Europoglądy. Zasługujemy na coś lepszego niż cyfrowe euro

Nawet jeśli cyfrowe euro zaczęło się jako próba rozwiązania problemów w systemie finansowym, a nie tylko jako sposób na wymanewrowanie ekspansji unijnych monet typu stablecoin, teraz może przekształcić się w coś znacznie gorszego, pisze Marc Taverner.

.Nieetyczne i niekontrolowane wykorzystanie sztucznej inteligencji jest zagrożeniem du jour, zarówno dla osób działających na rzecz ochrony wolności osobistych, jak i firm chcących zabezpieczyć swoją konkurencyjność na rynku.

Ale jak się uczymy, analiza sztucznej inteligencji wymaga danych, aby była skuteczna.

W tej chwili łączą się potężne siły, które dostarczą modelom sztucznej inteligencji jedne z najbardziej szkodliwych dostępnych danych – dotyczące osobistej działalności finansowej obywateli i mieszkańców UE.

Ta skarbnica zostanie wykorzystana do podejmowania wszelkich decyzji, od sposobu dystrybucji zabezpieczenia społecznego i emerytur po sposób, w jaki mieszkańcy UE i przedsiębiorstwa mogą wydawać swoje pieniądze.

Wszyscy znamy technologię, która to umożliwia – nazywa się to cyfrowym euro. To, w połączeniu z pojawieniem się sztucznej inteligencji, oznacza, że ​​obecnie jest wysoce prawdopodobne, że demokratyczna ochrona zapewniona nam w naszym obecnym systemie wymiany może zostać w niedemokratyczny sposób zastąpiona zdolnością państwa do kontrolowania i ograniczania naszej działalności finansowej.

Ten stan rzeczy nie będzie ograniczony do UE – każdy, kto na całym świecie dokonuje transakcji z UE, będzie miał dostęp do tego środka kontroli.

Jak my się tu znaleźliśmy?

EBC powoli rozwijał cyfrowe euro. Cyfrowe euro rozwija się od 2020 r.

Pierwotnie planowano zachować rolę banków centralnych w podaży pieniądza, było to wyraźną reakcją na eksplozję walut cyfrowych poza kontrolą państwa.

Na nieszczęście dla podmiotów działających w UE i w jej ramach wchodzi ona obecnie w „fazę przygotowawczą” w chwili pojawienia się sztucznej inteligencji.

Jednocześnie wieloletni opór prawodawców UE wobec stworzenia sensownej polityki oznacza, że ​​nie widzieliśmy jeszcze zdrowego przyjęcia monet stabilnych i innych technologii płatniczych, które mogłyby całkowicie wyeliminować potrzebę cyfrowego euro.

Połączenie obu tych opóźnień prowadzi nas do dnia dzisiejszego, w którym wykorzystanie sztucznej inteligencji w przedsiębiorstwach doskonale wpisuje się w wprowadzenie scentralizowanej waluty cyfrowej, która zagraża demokracji w UE.

Konwergencja tych technologii oznacza, że ​​cyfrowe euro może być arbitrem wszelkiej wymiany w UE i z nią.

Dokona tego poprzez wykorzystanie sztucznej inteligencji do wykorzystywania danych finansowych i dostępu finansowego do pierwszej analizy, a następnie wpływania na działalność finansową mieszkańców, obywateli, przedsiębiorstw i partnerów handlowych UE.

Najwyższy czas się martwić.

Herkulesowe, jeśli nie syzyfowe zadanie

Przed erą cyfrową euro i sztuczną inteligencją, ekonomicznie katastrofalne dla UE lub któregokolwiek państwa członkowskiego byłaby nawet próba gromadzenia lub przetwarzania danych na nasz temat, które posiadają nasze instytucje finansowe.

Po pierwsze, centralizacja danych byłaby prawie niemożliwa. Byłaby to kompilacja wielu różnych interfejsów, kont, typów przechowywania danych i języków. Chaos informacyjny byłby niezrozumiały na poziomie kraju, a nawet sektora i nieprzydatny na poziomie indywidualnym.

Podobnie próba scentralizowania przepływów funduszy tych różnych banków i instytucji finansowych byłaby zadaniem herkulesowym (jeśli nie syzyfowym).

Obecnie EBC nie może kontrolować, na co komercyjny, prywatny bank pozwala swoim klientom wydawać pieniądze – poza czynnościami objętymi sankcjami – a dostępne im dane, na podstawie których mogą podejmować decyzje polityczne, są ograniczone.

Jakakolwiek próba zmiany tego status quo wymagałaby dotychczasowej transformacji cyfrowej na najwyższym poziomie. Koszt tego, a tym bardziej koszt publicznego oburzenia, sprawił, że nie było to starterem.

Cyfrowe euro natychmiast rozwiązuje te problemy dla EBC i jego państw członkowskich. W ciągu ostatnich lat byłem świadkiem spotkań w Brukseli, podczas których z entuzjazmem wspominano o cyfrowym euro jako rozwiązaniu umożliwiającym automatyczne pobieranie podatków, dystrybucję składek na ubezpieczenie społeczne, a nawet „zapewnianie wykorzystania wsparcia finansowego państwa na właściwe zakupy”.

Dodanie sztucznej inteligencji zmienia ten scenariusz z niedemokratycznego w piekielny, w którym sztuczna inteligencja na przykład analizuje i zaleca posłom do Parlamentu Europejskiego, aby stworzyli politykę określającą, w jaki sposób mieszkańcy UE powinni mieć możliwość wydawania pieniędzy na usługi i produkty z UE i spoza UE.

Jest to najbardziej przyjazny ze scenariuszy, ponieważ ostatnie wybory w krajach takich jak Holandia budzą obawy o zagrożenie dla grup chronionych, takich jak imigranci.

Zatrzymaj się, a następnie ponownie oceń

Te obawy dotyczące prywatności i demokracji są często lekceważone, ponieważ EBC i inne instytucje finansowe stwierdziły, że cyfrowe euro nie ma na celu stworzenia jedynego banku UE dla konsumentów i przedsiębiorstw.

Nie o to chodzi w ich braku zainteresowania centralizacją usług. EBC nie sprawił, że cyfrowe euro zmieniło się w Revolut o charakterze rządowym.

Należy wstrzymać wprowadzenie cyfrowego euro i dokonać ponownej oceny w świetle rozwoju narzędzi sztucznej inteligencji.

Nawet jeśli zaczęło się od poszukiwania rozwiązania problemów w systemie finansowym, a nie tylko od sposobu na wymanewrowanie ekspansji monet typu stablecoin w UE, obecnie ma zdolność przekształcenia się w coś znacznie gorszego.

Obawiam się teraz, że wracamy do systemu, w którym prawodawcy, nawet ci mający najlepsze intencje, ulegają pokusie wykorzystania tych technologii dla „wyższego dobra”.

Po ponad dziesięciu latach pracy w obszarze walut cyfrowych i technologii finansowych mogę z całą pewnością stwierdzić, że większym dobrem byłoby objęcie wolnego rynku walut cyfrowych, płatności cyfrowych i cyfrowej wymiany wartości, a nie centralizacja przepływów danych i funduszy do jedynego, nadającego się do wykorzystania dostawcy.