Zdeterminowana, by zachować wspomnienia ukraińskiego miasta pośród ruin, Alia O misternie haftuje swoje fotografie, oddając esencję niegdyś kwitnącej społeczności.
Miasto Soledar na wschodzie Ukrainy było niegdyś tętniącym życiem gorącym miejscem, szczycącym się największymi w Europie złożami soli i liczbą ludności przekraczającą 10 000.
Jednak spokój tego miasta został zakłócony dwa lata temu przez inwazję wojsk rosyjskich, co spowodowało powszechne zniszczenia i wyludnienie. Od stycznia 2023 roku ruiny Soledara i okolic znajdują się pod okupacją rosyjską.
Przed inwazją Alia O, ukraińska artystka mieszkająca we Francji, posiadająca doświadczenie w sprawach międzynarodowych i dziennikarstwie wojennym, odbyła rezydencję artystyczną w Soledar.
Jej zamysłem było uchwycenie istoty miasta, jego bogatej historii i życia jego mieszkańców. Projekt zatytułowany „Nie wiem, jak ktokolwiek inny to robi” przekształcił się w potężne przypomnienie tego, co zostało utracone.
„Jestem przekonany, że każdy, kto jest oddzielony od swoich domów w Bachmucie, Soledarze i Chersoniu, nosi w sobie każdy centymetr swojego rodzinnego miejsca. Nawet gdy zdjęcia giną w pożarze, nasza świadomość wraca do tych pamiętnych kotwic” – stwierdza Alia O.
Jej podejście artystyczne polega na skrupulatnym wszywaniu kolorowych haftów na własne fotografie.
„Intuicyjnie tworzę hafty, czerpiąc z emocji i wrażeń związanych z miejscem i splatając historie, które chcę przekazać – wspomnienia przyszłości, która już minęła”.
Co ciekawe, Alia O uchwyciła swoje zdjęcia przez pryzmat kryształów soli, co stanowi wyjątkową perspektywę, która odzwierciedla doświadczenia mieszkańców Soledar.
„Każda osoba, którą spotkałam, dawała mi na pamiątkę kryształ soli. Pomyślałam więc, że będę patrzeć na świat także przez ludzi z Soledar patrzących przez sól. Wzięłam jeden z otrzymanych kryształów i zaczęłam robić przez niego zdjęcia. miasto zostało nimi zalane. To metaforycznie odzwierciedliło sposób, w jaki ludzie postrzegają tu życie”.
Alia O mówi: „Te prace powstają w ciągłym dialogu z najgłębszymi wspomnieniami miejsc, przemieniającymi nadziejami, spotkaniami zmieniającymi życie i wszystkim, co składa się na spokojne życie, które straciliśmy”.
