Czterokrotna zdobywczyni nagrody Emmy była znana z ról silnych kobiet. Często reżyserował ją jej mąż, John Cassavetes, a nowemu pokoleniu fanów kina dał się poznać dzięki filmowi jej syna, „The Notebook”.
Gena Rowlands, uznawana za jedną z najlepszych aktorek, jakie kiedykolwiek uprawiały tę dziedzinę, a także za przewodniczkę kina niezależnego, gwiazdę przełomowych filmów swojego męża, reżysera Johna Cassavetesa, która później oczarowała publiczność w wyciskającym łzy filmie swojego syna Notatniknie żyje. Miała 94 lata.
Śmierć Rowlands potwierdzili przedstawiciele jej syna, filmowca Nicka Cassavetesa. Wcześniej w tym roku ujawnił, że jego matka cierpiała na chorobę Alzheimera.
Portal TMZ podał, że Rowlands zmarła w środę w swoim domu w Indian Wells w Kalifornii.
Rowlands urodził się w Wisconsin w czerwcu 1930 roku.
Po studiach przeprowadziła się do Nowego Jorku, gdzie studiowała w American Academy of Dramatic Arts.
„Zawsze chciałam zostać aktorką. Kiedy byłam mała, bardzo dużo czytałam. Dzięki temu zrozumiałam, że mogę robić inne rzeczy” – powiedziała w 2016 r. w wywiadzie dla „The New York Times”.
W Amerykańskiej Akademii Sztuk Dramatycznych poznała swojego męża, kolegę ze studiów.
W 1960 roku Cassavetes wykorzystał zarobki z serialu telewizyjnego Johnny Stacatto do sfinansowania swojego pierwszego filmu, CienieCzęściowo improwizowany, nakręcony przy naturalnym świetle w nowojorskich plenerach z budżetem wynoszącym 40 000 dolarów, film został doceniony przez krytyków za surowy realizm.
Działając poza systemem studyjnym, małżeństwo Johna Cassavetesa i Rowlandsa stworzyło niezapomniane portrety ambitnych i drobnych robotników z klasy robotniczej w takich filmach jak Kobieta pod wpływem, Gloria I Twarze.
Rowlands nakręcił 10 filmów na przestrzeni czterech dekad z Cassavetesem, w tym Minnie i Moskowitz w 1971 roku, Wieczór otwarcia w 1977 roku i Strumienie miłości w 1984 roku.
Za dwa z nich otrzymała dwie nominacje do Oscara: za film z 1974 r. Kobieta pod wpływemw którym zagrała żonę i matkę, która pęka pod ciężarem domowej harmonii, i Gloria z 1980 r. o kobiecie, która pomaga młodemu chłopcu uciec przed mafią.
Oprócz nominacji do Oscara Rowlands zdobyła trzy nagrody Primetime Emmy, jedną Daytime Emmy i dwa Złote Globy. W 2015 roku otrzymała honorowego Oscara w uznaniu jej pracy i spuścizny w Hollywood.
„Wiesz, co jest wspaniałego w byciu aktorką? Nie żyjesz tylko jednym życiem” – powiedziała na podium. „Żyjesz wieloma życiami”.
John Cassavetes zmarł w 1989 roku na marskość wątroby, a Rowlands wróciła do aktorstwa, aby ukoić jej smutek. Między zadaniami czasami uczestniczyła w festiwalach filmowych i stowarzyszeniach, aby obejrzeć pokazy Cassavetesa.
„Chciałabym, żeby wszyscy zobaczyli jego filmy” – powiedziała na Festiwalu San Sebastian w 1992 r. „John był jedyny w swoim rodzaju, najbardziej nieustraszoną osobą, jaką kiedykolwiek poznałam. Miał bardzo specyficzny pogląd na życie i indywidualność ludzi”.
W przebojowym filmie jej syna Rowlands poznała nowe pokolenie Notatnikw którym zagrała kobietę, której pamięć jest zniszczona, wspominającą romans na wieki. Jej młodszą wersję grała Rachel McAdams.
W późniejszych latach Rowlands wystąpiła w kilku filmach i programach telewizyjnych, m.in. Klucz szkieletowy i serialu detektywistycznym Monk. Jej ostatni występ w filmie miał miejsce w 2014 r., kiedy zagrała emerytkę, która zaprzyjaźnia się ze swoim gejowskim instruktorem tańca w Sześć lekcji tańca w sześć tygodni.
Jej inne filmy to m.in. Samotni są odważni z Kirkiem Douglasem, Droga spiralna (Rock Hudson), Dziecko czeka (z Burtem Lancasterem i Judy Garland, reżyseria Cassavetes), Ostrzeżenie dwuminutowe (Charlton Heston), Nawałnica (współreżyserka z Cassavetesem i Molly Ringwald, debiutująca na ekranie) i matka, która chce dobrze traktować swoje dzieci w filmie Paula Schradera z 1987 r. o rodzinie robotniczej Światło dnia.
