Sahra Wagenknecht jest weteranką niemieckiej lewicowej polityki i była współprzewodniczącą grupy parlamentarnej Partii Lewicy w latach 2015–2019.
Wybitny niemiecki polityk lewicowy uruchomił plany utworzenia nowej partii, która zdaniem niektórych obserwatorów mogłaby odebrać głosy skrajnie prawicowej Alternatywie dla Niemiec.
W poniedziałek, Sahrę Wagenknecht przedstawiła swój „Sojusz Sahry Wagenknecht – na rzecz rozumu i sprawiedliwości”. Celem jest formalne utworzenie partii w styczniu, przed czerwcowymi wyborami do Parlamentu Europejskiego. Jesienią przyszłego roku na dawnym komunistycznym wschodzie Niemiec odbędą się trzy wybory stanowe.
Wagenknecht oferuje połączenie lewicowej polityki gospodarczej z wysokimi płacami i hojnymi świadczeniami oraz restrykcyjnym podejściem do migracji. Kwestionuje także plany części ekologów dotyczące przeciwdziałania zmianom klimatycznym i sprzeciwia się obecnym sankcjom wobec Rosji, która była niegdyś głównym dostawcą gazu dla Niemiec, oraz dostawom niemieckiej broni na Ukrainę.
Wagenknecht rozpoczyna swój projekt w czasie, gdy kłótliwa trójpartyjna koalicja centrolewicowego kanclerza Olafa Scholza jest głęboko niepopularna. Sondaże ogólnokrajowe wskazują, że na czele znajdują się konserwatyści głównego nurtu opozycji, a na drugim miejscu znajduje się Alternatywa dla Niemiec, czyli AfD, z poparciem około 20%.
„Wielu ludzi nie wie już, na co powinni głosować, lub głosują na prawicę ze złości i desperacji” – stwierdził Wagenknecht.
Wagenknecht (54 lata) dorastała w Niemczech Wschodnich i dołączyła do rządzącej partii komunistycznej w 1989 r. Była wybitną postacią na skrajnie lewicowym skrzydle jej następczyni oraz w Partii Lewicy, która wyłoniła się w 2005 r., kiedy byli komuniści ze Wschodu połączyli się z niezadowolonymi zachodnimi lewicowcami z cięciami w ramach państwa opiekuńczego.
Powiedziała, że poprzez sankcje gospodarcze nałożone na Rosję „odcięliśmy się od taniej energii, nie mając realnych alternatyw”. Oskarżyła rząd Scholza o porzucenie „ważnej tradycji odprężenia” i argumentowała, że „konfliktów nie można rozwiązywać militarnie – to dotyczy Ukrainy, Bliskiego Wschodu i wielu innych części świata”.
„Musimy także odejść od ślepego, przypadkowego ekoaktywizmu, który sprawia, że życie ludzi jest jeszcze droższe, ale w rzeczywistości w ogóle nie przynosi korzyści klimatowi” – stwierdziła, dodając, że bardziej użytecznym wkładem byłoby opracowanie nowych technologii na rzecz klimatu -neutralna przyszłość.
Wagenknecht argumentował, że niemiecki system edukacji zawodzi wielu młodych ludzi, a „nieuregulowana imigracja nasila problemy w szkołach”.
Pojawiły się powszechne spekulacje, że stanowiska te mogłyby spodobać się wyborcom, którzy w przeciwnym razie wybraliby nacjonalistyczną, antymigracyjną AfD – szczególnie na mniej zamożnym wschodzie, gdzie ostatnia partia Wagenknechta, Partia Lewicy, z biegiem lat stopniowo traciła na znaczeniu, a AfD w najsilniejszym wydaniu.
„Ta nisza, która się otwiera – kładąc nacisk na sprawiedliwość społeczną, a jednocześnie… przyjmując bardziej sceptyczne podejście do migracji – ma potencjał” – powiedział telewizji ARD Benjamin Hoehne, politolog z Uniwersytetu w Muenster.
„Oczywiście nie będziemy tworzyć wspólnej sprawy z AfD” – powiedział w poniedziałek Wagenknecht. „Uruchamiamy nową partię, aby wszyscy ludzie, którzy teraz myślą o głosowaniu na AfD lub którzy już to zrobili – ze złości, z desperacji, ale nie dlatego, że są prawicą – wypowiedzieli się poważnie”.
Bezpośrednim efektem politycznym nowej partii jest zagrożenie dla Partii Lewicy, która dopiero w wyborach krajowych w 2021 roku zdołała utrzymać się w niemieckim parlamencie. Wagenknecht był współprzewodniczącym grupy parlamentarnej tej partii w latach 2015–2019, ale długotrwałe napięcia wewnętrzne przerodziły się w głęboki rozłam. Przywództwo Partii Lewicy popiera hojne podejście do migrantów i zdecydowane działania przeciwko zmianom klimatycznym.
Opuściła partię w poniedziałek wraz z Amirą Mohamed Ali, współprzewodniczącą jej grupy parlamentarnej, a obecnie przewodniczącą sojuszu Wagenknechta, oraz ośmioma innymi prawodawcami.
