Tego dnia 1940 roku odkryto wejście do jaskini Lascaux we Francji, otwierając okno na życie naszych przodków.
12 września 1940 roku 18-letni Marcel Ravidat spacerował ze swoim psem Robotem we francuskim regionie Dordogne.
Będąc na ziemi należącej do rodziny La Rochefoucauld-Montbel, Robot znalazł dziurę w wyrwanym drzewie i powiadomił o tym swojego właściciela.
Zaintrygowany Ravidat wrócił później na scenę z trzema przyjaciółmi: Jacquesem Marsalem, Georgesem Agnelem i Simonem Coencasem.
Cała czwórka weszła do jaskini przez 15-metrowy szyb, wierząc, że jest to legendarne tajne przejście do pobliskiej rezydencji Lascaux.
Zamiast tego natknęli się na ściany jaskini pokryte wizerunkami zwierząt, postaci ludzkich i abstrakcyjnymi znakami.
Po tym, jak nastolatki zgłosiły swoje odkrycie władzom, francuski archeolog Henri-Édouard-Prosper Breuil zbadał starożytne dzieła sztuki. Odkrył, że grota Lascaux składa się z głównej jaskini o szerokości 20 metrów i wysokości 5 metrów.
Na ścianach znajduje się około 600 obrazów i prawie 1500 rycin.
Zdjęcia przedstawiają wiele rodzajów zwierząt, w tym konie, jelenie, jelenie, bydło, koty, a także stworzenia, które wydają się mityczne.
W jaskini przedstawiona jest tylko jedna postać ludzka i nie jest to człowiek, jakiego dziś rozpoznalibyśmy.
Obraz przedstawia mężczyznę z ptasią głową i wyprostowanym fallusem.
Odkrycie to między innymi utwierdziło archeologów w przekonaniu, że jaskinia przez długi czas była wykorzystywana jako ośrodek łowiectwa i obrzędów religijnych.
Chociaż często uważa się, że malowidła jaskiniowe mają około 15 000–17 000 lat i pochodzą z okresu górnego paleolitu, eksperci coraz częściej uważają, że Lascaux jest bardzo słabo datowane.
Do ustalenia tych ram czasowych wykorzystano datowanie radiowęglowe. Obecnie coraz częściej uważa się, że jaskinia jest w dużej mierze jednorodnym zbiorem obrazów obejmujących kilka stuleci przed tą datą i po niej. Inni specjaliści twierdzą, że sztuka ta obejmuje jeszcze znacznie dłuższy okres.
Jaskinia Lascaux została otwarta dla publiczności w 1948 roku, ale pozostawała otwarta tylko przez 15 lat.
Eksperci odkryli, że sztuczne światło wyblakło żywe kolory obrazów i spowodowało rozwój glonów, grzybów i porostów na dużej ich części.
Do 1955 roku dwutlenek węgla, ciepło i wilgoć wytwarzane przez około 1200 odwiedzających dziennie również w widoczny sposób uszkodziły obrazy, które zmuszono do zamknięcia w 1963 roku.
Od lat 80. XX wieku otwierane są repliki jaskini, które do dziś odwiedzają co roku dziesiątki tysięcy zaintrygowanych zwiedzających.
Prezentowane galerie obejmują repliki nazwane Salą Byków, Pasażem, Szybem, Nawą, Absydą i Komnatą Kotów.
Od czasu ich odkrycia dzieło sztuki fascynuje miliony ludzi na całym świecie.
Ze względu na wybitne, w większości dobrze zachowane prehistoryczne przedstawienia w jaskini, Lascaux zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1979 roku, jako część miejsc prehistorycznych i zdobionych jaskiń w dolinie Vézère w południowo-zachodniej Francji.
