Jak pisze Majken Felle, orzeczenie na naszą korzyść miałoby również szerszy oddźwięk w podobnych dzielnicach w całej Danii, których sprawy są obecnie zawieszone w oczekiwaniu na decyzję.
Zanim dziesięć lat temu po raz pierwszy odwiedziłem kopenhaską dzielnicę Mjølnerparken, słyszałem mnóstwo plotek na jej temat: jest to miejsce niebezpieczne i zatłoczone, pełne bezrobotnych obcokrajowców, którzy nie chcą się zintegrować.
Zamiast tego zobaczyłem dziedzińce otoczone drzewami i śmiejące się dzieci na placach zabaw, podczas gdy ludzie z różnych środowisk z całego świata pili kawę, rozmawiali i wspierali się nawzajem.
Niedługo potem znalazłem tam dom. Następnie rząd nazwał nasz dom gettem, co wywołało lata udręki.
Mamy nadzieję, że w przyszłym tygodniu najwyższy sąd UE pomoże raz na zawsze położyć kres tej dyskryminacyjnej polityce.
Dlatego postanowiliśmy bronić naszego sąsiedztwa
W 2010 r. duński rząd rozpoczął sporządzanie list dzielnic o niskich dochodach, w dużej mierze zamieszkanych przez mniejszości, takich jak Mjølnerparken, które jego zdaniem nie spełniały pewnych wskaźników przestępczości, bezrobocia, wykształcenia i/lub odsetka osób o pochodzeniu „niezachodnim” (poniżej 50%). Dzielnice te klasyfikowano jako „getta”.
W 2018 r. uchwalono nowe prawa, na mocy których kryterium „pochodzenia niezachodniego” stało się decydującym czynnikiem przy określaniu „gett” i które wymuszają zmniejszenie liczby niekomercyjnych mieszkań rodzinnych na obszarach „trudnych gett” do maksymalnie 40% do 2030 r.
Można tego dokonać poprzez sprzedaż, przebudowę lub wyburzenie domów.
Co znamienne, rządowa definicja „osoby spoza Zachodu” nie obejmuje osób z Australii i Nowej Zelandii, co sugeruje, że kryteria te nie są oparte na względach geograficznych.
Ogłoszenie wywołało szok i strach w społeczności. A potem zaczął się opór.
Organizowaliśmy cotygodniowe wieczory kawowe, aby odpowiadać na pytania mieszkańców, wymieniać się pomysłami i załatwiać dokumenty dla osób zainteresowanych kwestionowaniem rządu. Wkrótce stało się to nieformalną grupą solidarności, w której mogliśmy omawiać nasze nadzieje i obawy.
Poruszanie się po duńskim systemie prawnym nie było łatwe, a wielu mieszkańców opuściło kraj pod wpływem presji i niepewności.
Jednak w przyszły poniedziałek Trybunał Sprawiedliwości UE (TSUE) rozpatrzy naszą sprawę, stwierdzając, że „pakiet getta” rządu jest niezgodny z prawem UE i Europejską Konwencją Praw Człowieka.
Jesteśmy duńską historią sukcesu, a nie „strefą zakazaną”
Rząd i media przedstawiają Mjølnerparken jako zagrożenie dla duńskich tradycji i społeczeństwa. To zaskakujące dla moich starszych sąsiadów pochodzenia duńskiego, którzy przeprowadzili się tutaj w latach osiemdziesiątych.
Żyjemy w galaktyce różnych epok, kultur i środowisk, ale naszym wspólnym językiem jest duński.
Jestem nauczycielką i regularnie pomagam dzieciom z sąsiedztwa w odrabianiu prac domowych. One rzucają się na pomoc, gdy widzą, że niosę ciężkie zakupy.
Jeden z moich sąsiadów towarzyszył mi przy zakupie mojego pierwszego samochodu, a gdy się zepsuł, byli inni sąsiedzi, którzy pomogli mi go naprawić. Nasza społeczność jest gościnna, różnorodna i pracowita — duńska historia sukcesu.
W 2022 roku dzielnica Nørrebro, na której znajduje się Mjølnerparken, została uznana przez Timeout za „najfajniejszą dzielnicę świata”.
Mjølnerparken i inne podobne miejscowości w całym kraju padły ofiarą kampanii oszczerstw sponsorowanej przez rząd.
To jest całkowite przeciwieństwo odizolowanej „strefy zakazanej” oderwanej od duńskiego życia. Mamy rzeźników, asystentów dentystycznych, taksówkarzy, sprzątaczy, sekretarki i wielu innych, którzy pracują w domach opieki, opiekując się starszymi Duńczykami.
Młodsze pokolenia częściej kształcą się na stanowiska biurowe, takie jak prawnicy czy lekarze. Podobnie jak wiele środowisk miejskich, ma swoje wyzwania, ale problemów społeczno-ekonomicznych nie da się rozwiązać, likwidując dzielnice.
Nie ma innego wyjścia, jak tylko zabrać głos
Dla niektórych jest już za późno, opuścili lub stracili swoje domy. Kolejne ofiary dyskryminacyjnego prawa i postępującej gentryfikacji.
Ale dla najwyższego sądu UE oznaczałoby to wszystko, aby uznać nasze niesprawiedliwe traktowanie. Jeśli prawo zostanie następnie zniesione, przyszłe społeczności mogłyby zostać uratowane.
Niektórych ludzi dziwi, że w Danii mogą mieć miejsce tego rodzaju praktyki, ale jest to nasza rzeczywistość od lat.
Nawet jeśli nie wygramy, czuję, że nie mam innego wyjścia, jak tylko zabrać głos. Tak bardzo kocham swoją okolicę i nie mogłem się wycofać, żeby świat nie dowiedział się, że walczyliśmy o nią.
Przywrócona sprawiedliwość odnowiłaby naszą wiarę i zaufanie do społeczeństwa. Orzeczenie na naszą korzyść miałoby również szerszy wydźwięk dla podobnych dzielnic w całej Danii, których sprawy są obecnie wstrzymane w oczekiwaniu na tę decyzję.
Kilku ekspertów ONZ ds. praw człowieka zauważyło już, że przepisy te szczególnie dotykają muzułmanów i ludność inną niż biała.
Rząd duński zastąpił od tamtej pory słowo „getta” słowem „społeczeństwa równoległe”. Ale nasza społeczność wie, że to rząd żyje w równoległym wszechświecie, a to jego dyskryminacyjne zachowanie rozrywa tkankę społeczną Danii.
Mamy nadzieję, że wraz z rozpoczęciem tej kluczowej rozprawy w TSUE wkrótce dowie się o tym również większa część świata, a ta niebezpieczna polityka zostanie uchylona w Danii i zapobiegnie rozprzestrzenianiu się jej na całą Europę.
