Japoński architekt Riken Yamamoto został uhonorowany Nagrodą Pritzkera, najwyższym wyróżnieniem w branży. Jego prace skupiają się na wspólnocie oraz na styku przestrzeni publicznej i prywatnej.
Japoński architekt Riken Yamamoto został laureatem nagrody Pritzker Architecture Prize 2024, nagrody uznawanej na całym świecie za najwyższe wyróżnienie w architekturze.
78-letni Yamamoto jest znany ze swoich działań społecznych i dzieł architektonicznych łączących przestrzeń publiczną z prywatną, które często mają na celu łączenie różnych grup w środowiskach miejskich.
„Dla mnie rozpoznanie przestrzeni oznacza rozpoznanie całej społeczności” – powiedział Yamamoto. „Nadal możemy szanować wolność każdej jednostki, żyjąc razem w przestrzeni architektonicznej jako republika, wspierając harmonię między kulturami i fazami życia”.
Praca społeczna
Yamamoto definiuje wspólnotę jako „poczucie dzielenia się jedną przestrzenią”, dekonstruując tradycyjne pojęcia wolności i prywatności oraz odrzucając współczesne ideały, które sprowadzają mieszkanie do towaru i alienują ludzi od sąsiadów.
Jego kariera obejmuje pięć dekad i cztery kraje, realizując różnorodne projekty, od rezydencji prywatnych po mieszkania publiczne, szkoły podstawowe i budynki uniwersyteckie, instytucje, przestrzenie obywatelskie i planowanie miejskie.
„Yamamoto rozwija nowy język architektoniczny, który nie tylko tworzy przestrzenie do życia dla rodzin, ale także społeczności, w których rodziny mogą żyć razem” – powiedział Tom Pritzker, prezes Fundacji Hyatt, która jest sponsorem nagrody. „Jego prace są zawsze związane ze społeczeństwem, pielęgnują hojność w duchu i honorują ludzką chwilę”.
Do jego najbardziej znanych dzieł należą Uniwersytet Nagoya Zokei (Nagoya, Japonia, 2022), THE CIRCLE na lotnisku w Zurychu (Zurych, Szwajcaria, 2020), Biblioteka w Tianjin (Tianjin, Chiny, 2012), Jian Wai SOHO (Pekin, Chiny, 2004 ), Ecoms House (Tosu, Japonia, 2004).
Przejrzystość była głównym tematem prac Yamamoto i wykorzystywana jako narzędzie jednoczące, dzięki czemu osoby znajdujące się w środku mogą doświadczyć otoczenia, a osoby przechodzące obok mogą poczuć przynależność.
Uniwersytet Prefektury Saitama (Koshigaya, Japonia, 1999) został pomyślany jako zbiór dziewięciu budynków połączonych tarasami, które stały się chodnikami. Przezroczyste bryły umożliwiają widok z jednej klasy do drugiej, ale także z jednego budynku do drugiego, zachęcając do interdyscyplinarnej nauki.
Muzeum Sztuki Yokosuka (Yokosuka, Japonia, 2006) zostało zaprojektowane z myślą o doświadczeniach użytkowników, zarówno jako cel podróży dla podróżników, jak i codzienny wytchnienie dla mieszkańców.
„Jedną z rzeczy, których najbardziej potrzebujemy w przyszłości miast, jest tworzenie poprzez architekturę warunków, które zwielokrotnią możliwości spotkań i interakcji między ludźmi” – powiedział Alejandro Aravena, przewodniczący jury i laureat Nagrody Pritzkera 2016.
„Starannie zacierając granicę między tym, co publiczne, a tym, co prywatne, Yamamoto wnosi pozytywny wkład wykraczający poza cele, na rzecz społeczności. Jest architektem dodającym otuchy, który wnosi godność do codziennego życia. Normalność staje się niezwykła. Spokój prowadzi do świetności.”
Urodzony w Pekinie w 1945 roku, Yamamoto przeniósł się do Jokohamy w Japonii wkrótce po zakończeniu II wojny światowej. Jako dziecko mieszkał z rodziną w domu wzorowanym na tradycyjnym japońskim machiyaz apteką jego matki z przodu i pomieszczeniami mieszkalnymi z tyłu.
To ukształtowało jego wizję architektury jako skrzyżowania przestrzeni publicznej i prywatnej.
„Próg z jednej strony był dla rodziny, a z drugiej dla wspólnoty” – powiedział. „Usiadłem pomiędzy”.
Yamamoto studiował architekturę na Uniwersytecie Nihon i Uniwersytecie Sztuki w Tokio. Swoją praktykę Riken Yamamoto & Field Shop założył w 1973 roku.
Jest 53. laureatem Nagrody Architektonicznej Pritzkera i dziewiątym artystą pochodzącym z Japonii. Zostanie uhonorowany wiosną tego roku podczas ceremonii w Chicago w stanie Illinois w Stanach Zjednoczonych.
