Lek hydroksychlorochina był przepisywany podczas pandemii poza wskazaniami rejestracyjnymi i był szczególnie reklamowany przez wybitnego francuskiego badacza.
Lek przeciwmalaryczny, hydroksychlorochina, mógł spowodować śmierć prawie 17 000 osób w sześciu krajach podczas pierwszej fali pandemii Covid-19.
Mniejszość pracowników służby zdrowia, w tym francuski mikrobiolog Didier Raoult, przedstawiała tę cząsteczkę podczas pandemii jako cudowne lekarstwo.
Przekonanie naukowca, że lek jest lekarstwem na Covid-19, wkrótce zostało powtórzone przez niektórych decydentów. Jego placówkę odwiedził w szczególności prezydent Francji Emmanuel Macron, a prezydent USA Donald Trump zalecił ten lek w 2020 r., stwierdzając, że już go zażywał.
Stosowanie leku wywołało kontrowersje, ponieważ wielu specjalistów ds. zdrowia zwróciło uwagę na brak badań i dowodów naukowych potwierdzających jego skuteczność w walce z COVID-19.
Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) wydała zezwolenie na stosowanie hydroksychlorochiny (HCQ) w sytuacjach nadzwyczajnych w marcu 2020 r., ale cofnęła je w czerwcu.
Stwierdzono w szczególności, że lek powoduje poważne skutki uboczne, takie jak zaburzenia rytmu serca.
Prawie 17 000 zgonów spowodowanych hydroksychlorochiną
Nowe badanie opublikowane w Biomedicine & Pharmacotherapy szacuje obecnie skutki stosowania leku poza wskazaniami rejestracyjnymi.
Naukowcy pod kierunkiem Jean-Christophe’a Legi, profesora terapii w systemie szpitalnym w Lyonie we Francji, przeanalizowali badania przeprowadzone we Francji, Stanach Zjednoczonych, Belgii, Włoszech, Hiszpanii i Turcji od marca 2020 r. do lipca 2020 r.
„W metaanalizie randomizowanych badań klinicznych stwierdzono, że stosowanie HCQ wiązało się z 11-procentowym wzrostem wskaźnika śmiertelności” – zauważono w badaniu, powołując się na metaanalizę opublikowaną w 2021 r. w czasopiśmie Nature, którą badacze wykorzystali do obliczenia liczby zgonów spowodowanych przez lek.
Szacunkowa liczba zgonów w krajach europejskich wyniosła około 240 w Belgii, 199 we Francji, 1822 we Włoszech i 1895 w Hiszpanii.
„Musimy pamiętać, że są to przybliżone szacunki w tym sensie, że dotyczą tylko kilku krajów w krótkim okresie i że łączna liczba zgonów jest prawdopodobnie znacznie wyższa” – powiedziała Lega francuskiemu nadawcy France 3 .
Do wyników należy podchodzić ostrożnie, ponieważ jest to analiza statystyczna. Ograniczeniem badania było to, że zwłaszcza we Francji, Turcji i Belgii dane dotyczące narażenia na narkotyk były skąpe.
Jednak naukowcy twierdzą: „Wynik ten przemawia za ścisłym uregulowaniem dostępu do leków wydawanych poza wskazaniami rejestracyjnymi podczas przyszłych pandemii”.
