Hiszpański rząd był krytykowany za plany „dekolonizacji” muzeów w kraju.
Ernest Urtasun, minister kultury Hiszpanii i członek rządu koalicji pod przewodnictwem socjalistów, ogłosił, że dokona przeglądu 17 muzeów państwowych, aby „przezwyciężyć ramy kolonialne lub zakotwiczone w płci lub nawykach etnocentrycznych, które tak często szkodziły jak postrzegamy dziedzictwo, historię i dziedzictwo artystyczne”.
Jest to posunięcie spójne z muzeami państwowymi w wielu innych krajach. Analizowanie dzieł sztuki i obiektów dziedzictwa kulturowego pod kątem bagażu historycznego europejskich narodów kolonialnych jest aktem tworzenia bardziej uczciwej i historycznie dokładnej narracji na temat rzekomych skarbów narodowych.
Ta sama otwarta dyskusja miała miejsce w Metropolitan Museum of Art w USA, Nationaal Museum van Wereldculturen w Holandii oraz w wielu budynkach National Trust w Wielkiej Brytanii.
Podobnie jak w Wielkiej Brytanii, gdzie National Trust zdecydował się na edukowanie zwiedzających na temat historycznych powiązań ich dziedzictwa kulturowego z niewolnictwem, co wywołało oburzenie rządzącej prawicowej Partii Konserwatywnej w związku z „wykładami” i „polityką tożsamości”, rząd hiszpański zamierza zrobić podobnie z jego państwowe muzea wywołały krytykę ze strony prawicy.
Główna partia opozycyjna, Partia Ludowa, szef spraw kulturalnych Borja Sémper oskarżył inicjatywę Urtasuna jako „debatę na siłę zaimportowaną… ze skrajnej lewicy lub przebudzonej lewicy”. Idąc dalej niż Sémper, skrajnie prawicowa partia Vox nazwała Urtasuna „hiszpanofobem”.
Argumenty prawicy hiszpańskiego spektrum politycznego w dużej mierze skupiały się wokół poglądu, że lewica chce zszarganić wizerunek hrabstwa i zburzyć muzea, cenzurując wspaniałą sztukę i kulturę, którą stworzyło.
Jak na ironię, to właśnie prawica była prawdopodobnie cenzurą. Partia Vox skutecznie przerwała coroczny Festiwal Periferias w Huesca poświęcony kulturze cygańskiej, ponieważ „służy on jedynie zasypywaniu modnych lewaków tysiącami euro”. Zarzucono im także wstrzymanie produkcji „Orlando” Virginii Woolf ze względu na tematykę związaną ze zmianą płci.
„Oskarżacie nas o cenzurę, podczas gdy wy – „przebudzeni” lewicy – jesteście mistrzami, jeśli chodzi o cenzurę” – powiedział rzecznik Vox ds. kultury, Joaquín Robles.
Podczas gdy hiszpańska prawica wścieka się na samą myśl o intelektualnej dyskusji na temat kolonialnej przeszłości kraju i jej związku z muzeami narodowymi, Urtasun argumentuje, że recenzje mają na celu wycelowanie w próby cenzury sztuki.
„Ochrona kultury i zrozumienie jej znaczenia w budowaniu równego społeczeństwa oznacza ochronę demokracji, podstawowych praw i wolności oraz państwa opiekuńczego” – stwierdził Urtasun.
Jedno z największych muzeów w kraju, Prado, już od 2021 r. angażuje się w prace dekolonialne, gdzie na wystawach prezentowane są dzieła rodzimych mieszkańców Ameryki Łacińskiej, które zostały przeoczone przez instytucje kulturalne kraju.
To ważny krok dla narodu, którego historia kolonialna obejmuje jedno z największych imperiów w historii oraz podbój i zdziesiątkowanie całych kultur w Ameryce Południowej.
Jednak „czy wiesz, ile uniwersytetów Hiszpania założyła w Ameryce hiszpańskiej?” – pyta Robles z Vox. „Więcej niż 27! A co ze wszystkimi katedrami? Ludzie tam mieszkający mieli takie same prawa, jakie mieli Hiszpanie w wicekrólestwach. Hiszpania nigdy nie miała kolonii. To część Czarnej Legendy, którą najwyraźniej przyswoiłeś.
