Irański piosenkarz Shervin Hajipour skazany na karę więzienia za protestacyjny hymn Mahsy Amini

Piosenkarz Hajipour został skazany na trzy lata i osiem miesięcy więzienia pod zarzutem „propagandy przeciwko systemowi” i „namawiania ludzi do protestów”. W zeszłym roku zdobył nagrodę Grammy, wręczoną przez pierwszą damę USA Jill Biden, za piosenkę „Baraye” – „potężny i poetycki apel o wolność i prawa kobiet”.

Shervin Hajipour, irański piosenkarz, który zdobył nagrodę Grammy od pierwszej damy USA Jill Biden, został skazany na ponad trzy lata więzienia za swój hymn wspierający protesty w 2022 r. po śmierci Mahsy Amini.

Hajipour opublikował post na Instagramie w piątek (1 marca), tego samego dnia, w którym w Iranie odbyły się wybory parlamentarne, co wydawało się stanowić część wydanego na niego wyroku.

Stwierdzono, że Hajipour został skazany na trzy lata i osiem miesięcy więzienia pod zarzutem „propagandy przeciwko systemowi” i „zachęcania ludzi do protestów”. Sąd wydał wyrok częściowo dlatego, że uznał, że skarżący nie wyraził właściwie żalu z powodu opublikowania piosenki.

Nałożyła także dwuletni zakaz podróżowania i nakazała mu stworzenie piosenki o „amerykańskich zbrodniach” oraz zamieszczenie postów na ten temat w Internecie.

Hajipour podziękował swoim prawnikom i agentowi za wsparcie.

„Nie będę wymieniał nazwiska sędziego i prokuratora, żeby nie poczuli się obrażani i zastraszani, bo obelgi i groźby nie są w religii ludzkości” – napisał. „W końcu pewnego dnia się zrozumiemy. Dopóki.”

Hajipour odsiedział już jakiś czas w więzieniu, ale do czasu decyzji sądu wyszedł za kaucją. Nie jest jasne, czy zgłosił się już na odbycie kary.

Piosenka Hajipour „Baraye”, czyli „For” zaczyna się słowami: „Za taniec na ulicach”, „za strach, który czujemy, gdy się całujemy”.

Tekst zawiera listę powodów, które młodzi Irańczycy zamieścili w Internecie, wyjaśniając, dlaczego protestowali przeciwko rządzącej teokracją w Iranie po śmierci Amini we wrześniu 2022 r., rzekomo dlatego, że nie nosiła obowiązkowej chusty, która podobała się siłom bezpieczeństwa.

Protesty szybko przerodziły się w wezwania do obalenia klerykalnych władców Iranu. W wyniku kolejnych ataków bezpieczeństwa zginęło ponad 500 osób, a ponad 22 000 zostało zatrzymanych.

Podczas zeszłorocznej ceremonii Jill Biden przyznała Hajipour nowej piosence Grammy nagrodę specjalną za zasługi w zakresie zmian społecznych.

„Ta piosenka stała się hymnem protestów Mahsy Aminiego, potężnym i poetyckim wezwaniem do wolności i praw kobiet” – powiedział Biden podczas ceremonii. „Shervin został aresztowany, ale ta piosenka nadal rozbrzmiewa na całym świecie dzięki jej potężnemu tematowi: kobiety, życie, wolność”.

Centrum Praw Człowieka w Iranie z siedzibą w Nowym Jorku potępiło wyrok Hajipour i zażądało od Iranu natychmiastowego zwolnienia go z wyroku.

„To rażące naruszenie praw Shervina do wolności słowa i wypowiedzi jest poważną niesprawiedliwością i wyraźną obrazą zasad praw człowieka” – stwierdziło centrum. „Jego uwięzienie stanowi mrożące krew w żyłach przypomnienie nieustających represji, z jakimi spotykają się artyści, aktywiści i osoby wyrażające sprzeciw w Iranie”.

PEN America w podobny sposób skrytykował Iran za skazanie Hajipour na karę więzienia, a także skazanie raperów i innych osób za ich muzykę krytyczną wobec rządu w Teheranie.

„Wyrok Shervina Hajipoura to kolejna okropna próba stłumienia niezależnych głosów, które kierują żądania narodu irańskiego dotyczące podstawowych wolności” – powiedziała Julie Trébault, dyrektor stowarzyszenia PEN Artists at Risk Connection. „Rząd irański obawia się, że muzyka może dawać nadzieję i inspirować obywateli, aby marzyli o lepszej i bardziej sprawiedliwej przyszłości dla wszystkich”.

Wyrok Hajipour zapada w chwili, gdy od czasu demonstracji innym działaczom, dziennikarzom i artystom groziły aresztowania, więzienia i prześladowania.

Wśród uwięzionych jest laureat Pokojowej Nagrody Nobla Narges Mohammadi, artysta Elham Modarresi i raper Toomaj Salehi, oskarżony o „korupcję na Ziemi” za wspieranie protestów antyrządowych.

W zeszłym miesiącu filmowcy Maryam Moghaddam i Behtash Sanaeeha byli nieobecni na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie i nie mogli zaprezentować swojego filmu Moje ulubione ciastoktórego premiera odbyła się w Konkursie.

Para odkryła, że ​​pod koniec września 2023 r. nałożono na nich zakaz podróżowania na lotnisku w Teheranie, po tym jak skonfiskowano im paszporty, gdy udali się na lot do Paryża, aby pracować nad postprodukcją filmu Moje ulubione ciasto.

W grudniu lokalne media podały, że irańskie siły bezpieczeństwa wkroczyły do ​​domu montażysty filmu, konfiskując sitowie i materiały związane z produkcją.

Uważa się, że twardogłowe islamistyczne władze kraju rozgniewały film, który opowiada o samotnej siedemnastoletniej wdowie, która postanawia przełamać swoją samotniczą rutynę i ożywić swoje życie miłosne.

Film, jeden z naszych wyróżnień na tegorocznym Berlinale, został nakręcony głównie w tajemnicy mniej więcej w tym samym czasie, gdy w całym kraju wybuchły protesty Kobieta, Życie, Wolność i jest o wiele bardziej krytyczny wobec irańskiego reżimu, niż początkowo wydaje się sugerować jego historia . Pokazuje kobietę nienoszącą obowiązkowego hidżabu, osoby pijące alkohol i tańczące, ale zawiera także kilka mocnych scen z policją moralności.

Na przykład nasz główny bohater widzi, jak policja moralności próbuje aresztować młodą kobietę za niewłaściwe noszenie hidżabu.

„Zabijasz ich przez kilka pasm włosów?” – odpowiada Mahin, co dla widzów stanowi bezpośrednie odniesienie do Mahsy Amini.

Kiedy 70-latce udaje się uratować młodą kobietę (i uniknąć aresztowania za to samo przestępstwo), mówi jej: „Musisz stanąć w obronie siebie” – to przesłanie wzmacniające, którego nie można tolerować w ramach prawa represyjny reżim narodu.

Ostatnia współpraca Moghaddama i Sanaeehy, oszałamiająca i wyniszczająca emocjonalnie Ballada o białej krowiektórego premiera odbyła się na Festiwalu Filmowym w Berlinie w 2021 roku. Ich film opowiada historię kobiety, która odkrywa, że ​​jej stracony mąż jest niewinny postawionych mu zarzutów.

Następnie zostali pozwani przez Strażników Rewolucji za Ballada o białej krowiei oskarżony o „propagandę przeciwko reżimowi i działanie przeciwko bezpieczeństwu narodowemu”. Później zostali uniewinnieni, ale film pozostaje zakazany w Iranie – kraju, który zajmuje drugie miejsce na liście 10 najlepszych autorów więziennych na świecie w rankingu PEN America 2022 Freedom to Write Index.