Portrait Gallery skupia 22 czarnoskórych artystów, prezentując ich eklektyczne obrazy, rysunki i rzeźby w ramach eksploracji portretu Czarnej postaci w sztuce współczesnej.

Kurator Ekow Eshun twierdzi, że wystawa jest zaproszeniem do zastanowienia się, jak wygląda „doświadczenie Czarnych, doświadczenie przeżyte przez Czarnych, tożsamość i byt Czarnych, obecność i historia”.

Przeczytaj więcej na ten temat tutaj.

„Histoire de ne pas rire” i „Imagine”, Bruksela, Belgia

Tym, których fascynuje surrealizm, Bruksela stawia go w centrum uwagi dzięki dwóm nowym dużym wystawom z okazji 100. rocznicy istnienia: „Histoire de ne pas rire” odbywa się w brukselskim Centrum Sztuki Bozar i koncentruje się na belgijskiej scenie surrealistycznej, natomiast „Imagine” w Królewskie Muzea Sztuk Pięknych zrzeszają międzynarodowych surrealistów.

Hadja Lahbib, belgijska minister spraw zagranicznych, napisała na Twitterze, że wystawy są „szansą na odkrycie najważniejszych dzieł, które pobudzą naszą wyobraźnię i rzucą wyzwanie naszej percepcji”.

Festiwale i wydarzenia

„Festiwal Literacki Holtzezon”, Veszprém, Węgry

Mole książkowe, kręćcie się tutaj! Festiwal Literacki Holtzezon powraca po raz trzeci z ponad 70 wydarzeniami zorganizowanymi w ciągu czterech dni w 10 różnych lokalizacjach. To okazja, aby spotkać się z ludźmi o podobnych poglądach, wziąć udział w warsztatach, wziąć udział w pogadankach i przedstawieniach teatralnych, spróbować swoich sił w rysowaniu komiksów i ogólnie zastąpić nudne lutowe uczucie literacką zabawą i fascynacją.

„Expo4Art”, Paryż, Francja

Odkryj obrazy, rzeźby i inne prace najlepszych młodych artystów na świecie w ten weekend na Expo4Art w Halle des Blancs Manteaux. To idealne wydarzenie dla kolekcjonerów i wielbicieli dzieł sztuki, aby odkryć nowe, ekscytujące głosy twórcze – a wstęp jest bezpłatny!

Kino

Festiwal Filmowy w Berlinie 2024

Choć 74. Festiwal Filmowy Berlinale dobiega końca, w zeszłym tygodniu ruszył pełną parą, prezentując premiery wielu filmów, którymi można się ekscytować! Od otwierającego „Small Things Like These” z Cillianem Murphym w roli głównej po porywający powrót Rose West „Love Lies Bleeding”, nasz doświadczony krytyk filmowy David Mouriquand niestrudzenie uczestniczy w pokazach filmowych, aby upewnić się, że wiesz, co warto zobaczyć – a czego nie.

Aby uzyskać dodatkowy wgląd w chaos panujący za kulisami festiwalu filmowego, koniecznie przeczytaj relację Davida z konferencji prasowej Martina Scorsese.

Idealne dni

W naszym cyfrowym świecie napędzanym dopaminą łatwo jest dać się wciągnąć w ciągłe rozproszenie, zapominając o spokoju i obecności, które można znaleźć w codzienności. To właśnie ta kojąca filozofia leży u podstaw najnowszego filmu Wima Wendera „Perfect Days”, który można już oglądać w brytyjskich kinach.

Akcja rozgrywa się w Tokio w Japonii i opowiada historię Hirayamy (Kōji Yakusho), starzejącego się i pracowitego sprzątacza toalet, który czerpie radość z prostych przyjemności życia: wstawania przed wschodem słońca, podlewania roślin i czytania przed snem. Te rytmiczne czynności zostają przerwane dopiero, gdy jego nastoletnia siostrzenica Niko (Arisa Nakano) pojawia się w jego maleńkim mieszkaniu z niezapowiedzianą wizytą; przypadkowe spotkanie, które prowadzi do dalszych refleksji na temat piękna, które można odnaleźć w istnieniu, jeśli tylko poświęcimy mu więcej uwagi.

Jak napisał nasz krytyk filmowy David Mouriquand: „Ostatecznie odnalezienie liryki w codzienności nie musi być tak wymagające. Czasami chodzi po prostu o to, by pozwolić sobie na nadzieję, poświęcić czas na zatrzymanie się, gapienie się i walnięcie w jakąś Ninę Simone. Doskonałość.”

Przeczytaj pełną recenzję tutaj.

serial telewizyjny

Awatar: Ostatni władca powietrza

Sześć długich lat po ogłoszeniu na platformie Netflix pojawiła się wreszcie aktorska adaptacja filmu „Avatar: Ostatni władca powietrza”.

Oczekiwania były niezwykle wysokie, a oryginalny animowany serial z lat 90. zdobył ogromną i bardzo oddaną rzeszę fanów (którzy nie byli najbardziej zadowoleni z próby adaptacji M. Nighta Shyamalana z 2010 roku).

Podążamy za młodym chłopcem o imieniu Aang, ostatnim magiem powietrza, który musi opanować wszystkie cztery żywioły, aby przywrócić pokój na świecie, przygotować się na nieprzerwaną akcję i wyszukane efekty wizualne. Choć być może nigdy nie dorówna uświęconemu nostalgią prestiżowi oryginału, ta najnowsza wersja, miejmy nadzieję, zadowoli fanów dzięki dedykowanemu budowaniu świata i spektakularnym efektom specjalnym.

Muzyka

MGMT: „Utrata życia”

Dla wielu millenialsów niezależny zespół MGMT reprezentuje te zabarwione Tumblrem dni dorastania, odtwarzając „Time to Pretend” z 2007 roku i zamieniając każde doświadczenie w montaż o dojrzewaniu. Od tego czasu popularność zespołu zmalała, chociaż utwór tytułowy z albumu „Little Dark Age” z 2018 roku zyskał ostatnio popularność w aplikacji wideo TikTok (ale był przygnębiający wśród twórców skrajnie prawicowych ekstremistów). Co ekscytujące, ich piąty album studyjny „Loss of Life” jest jednocześnie świeży i znajomy, stanowiąc psychodeliczną mieszankę gatunków czerpiącą inspirację z twórczości takich artystów jak David Bowie i Simon & Garfunkel, a także we współpracy z francuską piosenkarką/autorką tekstów Christine and the Queens . Słuchawki włączone/włożone – czas znów udawać dzieci.