Tylko dlatego, że lato już się skończyło, nie możemy sobie pozwolić na uchylenie się przed tym wyzwaniem — wdrażane obecnie długoterminowe zmiany są najskuteczniejszym sposobem na ponowne przemyślenie tego, jak budujemy i żyjemy w miastach, zanim będzie za późno, pisze Dima Zogheib.
W całej Europie pobito rekordy upałów, zamknięto atrakcje turystyczne, w 23 włoskich miastach ogłoszono czerwony alarm, a 1200 dzieci ewakuowano z greckiego obozu letniego, aby uciec przed pożarami.
Fale upałów staną się jeszcze częstsze i dotkliwsze, a liczbę miast narażonych na ekstremalne temperatury szacuje się niemal trzykrotnie do 2050 r., a wśród niektórych grup, w tym osób o niższych dochodach, osób starszych, niemowląt i osób z podstawowymi problemami zdrowotnymi.
Miasta europejskie pod wieloma względami są pionierami w zakresie odporności na ciepło — Ateny są jednymi z pierwszych na świecie, które mianowały dyrektora ds. ciepła, a miasta takie jak Sewilla nadają falom upałów nazwy, aby zwiększyć świadomość społeczną.
Europa nie może jednak pozostawić przywódcom stanów i miast rozwiązania problemu upałów w miastach. Osoby kształtujące środowisko zabudowane muszą także zająć się problemem miejskich wysp ciepła na poziomie ulic i osiedli. Natura musi znaleźć się w centrum rozwiązania.
Problem miejskiej wyspy ciepła w Europie
Środowisko zabudowane ma ogromny wpływ na wzrost temperatury w miastach. Wypchnęliśmy naturę, zabetonowaliśmy nasze ulice i zbudowaliśmy dużo stali i szkła, tworząc tzw. efekt miejskiej wyspy ciepła (UHI), gdy temperatury w miastach są znacznie wyższe niż w wiejskim otoczeniu.
Niedawno uruchomiliśmy nasz raport Urban Heat Snapshot, aby zachęcić władze miast, projektantów miejskich i wszystkie osoby kształtujące środowisko zabudowane do lepszego zrozumienia, w jaki sposób ich projekty mogą złagodzić skutki miejskich gorących punktów, szczególnie w przypadku najbardziej bezbronnych społeczności.
Migawka przedstawia najbardziej ekstremalne „gorące punkty” w sześciu głównych miastach – od Madrytu po Kair – na całym świecie. Ustalono, że w centrum Madrytu znajduje się najbardziej ekstremalny „gorący punkt” UHI, w którym temperatury są o 8,5°C wyższe niż w wiejskim otoczeniu.
Co ważne, podkreśla to, że nie wszyscy w miastach doświadczają upałów w ten sam sposób.
W zależności od dzielnicy mogą występować duże różnice, gdyż w zabudowanym centrum Madrytu temperatury są o prawie 8°C wyższe niż w położonym niedaleko parku El Retiro. W większości miast najfajniejsze miejsca znajdowały się zawsze w parkach, z dala od obszarów mieszkalnych i handlowych.
Dobra wiadomość jest taka, że z miejskim ciepłem można sobie poradzić, a miasta mogą natychmiast podjąć kilka działań.
Wykorzystaj każdą możliwą przestrzeń dla natury i zwiększ pokrywę drzew
Nadanie priorytetu wartości, jakości i ilości przyrody w miastach oraz inwestowanie w nią jest koniecznością, aby zmniejszyć miejskie ciepło. W wielu europejskich miastach zieleń ogranicza się do małych przestrzeni, a ludzie zastanawiają się, ile jest miejsca na dodanie różnych form zielonej infrastruktury.
Ale stare, uznane miasta europejskie mają znacznie więcej dostępnej przestrzeni, niż można by pomyśleć, dodając naturę.
W rzeczywistości ponad połowa przestrzeni w miastach – w tym dachy i ulice – to otwarta przestrzeń, która zapewnia duże pole do wdrażania zielonej i niebieskiej infrastruktury w celu budowania odporności. Projektanci i planiści miejscy muszą myśleć kreatywnie, aby strategicznie i sprawiedliwie wykorzystywać przyrodę w naszych miastach.
Udowodniono, że drzewa obniżają temperatury w miastach i zmniejszają śmiertelność związaną z upałami. W rzeczywistości niedawne badanie wykazało, że zwiększenie pokrycia drzew w miastach europejskich do 30% mogłoby zapobiec 2644 nadmiernym ofiarom śmiertelnym.
Zaawansowane technologie pozwalają obecnie projektantom dokładnie określić rodzaj i liczbę wymaganych drzew.
Twórz bardziej przepuszczalne powierzchnie i twórz chłodne wyspy
Przepuszczalne powierzchnie, takie jak goła lub obsadzona gleba, mają tendencję do pochłaniania mniej ciepła w porównaniu z powierzchniami nieprzepuszczalnymi, takimi jak beton czy asfalt.
Zrównoważone systemy odwadniania miast nie tylko spowalniają odpływ wody podczas ulewnych opadów, ale także zwiększają powierzchnię terenów zielonych i schładzają dzielnice podczas wysokich temperatur.
Musimy stworzyć w miastach sieć chłodni, w których ludzie będą mogli schronić się przed upałem.
Na przykład w Londynie pracowaliśmy nad mapą chłodnych miejsc, w których mieszkańcy mogliby znaleźć schronienie w upalne dni, aby zmniejszyć ryzyko dla zdrowia wynikające z upałów.
Coś tak prostego, jak przywrócenie do miast fontann z wodą pitną mogłoby poprawić zdrowie obywateli, stając się głównym punktem dostępu do wody podczas suszy.
Zachęcaj do zmiany zachowań i wdrażaj narzędzia cyfrowe
Projektowanie może tylko tyle. Zasadniczo w ciągu następnej dekady ludzie będą musieli zmienić sposób życia w miastach.
Gorące kraje na całym świecie od wieków dostosowują swoje życie do tej sytuacji i czas się od nich uczyć — miasta Europy Północnej mogą uczyć się na zmianach już wprowadzonych na południu, takich jak sjesta oraz zamykanie sklepów i restauracji w godzinach szczytu upału.
Dysponujemy teraz możliwościami cyfrowymi, aby wypełnić lukę między czynnikami powodującymi efekt UHI w miastach a wpływem naszych projektów na ciepło miejskie, i musimy je wykorzystywać we wszystkich projektach.
Przystosowanie europejskich miast do ekstremalnych upałów wymaga wizji i pilnego wdrożenia.
Powinniśmy projektować na poziomie ulic i dzielnic, przywracając przyrodę w miastach, a nie tylko w parkach i istniejących obszarach zielonych, aby budować bardziej odporne i bardziej włączające miasta dla wszystkich.
Tylko dlatego, że lato już się skończyło, nie możemy pozwolić sobie na to, aby uchylić się od tego wyzwania — wdrażane obecnie długoterminowe zmiany są najskuteczniejszym sposobem na ponowne przemyślenie tego, jak budujemy i żyjemy w miastach, zanim będzie za późno.
