Wenecja 2023: Kto zdobędzie Złotego Lwa? Oto nasze przewidywania

Zbliża się czas wręczania nagród… Oto nasze przewidywania dotyczące jutrzejszej wieczornej ceremonii.

80. edycja Festiwalu Filmowego w Wenecji dobiega końca, a jutrzejsza wieczorna ceremonia wręczenia nagród ma uhonorować najlepszych z tegorocznej selekcji.

To był mocny i eklektyczny rok i chociaż wśród 23 filmów biorących udział w konkursie znalazło się kilka wyraźnych wyróżnień, wszystko sprowadza się, jak zawsze, do kaprysów jury, na którego czele stoi amerykański reżyser Damien Chazelle (Whiplash, La La Land, Babilon).

Tegoroczna edycja obfituje w reżyserów, wśród których wystąpią m.in. Jane Campion (zdobywczyni Srebrnego Lwa dla najlepszego reżysera w 2021 r. za film Moc psa), Laury Poitras (Obywatel czwarty i ubiegłoroczny zdobywca Złotego Lwa, Całe piękno i rozlew krwi), Martina McDonagha (Trzy billboardy za Ebbing Missourii zwycięzca nagrody za najlepszy scenariusz w 2022 r Banshee z Inisherin), Mia Hansen-Løve (Rzeczy, które nadejdą, pewnego pięknego poranka), Santiago Mitera (Student, Argentyna 1985) i Gabriele Mainetti (Wariuje). Dołącza do nich palestyński aktor Saleh Bakri (Wajib, Teraźniejszość) i chińska aktorka Shu Qi (Millennium Mambo, Zabójca).

Ktokolwiek spośród tej imponującej i, miejmy nadzieję, wymagającej grupy, zdobędzie nagrodę dla najlepszego reżysera, będzie mógł umieścić na wizytówkach tytuł „Najlepszy reżyser w Wenecji – klasa 2023”.

Zatem bez zbędnych ceregieli i przed jutrzejszymi wynikami, oto nasze prognozy. Miejmy nadzieję, że uda nam się zrealizować niektóre z nich – tak dla celów przechwalania się, nie więcej, nie mniej.

Przypominamy, że nie można przyznawać nagród łącznych, co oznacza, że ​​jeśli jeden film zwycięży w określonej kategorii, nie będzie mógł ubiegać się o drugie trofeum.

Złoty Lew (Leone d’Oro) – najlepszy film

Wygra: Biedne rzeczy (Yorgos Lanthimos)

Mogłaby wygrać: Zielona Granica (Green Border) (Agnieszka Holland)

Chociaż wzywamy to do Yorgosa Lanthimosa Biedactwato właściwie wyścig łeb w łeb z polską reżyserką Agnieszką Holland Zielona granica o nagrodę główną. Obydwa okazały się najbardziej zapadającymi w pamięć filmami 80. edycji i, jeśli nie doszło do ogromnego zdenerwowania, jest to rzut monetą między nimi.

Decyzja będzie zależała od tego, czy ława przysięgłych zechce złożyć oświadczenie. Zielona granica to dobitny akt oskarżenia w sprawie trwającego kryzysu w UE i przypomnienie o tych, którzy wciąż umierają na granicach Europy. Nie znajdziesz filmu tak pilnego i choć może to zabrzmieć cynicznie, ta aktualność może mieć wpływ na wynik głosowania. Nie oznacza to, że film ma jedynie wartościowe przesłanie – jest znakomicie wyreżyserowany i jeden z najlepszych holenderskich filmów. Przeczytaj naszą pełną recenzję.

Jeśli Zielona granica wygra, będzie to czwarty raz z rzędu, że główną nagrodę Wenecji zdobędzie reżyserka, po Chloé Zhao w 2020 r. (Nomadland), Audrey Diwan w 2021 r. (Wydarzenie) i Laurę Poitras w zeszłym roku (Całe piękno i rozlew krwi).

Jednak nasze pieniądze stawiamy na bardziej oczywisty wybór Biedactwa. „Oczywiste” w tym sensie, że można się założyć, że Lanthimos będzie faworytem w nadchodzącym sezonie nagród, a Wenecja przez lata niezmiennie udowadniała, że ​​jest festiwalem rozpoczynającym ceremonię rozdania Oscarów.

Sam film jest daleki od oczywistości i jest absolutnym zaskoczeniem. Po zachwycie Wenecji w 2018 r UlubionyWydaje się, że rok 2023 może być rokiem czołowego greckiego przedstawiciela dziwnej fali. „Diaboliczny festyn łamigłówki” Lanthimosa (jak mówi jeden z bohaterów, odnosząc się do przygody, która wymyka mu się z rąk) posługuje się językiem konwencji gotyckich, aby opowiedzieć o roli mężczyzny i kobiety w społeczeństwie, a jego typowe mistrzostwo tonu to radość oglądania. Podobnie jest z zajadliwie zabawnym scenariuszem Tony’ego McNamary, który sprawia, że ​​w całym filmie nie brakuje niezwykle cytowanych dowcipów. Tematycznie warstwowe, sprośne, stylistycznie wykonane i przede wszystkim zabawne – ma to wszystko. Przeczytaj naszą pełną recenzję.

Wielka Nagroda Jury

Wygra: Green Border (Ageniezska Holland)

Mógłby wygrać: La Bête (Bertrand Bonello)

Jeśli Biedactwa zdobywa pierwsze miejsca, to z pewnością Agnieszka otrzyma drugą nagrodę za swoje aktualne cri-du-coeur. Zadaje istotne pytania dotyczące zbiorowej odpowiedzialności i bierności w krajobrazie geopolitycznym, w którym Europa – jako kolektyw – się znalazła, i jeśli wróci do domu z pustymi rękami, będzie to poważnym zaskoczeniem.

Nagroda Specjalna Jury

Wygra: Aku Wa Sonzai Shinai (Evil Does Not Exist) (Ryûsuke Hamaguchi)

Mógłby wygrać: Io Capitano (Matteo Garrone)

Po tym mistrzowskim podwójnym dotknięciu w 2021 r Koło fortuny i fantazji i zdobywcy Oscara Prowadź mój samochódjapoński reżyser Ryûsuke Hamaguchi zaskoczył wszystkich zapowiedzią swojego nowego filmu, Zło nie istnieje. Pojawiło się znikąd i trafiło prosto do selekcji konkursu w Wenecji. Nie ma tutaj żadnych skarg.

Film opowiada historię ojca i córki mieszkających w małej wiosce niedaleko Tokio. Pewnego dnia mieszkańcy wioski dowiadują się o planie budowy miejsca glampingowego, projekcie, który będzie miał negatywny wpływ na lokalne zaopatrzenie w wodę i zagrozi równowadze ekologicznej.

Brzmi prosto, ale wcale tak nie jest. Enigmatyczna i aluzyjna przypowieść Hamaguchiego nie daje łatwych odpowiedzi i jest znacznie trudniejsza do sprzedania niż jego poprzednie filmy. Jednakże, Zło nie istnieje to swego rodzaju delikatnie zapadający w pamięć film o zemście, który wymaga ponownego obejrzenia i zasługuje na uczczenie.

Srebrny Lew (Leone d’Argento) – Najlepszy Reżyser

Wygra: Bradley Cooper (Maestro)

Mógł wygrać: Bertrand Bonello (La Bête – Bestia)

Być może nie jest to to, co byśmy wybrali, ale założymy się, że jury nie będzie się opierać.

Tylko dla swojego drugiego filmu (po premierze w Wenecji Rodzi się gwiazda), Cooper uchylił się od typowej formuły biograficznej od kołyski po grób, skupiając się na trwającej dekadę historii miłosnej pomiędzy seksualnie płynnym kompozytorem Leonardem Bernsteinem i chilijską aktorką Felicią Montealegre (znakomita Carey Mulligan). Jest świetny w roli Bernsteina, a film emanuje staromodnym klimatem Złotej Ery Hollywood, który doceniłby ktoś taki jak przewodniczący jury Damien Chazelle.

Maestro był jednym z wielu filmów biograficznych w Konkursie w tym roku i stanowi powiązanie między filmem Coopera a filmem Sofii Coppoli Priscilla za trofeum biograficzne. Obaj odrzucili niektóre z bardziej wyświechtanych tropów gatunku i przedstawili stylowe i intymne hołdy. W przypadku Coopera Maestro pokazał, że nie jest fenomenem jednego przeboju i jest naprawdę świetny zarówno za kamerą, jak i z przodu. Przewidujemy, że ma duże szanse na zwycięstwo. Przeczytaj naszą pełną recenzję.

Istnieje jednak szansa, że ​​jury okaże się bardziej odważne i postawi na francuskiego reżysera Bertranda Bonello La Bete (Bestia), który jest zdecydowanie za długi, ale formalnie odważny melodramat science-fiction, który przeplata klasycyzm, nowoczesność i kilka mocnych słów o naszych przyszłych władcach AI. Byłby naszym wyborem, ale jego wielowiekowa skrzyżowanie Atlas chmur I Wieczne słońce nieskazitelnego umysłu (luźno zaadaptowana z noweli Henry’ego Jamesa „Bestia w dżungli” z 1903 r.) może być zbyt „nieprzyzwoita” dla tego jury.

Mówiąc o Bestia …

Puchar Volpi dla najlepszej aktorki

Wygra: Léa Sedoux (La Bête – Bestia)

Mogłaby wygrać: Jessica Chastain (Wspomnienie)

To mogłoby z łatwością trafić do Emmy Stone, która nigdy nie była lepsza Biedactwa. Jeśli jednak film zdobędzie Złotego Lwa lub Wielką Nagrodę Jury, Stone zostanie wykluczony z kandydowania. Nieważne, ponieważ nie ma wątpliwości, że jej zabawna i cudownie dziwna „śliczna mała upośledzona”, jak ją nazywa jedna z postaci, doprowadzi ją do chwały w nadchodzących miesiącach.

Jessica Chastain byłaby wielką pochwałą za jej perfekcyjny występ w filmie Michela Franco Pamięć. Wciela się w Sylwię, pracownicę socjalną i alkoholiczkę, której niespodziewane spotkanie z osobą z liceum głęboko wpływa na jej uporządkowane życie, a także otwiera na nowo pewne drzwi z przeszłości. Zarówno Chastain, jak i Peter Sarsgaard są znakomici i gdyby istniała możliwość przyznania wspólnej nagrody aktorskiej, nie zmartwilibyśmy się tym. Ponadto obaj wykonawcy przebywają na Lido przez ostatni dzień filmów konkursowych, po otrzymaniu specjalnej dyspensy na premierę filmu. Może to znak… Mimo wszystko stawiamy na to Pamięć wygranie kolejnej nagrody – przewiń w dół, aby dowiedzieć się która.

Wszystko sprowadza się więc do Léi Seydoux, która jest świetna w trzech wersjach Gabrielle Bestia: 2044 Gabrielle, która w 2044 roku planuje poddać się zabiegowi „oczyszczenia” swojego DNA; 2014 Gabrielle, modelka ubiegająca się o role, którą pociąga prześladujący 30-letni incel (George MacKay); 1910 Gabrielle, pianistka Belle Epoque w Paryżu. Chociaż między dwoma głównymi bohaterami często może brakować chemii, nie można zaprzeczyć, że Seydoux stanowi kotwicę filmu, który zasadniczo dzieli.

Zanim opuścimy tę kategorię, specjalne wyróżnienie dla Behi Djanati Ataï in Zielona granica, który jest bijącym sercem współczującego filmu Hollanda. Jej występ w roli afgańskiej uchodźczyni Leili jest druzgocący.

Puchar Volpi dla najlepszego aktora pierwszoplanowego

Wygra: Mads Mikkelsen (Bastarden – Ziemia Obiecana)

Mógłby wygrać: Mark Ruffalo (Biedne rzeczy)

Jeśli Bradley Cooper nie zdobędzie nagrody dla najlepszego reżysera, może mieć szansę na niesamowitą kreację Leonarda Bernsteina. Podobnie mógłby Mark Ruffalo, gdyby doszło do zdenerwowania i Biedactwa nie zdobyć najwyższego gongu. Istnieje również niewielka szansa, że ​​Caleb Landry Jones będzie walczył o swój mocny tegoroczny zwrot Arthura-Flecka w bardzo wadliwym wyścigu Dogman.

Mimo to tegoroczny Puchar Volpi powinien być przegrany Madsa Mikkelsena.

Ponieważ jesteśmy wielkimi fanami Madsa. Jego kolej jako zubożałego XVIII-wiecznego kapitana z misją podboju surowych wrzosowisk w znakomitym statku Nikolaja Arcela Bastarden (Ziemia Obiecana) udowadnia po raz kolejny, że jeśli chcesz, żeby czołowy człowiek wyniósł do wielkości i tak już mocny materiał, to on jest Twoim Duńczykiem.

Złota Osella – najlepszy scenariusz

Wygra: Pamięć (Michel Franco)

Mógłby wygrać: Bastarden (Ziemia obiecana) (Anders Thomas Jensen, Nikolaj Arcel)

Choć Anders Thomas Jensen i Nikolaj Arcel zasługują na więcej, niż prawdopodobnie dostaną podczas jutrzejszej ceremonii wręczenia nagród, ich wspaniała adaptacja „Kaptajnen og Ann Barbara” Idy Jessen może być rozsądnym wyborem.

Jednak Michel Franco imponuje siłą oddziaływania Pamięć, czyli coś zatykającego żołądek. Reżyser zawsze imponował inscenizacją nagłych wybuchów przemocy na ekranie i tutaj użył swoich słów. Pozostają efektowne i czasami bolesne, ale także zaskakująco delikatne. Sposób, w jaki podchodzi do tematu wykorzystywania seksualnego, demencji, zaprzeczania i Festen dynamika rodzinna na poziomie została dobrze oceniona i stanowi niezwykle zapadający w pamięć dodatek do tegorocznego Konkursu.

Byłoby naprawdę szkoda, gdyby film nie otrzymał nagrody za najlepszy scenariusz ani nawet jednej z nagród aktorskich dla Chastaina lub Sarsgaarda.

Nagroda Marcello Mastroianniego – najlepszy nowy młody aktor lub aktorka

Wygra: Cailee Spaeny (Priscilla)

Mógłby wygrać: dowolny z dobrych psów w Dogman.

Sofii Coppoli Priscilla to było jak najbardziej odległe od bezzębnego, zatwierdzonego przez majątek filmu biograficznego. Zamiast tego była to wrażliwa i wciągająca adaptacja wspomnień Priscilli Presley z 1985 roku „Elvis i ja”, których centralnym elementem jest niekarykaturalna rola 25-letniej Cailee Spaeny w roli głównej.

Być może widziałeś Spaeny’ego Złe czasy w El Royalejak młoda Lynne Cheney w Wicelub w serialach takich jak Devs czy Mare of Easttown. Jednak bez wątpienia jest to jej wielki przełom i pokazuje, że jest w stanie udźwignąć dużą produkcję i wywiązać się z zadania. Nagroda Marcello Mastroianniego jest wyryta jej imieniem.

Festiwal Filmowy w Wenecji zakończy się w sobotę 9 września. Śledźcie jutro TylkoGliwice Culture, aby poznać wyniki jutrzejszego rozdania nagród. Kliknij tutaj, aby przypomnieć nam o naszych codziennych relacjach z tegorocznej 80. edycji.