Nowe badania wykazały, że trzy inne akcenty będą głównymi głosami Londynu w 2023 roku
No cóż, rzeźnik, wygląda na to, że ludzie nie przejmują się już swoimi P i Q. Naukowcy z Uniwersytetu w Essex odkryli, że dwa najsłynniejsze akcenty na południu Anglii prawie zniknęły.
Cockney i otrzymana wymowa od dawna są najbardziej charakterystycznymi głosami w Londynie i południowo-wschodniej Anglii. Dla nieświadomych, Cockney to ogólne określenie mieszkańców wschodniego Londynu. Słynne jest powiedzenie, że nie można być prawdziwym Cockneyem, jeśli nie mieszka się w pobliżu Bow Bells, czyli kościoła St Mary-le-Bow w Whitechapel.
Choć dialekt Cockney jest również znany ze swojego akcentu, jest synonimem rymowanego slangu Cockney. Niektóre terminy, takie jak „wonga” oznaczające „pieniądze”, wywodzą się od społeczności imigrantów romskich i żydowskich. Inne terminy pochodzą z pomysłowych rymowanych skojarzeń. „Marvin” oznacza „głodujący” od imienia brytyjskiego muzyka Hanka Marvina; „pies” to „telefon”, ponieważ rymuje się z „pies i kość”, natomiast „jabłka” oznaczają „schody” od „jabłka i pary”.
Wymowa otrzymana, często nazywana angielskim królowej – wcześniej i ostatnio angielskim królewskim – to sposób, w jaki wiele klas wyższych w Wielkiej Brytanii mówiło od wielu pokoleń. Przede wszystkim RP był rejestrem, który prezenterzy i aktorzy BBC przyjmowali w początkach radia i telewizji.
Jednak według nowego badania oba te akcenty niemal całkowicie zanikły. Po tym, jak badacze dr Amanda Cole i dr Patrycja Strycharczuk nagrali głosy 193 osób w wieku od 19 do 33 lat z obszarów pochodzenia RP i Cockney, odkryli trzy różne główne akcenty.
Największa grupa mówiła standardowym południowo-brytyjskim angielskim. Niemal połowa (49%) mówiła z akcentem SSBE, który jest nieco złagodzoną wersją starszego akcentu RP. Badanie wykazało, że głośniki SSBE częściej były rasy białej i kobiet. Jako przykład Cole podał głos mówiony piosenkarki Ellie Goulding.
Drugą grupę stanowili angielscy ujścia rzek. Angielski ujścia rzek, którym posługuje się 26% respondentów, stanowi ewolucję języka Cockney w kierunku niektórych stylów mówienia w języku RP. Akcent nadal można znaleźć we wschodnim Londynie, a także w południowo-wschodnim hrabstwie Essex. Przykładem typowego angielskiego ujścia rzeki są dulcetowe dźwięki Adele.
Co ciekawe, zarówno SSBE, jak i język angielski przy ujściu rzeki znajdują się gdzieś pośrodku RP i Cockney. Dwa znacznie bardziej charakterystyczne akcenty połączyły się, aby znaleźć odrębny środek. Cole pisze, że jest to prawdopodobnie spowodowane częstszym kontaktem między grupami i presją społeczną, aby mówić w „poprawny” sposób.
Ostatnią główną grupą był wielokulturowy londyński angielski, którym posługuje się około 25% próby. Jest to rosnąca grupa, pochodząca głównie z Londynu, którą posługują się głównie Brytyjczycy pochodzenia azjatyckiego i Brytyjczycy rasy czarnej. Jako przykład wielokulturowego londyńskiego mówiącego po angielsku podaje się piłkarza Bukayo Sakę.
