Ten ambitny projekt, obejmujący cały 2024 rok, obejmuje wystawy indywidualne, projekty specjalne i wielkoformatowe instalacje autorstwa artystek i osób identyfikujących się jako kobiety.
Z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet Narodowe Muzeum Sztuki Współczesnej w Atenach (ΕΜΣΤ) przygotowuje się do zaprezentowania kilku nowych projektów w ramach trwającej serii wystaw „Co by było, gdyby kobiety rządziły światem?”.
Ambitny program obejmuje całe muzeum, skupiając się na prezentacji dzieł artystek i osób identyfikujących się jako kobiety przez cały 2024 rok.
Tytuł inicjatywy inspirowany jest dziełem Yael Bartany o tym samym tytule, które zostało zrekonstruowane jako wielkoformatowa instalacja plenerowa w języku greckim i angielskim, umieszczona na północnej i południowej fasadzie muzeum.
Kolejna odsłona cyklu „Co by było, gdyby kobiety rządziły światem?”, która rozpoczęła się w grudniu ubiegłego roku, zostanie otwarta 9 marca i obejmuje wystawy indywidualne Loli Flash, Bouchry Khalili, Tali Madani i Malviny Panagiotidi, a także specjalne projekty Yael Bartany, Claudia Comte i Hadassah Emmerich.
Oto bliższe spojrzenie na to, czego można się spodziewać po różnych wystawach:
„Co by było, gdyby kobiety rządziły światem?” przez Yael Bartanę
Yael Bartana przez ostatnie dwie dekady stworzyła praktykę artystyczną skupioną na wideo i ruchomych obrazach, zagłębiając się w mniej znane wydarzenia historyczne i tożsamości zbiorowe. Jej instalacje często odwołują się do przemówień politycznych i aktywizmu, reinterpretując je w celu krytyki ich wpływu.
Oprócz twórczości audiowizualnej Bartana tworzy także instalacje neonowe z hasłami politycznymi. Jedna z takich instalacji „Co by było, gdyby kobiety rządziły światem?” (2016), obecnie zdobi front muzeum.
W ramach wystawy EMST prezentuje wideo Bartany „Two Minutes to Midnight” (2021) oparte na jej występie z 2017 roku. Akcja rozgrywa się w pomieszczeniu przypominającym „Doktora Strangelove” Kubricka i przedstawia radę kierowaną przez kobiety zmagającą się ze scenariuszem zagrożenia nuklearnego. Bartana dodaje humoru tej antywojennej narracji, proponując jednocześnie alternatywne podejście do globalnych kryzysów.
„Sól” Loli Flash
EMΣΤ prezentuje prace uznanej amerykańskiej fotografki Loli Flash, której kariera trwa od ponad czterdziestu lat na czele queerowej polityki wizualnej.
Sztuka Flasha rzuca wyzwanie stereotypom i konfrontuje się z uprzedzeniami związanymi z płcią, seksualnością i rasą, zakorzenionymi w ich aktywizmie z ACT UP podczas epidemii AIDS w Nowym Jorku.
Na wystawie zaprezentowano „SALT” (2011–w toku) serię portretów przedstawiających kultowe kobiety po siedemdziesiątce, które nadal wnoszą znaczący wkład w życie społeczne. Portrety te celebrują mądrość, atrakcyjność i władzę często pomijaną ze względu na wiek.
Bohaterami są Tony Parks, Koho i Esther Cooper Jackson, sfotografowani w ich intymnych przestrzeniach, aby oddać teksturę ich życia.
„Pochodzenie efektu fali uderzeniowej” Claudii Comte
Najnowsze zamówienie szwajcarskiej artystki wizualnej Claudii Comte dla EMΣΤ, „The Origin of the Shockwave Ripple Effect (yellow and turquoise)” (2024), to oszałamiające 30-metrowe malowidło ścienne łączące główny obszar muzeum i hol wejściowy.
Charakterystyczne dla Comte połączenie tradycyjnych technik i nowoczesnej technologii rzuca się w oczy, odzwierciedlając jej fascynację organicznymi wzorami i formami inspirowanymi naturą.
To szczególne malowidło ścienne przedstawia uderzający efekt falowania, dynamicznie przechodzący od turkusu do żółci, symbolizujący żywotność i wzajemne powiązania świata przyrody.
„Epikurejski Eden” Hadassah Emmerich
Mieszkająca i pracująca w Brukseli Hadassah Emmerich jest znana ze swoich żywych obrazów, kolaży i murali, które łączą stylizowane przedstawienia egzotycznych owoców, części ciała i elementów roślinnych w odważne, erotyzowane ozdoby.
Na swoją debiutancką wystawę w Grecji Emmerich stworzyła wielkoformatowy malowidło ścienne dostosowane do konkretnego miejsca, obejmujące hol i antresolę muzeum na parterze.
Instalacja składająca się z kilku murali i dużego fryzu zaprasza widzów do zaangażowania się w tematykę przyciągania, odpychania i intymności.
„Wszystkie sny są irytujące” Malviny Panagiotidi
Projekt greckiej artystki wizualnej Malviny Panagiotidi „Wszystkie sny są irytujące” wywodzi się z jej badań na wyspie Spetses, gdzie kiedyś mieszkała pierwsza grecka malarka, Eleni Boukoura-Altamoura.
Odizolowana po tragicznej śmierci swoich dzieci Boukoura-Altamoura zgłębiała spirytyzm, pozostawiając po sobie legendy i magiczny rękopis.
Wystawa Panagiotidi, na której prezentowane są rzeźby woskowe i części z dmuchanego szkła, koncentruje się wokół dwóch głównych tematów: domu Boukoury-Altamoury jako symbolu geniuszu i izolacji oraz symboli z jej magicznego rękopisu w nowym kontekście jako nośniki pamięci.
