Podczas gdy breakdance, lub breaking, ma zadebiutować na igrzyskach olimpijskich, dyscyplina ta nie dotarła do igrzysk paraolimpijskich. Niektórzy krytykują jej wykluczenie, kontrastując z egalitarnymi początkami tego sportu.
Zawodnicy paraolimpijscy nie będą mogli rywalizować w breakdance’u, ponieważ dyscyplina ta została wykluczona z tegorocznych zawodów — w przeciwieństwie do Igrzysk Olimpijskich, które rozpoczną się w piątek.
Najnowsza dyscyplina sportowa na igrzyskach olimpijskich w Paryżu w 2024 r. stanowi połączenie tańca i sztuk walki. Jej korzenie sięgają klasy robotniczej i ubogich społeczności Nowego Jorku z końca lat 60. i początku lat 70. XX wieku.
Podczas gdy świętowanie udziału Junior Bosili Banyi, jednej z najlepszych niepełnosprawnych francuskich breakdancerek, w niesieniu pochodni olimpijskiej było powodem do dumy, niektórzy krytykowali „podświadome uprzedzenia” mające na celu wykluczenie breakdance’u — sportu, w którym chodzi o równe szanse — i jego sportowców z igrzysk paraolimpijskich.
„W paraolimpiadzie bardzo wyraźnie widać, że sporty „artystyczne” są wykluczone. Być może dlatego, że w naszej historii kulturowej sport „artystyczny” jest związany z „pięknem”” — powiedział profesor nadzwyczajny w Katedrze Edukacji Specjalnej, Niepełnosprawności i Integracji na Uniwersytecie w Exeter.
Simon Hayhoe dodał: „Niepełnosprawność nie jest postrzegana jako coś „pięknego”, dlatego wydaje się, że wykluczamy ludzi z wydarzeń, na których „piękno” jest cenione i celebrowane”.
TylkoGliwice zapytało Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski (IPC) o
Czy breakdance powinien być dostosowany do potrzeb sportowców niepełnosprawnych?
Breakdance, czyli breaking, jest praktykowany od dziesięcioleci przez osoby niepełnosprawne. Badania pokazują, że ta forma sztuki może pomóc w utrzymaniu równowagi i ogólnej mobilności.
„Jest to także potencjalnie bardzo inkluzywne społecznie ćwiczenie, ponieważ wszystko, czego potrzebujesz, to mata, ciało i odwaga, aby wykonać ruchy” – powiedział Hayhoe.
Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski (IPC) również był już wcześniej świadkiem zawodów breakdance’u.
Rosyjski sportowiec Maksim Sedakov zaprezentował tę dyscyplinę sportu na zawodach Wheelchair Dance Sport w Hong Kongu w 2009 roku.
Przejście z tradycyjnego formatu olimpijskiego na poziom paraolimpijski oznaczałoby utworzenie różnych kategorii w zależności od niepełnosprawności — podobnie jak w przypadku kategorii wagowych w takich sportach jak boks — zamiast zmiany formy sztuki.
„Na igrzyskach paraolimpijskich mogłyby zostać wprowadzone różne klasy breakdance’ów, np. dla osób z dysfunkcjami wzroku i osób z dysfunkcjami kończyn, ponieważ rozsądne byłoby zapewnienie równych szans dla osób startujących w różnych klasach” – powiedział adiunkt Uniwersytetu w Exeter.
Ostatecznie problem może mieć charakter czysto techniczny: według Międzynarodowej Federacji Tańca (IPC) dyscyplina ta nie może ubiegać się o udział w programie paraolimpijskim, ponieważ Światowa Federacja Tańca, która reguluje zawody breakdance’u, nie jest uznaną przez IPC międzynarodową federacją.
