TylkoGliwice Business bada podatek od zysków kapitałowych w Europie i porównuje podatek na całym kontynencie.
Zyski kapitałowe to podatek stosowany w przypadku sprzedaży środków trwałych lub aktywów, które nie są częścią zwykłych zapasów. Zazwyczaj obejmują one takie rzeczy, jak obligacje, akcje, nieruchomości, kryptowaluty, pojazdy, biżuterię i inne.
Zazwyczaj podatek od zysków kapitałowych należy zapłacić dopiero po jego sprzedaży. Długoterminowe podatki kapitałowe są zazwyczaj stosowane do zysków uzyskanych z inwestycji utrzymywanych przez okres dłuższy niż jeden rok. Z drugiej strony krótkoterminowe zyski z aktywów utrzymywanych przez rok lub krócej podlegają opodatkowaniu według zwykłej stawki podatku dochodowego właściciela. W rezultacie jest to kwota wyższa niż podatek od zysków kapitałowych z tytułu inwestycji długoterminowych.
Który kraj europejski nakłada najwyższy podatek od zysków kapitałowych?
Według raportu Tax Foundation dotyczącego podatku od zysków kapitałowych za rok 2024, Dania nakłada najwyższy podatek od zysków kapitałowych wynoszący 42%. Na drugim miejscu znajduje się Norwegia z 37,8%, a za nią Finlandia i Francja z 34%. Irlandia znajduje się na piątym miejscu z 33%.
Mołdawia zastosowała najniższy podatek od zysków kapitałowych wynoszący 6%, Bułgaria i Rumunia zastosowały stawkę w wysokości 10%, a Chorwacja – stawkę 12%. Grecja i Węgry podążają za nimi z 15%.
Kilka krajów, takich jak Belgia, Republika Czeska, Gruzja, Luksemburg, Malta, Słowenia, Słowacja, Szwajcaria i Turcja, nie nakładają podatku od zysków kapitałowych.
Dlaczego w Danii i Norwegii obowiązują wysokie podatki od zysków kapitałowych?
Alex Mengden, analityk polityki globalnej w Tax Foundation, powiedział: „Dania i Norwegia, dwa kraje o zdecydowanie najwyższych stawkach podatku od zysków kapitałowych, wyraźnie wiążą je ze swoimi ustawowymi stawkami podatku dochodowego od osób fizycznych, z pewnymi zmianami. Jednym z powodów, dla których kraje stosujące wyższe obciążenia podatkowe od zysków kapitałowych z tytułu podatku od pracy, mogą być wyższe stawki, może być uniemożliwienie ludziom ukrywania swoich dochodów z pracy jako dochodów kapitałowych.
„Jednak gdy porównujemy stopy procentowe akcji utrzymywanych długoterminowo bez znacznego udziału właściciela, to rozumowanie nie ma zastosowania. Zamiast tego podatek od zysków kapitałowych stwarza niechęć do oszczędzania, nakładając dodatkową warstwę opodatkowania na część dochodu po opodatkowaniu, którą ludzie oszczędzają i inwestują na przyszłość, zamiast wydawać je natychmiast.
„Dlatego nawet taki kraj jak Belgia, gdzie obciążenie podatkowe pracy jest najwyższe w OECD, nie opodatkowuje zysków kapitałowych, jeśli są one uznawane za dochód z oszczędności, a nie za dochód zawodowy” – stwierdził Mengden.
Francja stosuje ryczałtową stawkę w wysokości 30% od zysków kapitałowych, przy wysokich dochodach płacących dodatkowe 4%. Podatnicy o niskich dochodach mają możliwość wyboru opodatkowania swoich zysków kapitałowych według stopniowanej stawki podatku dochodowego od papierów wartościowych.
W takim przypadku mogą skorzystać z obniżki odpowiadającej okresowi przechowywania ich papierów wartościowych, przy czym dotyczy to wyłącznie akcji lub papierów wartościowych nabytych przed 1 stycznia 2018 roku.
W przypadku akcji posiadanych od dwóch do ośmiu lat można uzyskać obniżkę o 50%, a w przypadku akcji posiadanych przez ponad osiem lat – o 65%.
Finlandia oddzielnie opodatkowuje kapitał i dochód. Przykładami dochodów kapitałowych są dochody kapitałowe z dochodów lub działalności gospodarczej, udziały w zyskach i zyski kapitałowe, dochody ze sprzedaży drewna i dochody z dywidend. Uwzględniono także dochody z wynajmu, dochody z wydobywalnych zasobów gruntów oraz określone rodzaje dochodów odsetkowych.
W Finlandii obowiązuje również progresywny podatek od zysków kapitałowych, w przypadku którego dochody kapitałowe poniżej 30 000 euro podlegają opodatkowaniu stawką 30%. Od podlegającego opodatkowaniu dochodu kapitałowego przekraczającego ten próg pobierana jest opłata w wysokości 34%.
Niższe podatki od zysków kapitałowych w krajach Europy Wschodniej i Południowo-Wschodniej, takich jak między innymi Mołdawia, Bułgaria i Rumunia, czynią je atrakcyjnymi miejscami do prowadzenia działalności gospodarczej dla różnych firm.
Przyczyniły się do tego także ulgi podatkowe, tania ziemia i siła robocza oraz dość proste przepisy dotyczące rozpoczynania działalności gospodarczej.
W krajach rozwijających się dochody kapitałowe pochodzą na ogół z wymiany lub sprzedaży nieruchomości, podczas gdy w krajach rozwiniętych pochodzą głównie ze sprzedaży papierów wartościowych. Dzieje się tak głównie dlatego, że znaczna część bogactwa i kapitału krajów rozwijających się jest związana z nieruchomościami. Dodatkowo, ze względu na powszechne stosowanie akcji na okaziciela, podatki od zysków kapitałowych nakładane na akcje również nie są tak efektywne.
Kraje rozwijające się również zazwyczaj opodatkowują zyski kapitałowe z inwestycji w nieruchomości, ponieważ uważa się je za spekulacyjne i nieproduktywne społecznie. W rezultacie podatki od tego rodzaju inwestycji również mają na celu ich pewne ograniczenie, w nadziei, że skierują obywateli w stronę innych inwestycji bardziej zgodnych z celami gospodarczymi i społecznymi kraju.
Podatek od zysków kapitałowych może być mieczem obosiecznym
Wyższe podatki od kapitału generalnie powodują, że ludzie są mniej skłonni do oszczędzania lub utrzymywania swoich aktywów przez dłuższy okres, woląc zwiększać swoją bezpośrednią konsumpcję. Również dla inwestorów podatek od zysków kapitałowych może być zarówno dobrodziejstwem, jak i zmorą.
Dzieje się tak dlatego, że zyski kapitałowe są generalnie opodatkowane według niższej stawki niż zwykłe dochody, co daje inwestorom przewagę nad osobami regularnie zarabiającymi. Jednakże krótkoterminowe zyski kapitałowe z inwestycji utrzymywanych krócej niż rok są generalnie opodatkowane w większym stopniu niż długoterminowe zyski kapitałowe.
Oznacza to, że aby uzyskać jak najwięcej z podatku, ludzie muszą utrzymać swoje inwestycje przez co najmniej rok, a zwykle znacznie dłużej. Nazywa się to okresem lock-upu lub okresem realizacji, który również skutkuje spadkiem sprzedaży i spadkiem dochodów generowanych zarówno dla inwestora, jak i kraju.
Kolejną korzyścią jest to, że straty kapitałowe można czasem odpisać od całkowitego rachunku podatkowego danej osoby, co pomaga jej zaoszczędzić więcej.
Chociaż kilka krajów europejskich, np. Hiszpania, zapewnia zwolnienia z podatku od zysków kapitałowych osobom starszym, w tym przypadku osobom powyżej 65. roku życia, inne, jak na przykład Wielka Brytania, tego nie robią, co oznacza, że podatek różni się znacznie w zależności od kraju kraj do innego.
