Średnia globalna temperatura w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy jest najwyższa w historii.
Styczeń 2024 r. był najcieplejszy w historii na całym świecie – potwierdziła usługa Copernicus Climate Change Service (C3S).
Działając w imieniu Komisji Europejskiej, C3S opublikowało swoją comiesięczną aktualizację klimatu dotyczącą zmian zaobserwowanych w globalnych temperaturach powietrza na powierzchni i morzu, pokrywie lodowej morza i zmiennych hydrologicznych.
Wszystkie zgłoszone ustalenia opierają się na wygenerowanych komputerowo analizach danych dotyczących zmiennych klimatycznych atmosferycznych, lądowych i oceanicznych.
C3S zgłosiło, że średnia temperatura powietrza na powierzchni w styczniu 2024 r. wyniosła 13,14°C, czyli o 0,70°C powyżej średniej w styczniu w latach 1991–2020 i o 0,12°C powyżej temperatury poprzedniego najcieplejszego stycznia 2020 r.
To sprawia, że jest to ósmy z rzędu najcieplejszy miesiąc w historii danego miesiąca w roku.
Średnia globalna temperatura bije rekordy z ostatnich 12 miesięcy
Rok 2024 rozpoczął się styczniem, który był o 1,66°C cieplejszy niż szacunkowa średnia stycznia dla lat 1850–1900, czyli wyznaczonego przedindustrialnego okresu odniesienia.
C3S oparł te ustalenia na systemie o nazwie ERA5 – danych godzinowych generowanych przy użyciu miliardów pomiarów z satelitów, statków, samolotów i stacji pogodowych na całym świecie.
Organizacja podaje również, że średnia globalna temperatura w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy (od lutego 2023 r. do stycznia 2024 r.) jest najwyższa w historii i wynosi 0,64°C powyżej średniej z lat 1991–2020 i 1,52°C powyżej średniej przedindustrialnej z lat 1850–1900.
„Rok 2024 rozpoczyna się kolejnym rekordowym miesiącem – nie tylko jest to najcieplejszy styczeń w historii, ale także właśnie doświadczyliśmy 12-miesięcznego okresu, w którym temperatura była o ponad 1,5°C wyższa od okresu referencyjnego sprzed epoki przemysłowej” – mówi Samantha Burgess, zastępca dyrektora z C3S.
„Gwałtowne redukcje emisji gazów cieplarnianych to jedyny sposób na powstrzymanie wzrostu globalnej temperatury”.
Temperatury w Europie w styczniu 2024 r. wahały się od znacznie poniżej średniej z lat 1991–2020 w krajach nordyckich do znacznie powyżej średniej na południu kontynentu.
Poza Europą temperatury były znacznie powyżej średniej we wschodniej Kanadzie, północno-zachodniej Afryce, na Bliskim Wschodzie i w Azji Środkowej oraz poniżej średniej w zachodniej Kanadzie, środkowych USA i większości wschodniej Syberii.
Zjawisko ocieplenia El Niño zaczęło słabnąć na równikowym Pacyfiku, ale ogólnie temperatura powietrza w morzu utrzymywała się na niezwykle wysokim poziomie.
Średnia globalna temperatura powierzchni morza (SST) w styczniu na obszarze znanym jako globalny ocean pozabiegunowy – obejmującym 60 stopni na południe do 60 stopni na północ – osiągnęła 20,97°C, co stanowi rekord stycznia.
Było o 0,26°C cieplej niż poprzedni najcieplejszy styczeń 2016 r. i była to druga najwyższa wartość w dowolnym miesiącu w zbiorze danych ERA5, różniąca się o 0,01°C od rekordu z sierpnia 2023 r. (20,98°C).
Od 31 stycznia dzienna wartość SST dla globalnego oceanu pozabiegunowego osiągnęła nowy bezwzględny rekord, przewyższając poprzednie najwyższe wartości z 23 i 24 sierpnia 2023 r.
Pokrywa lodu morskiego w Arktyce najwyższa od stycznia 2009 r
C3S ustaliło, że zasięg lodu morskiego w Arktyce – obszary, w których co najmniej 15 procent powierzchni jest pokryte lodem – był bliski średniej w styczniu 2024 r. i najwyższy w styczniu od 2009 r.
Stężenia lodu morskiego były wyższe od średniej w Morzu Grenlandzkim (utrzymanie utrzymujące się od października) i Morzu Ochockim, natomiast w Morzu Labradorskim stężenia były niższe od średniej.
Zasięg lodu morskiego na Antarktydzie był szóstym najniższym w styczniu, o 18% poniżej średniej, ale znacznie powyżej najniższej wartości w styczniu odnotowanej w 2023 r. (-31%).
Poniżej średniej stężenia lodu morskiego panowały głównie na Morzu Rossa i Amundsena, w północnej części Morza Weddella i wzdłuż wybrzeża Antarktydy Wschodniej.
Styczeń 2024 r. w Europie był bardziej wilgotny niż zwykle
W styczniu 2024 r. w dużych częściach Europy było bardziej wilgotno niż zwykle, a północną i południowo-zachodnią Europę nawiedziły burze.
Bardziej niż przeciętne warunki panowały w południowo-wschodniej i północnej Hiszpanii oraz w Maghrebie, południowej Wielkiej Brytanii, Irlandii, wschodniej Islandii, większości Skandynawii, części północno-zachodniej Rosji i wschodnich Bałkanów.
Poza Europą w kilku regionach, w tym w zachodnich i południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, w dużym regionie Eurazji, w południowo-wschodniej Ameryce Południowej, w południowo-wschodniej Afryce oraz w północnej i wschodniej Australii, było bardziej mokro niż zwykle.
Bardziej niż przeciętne warunki panowały w zachodniej i południowej części Ameryki Północnej, w Kanadzie, w Rogu Afryki, na Półwyspie Arabskim i w południowo-środkowej Azji.
W Australii i Chile te suche warunki przyczyniły się do śmiertelnych pożarów.
