Tego dnia w 1793 roku we Francji otwarto Luwr. Ale co kryje się za jego niesławną piramidą i czy czai się mroczniejszy symbol?
Luwr został otwarty 10 sierpnia 1793 r. Ze skromną kolekcją 537 obrazów, z których większość pochodzi z kolekcji królewskiej lub skonfiskowanych dóbr kościelnych.
W 1981 roku ówczesny prezydent Francji François Mitterrand zaproponował plan Wielkiego Luwru, który przewidywał gruntowną renowację muzeum. Częścią jego planu było odnowienie centralnego Cour Napoléon w Luwrze.
Wchodzi: IM Pei, słynny chińsko-amerykański architekt i zagorzały modernista, któremu powierzono zadanie zbudowania słynnej obecnie 71-metrowej szklanej piramidy w centrum ogromnego dziedzińca.
Budowa piramidy w Luwrze i trzech towarzyszących piramidionów była częścią pierwszej fazy projektu Wielkiego Luwru. Zainspirowany piramidą w Gizie, IM Pei zaprojektował piramidę w taki sposób, aby odwiedzający wchodzili do piramidy i schodzili do przestronnego holu, a następnie kierowali się do głównych budynków Luwru.
Jeśli chodzi o piątą i ostatnią, jest to odwrócona piramida, którą można zobaczyć, korzystając z wejścia do Carrousel du Louvre pod ziemią.
Historia kultowej budowli nie potoczyła się jednak gładko…
Projekt Mitterranda spotkał się z krytyką, głównie ze względu na koszt – ponad miliard euro. Również jego decyzja o powierzeniu projektu IM Pei nie została dobrze przyjęta, ponieważ wielu obawiało się, że powierzenie komuś, kto nie jest dobrze zaznajomiony z kulturą francuską, po prostu nie byłoby odpowiednie dla paryskiego punktu orientacyjnego.
Wywołało to szaleństwo w mediach i przeciwko niemu toczyły się kampanie, przy czym większość krytyki dotyczyła idei umieszczenia współczesnej architektury na tle klasycznego francuskiego renesansu.
Mimo to projekt kontynuowano, a budowę zakończono pod koniec 1987 r., A udostępniono zwiedzającym 14 października 1988 r. Ostatecznie spotkała się z wielkim uznaniem ze strony opornych paryżan i stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych ikon architektury we Francji.
Jednym z kluczowych czynników wpływających na wpływ piramidy jest jej przejrzystość.
Wizją IM Pei była całkowita przejrzystość szklanej piramidy. Biorąc pod uwagę delikatny niebieskawy lub zielonkawy odcień szkła, misja stworzenia krystalicznie czystego szkła była dużym wyzwaniem. Francuska firma produkcyjna Saint-Gobain Glass otrzymała zlecenie opracowania nowego szkła do tego projektu, a zespół pracował niestrudzenie nad wynalezieniem ekstra przezroczystego szkła laminowanego o wysokiej jakości optycznej do 673 tafli szklanych.
Saint-Gobain stworzył nawet wystarczającą ilość szkła, aby zbudować dwie dodatkowe piramidy na wypadek, gdyby któryś szklany kawałek kiedykolwiek się rozpadł!
A w liczbach tkwi uporczywa plotka.
673 paneli lub nie, wielu nadal wierzy, że piramida liczy 666 segmentów.
Plotka zaczęła się w latach 80. XX wieku po tym, jak w oficjalnej broszurze dwukrotnie podano „liczbę bestii”. Doprowadziło to wielu do spekulacji, że prezydent Mitterrand zlecił wykonanie tego konkretnego zestawienia, najwyraźniej jako ezoteryczny symbol ukryty w zwykłym miejscu. Niektórzy nawet spekulowali, że Mitterrand był wolnym masonem i interesował się okultyzmem. Na pewno nie pomogło to, że piramida jest często uważana za symbol śmierci w kulturze egipskiej.
Czy zatem budowa Piramidy była zwiastunem czasów?
Mit zyskał na popularności w 2003 roku, kiedy opublikowano bestsellerową powieść Dana Browna „Kod Leonarda da Vinci”. W książce bohater twierdzi, że piramida została zbudowana z 666 tafli szkła.
Jednak biuro Pei od dawna temu zaprzecza i twierdzi, że Mitterrand nigdy nie określił liczby szyb.
Więc jeśli nie czujesz się szczególnie znudzony pewnego popołudnia w Paryżu i nie masz cierpliwości do liczenia każdego rombu z osobna, najlepiej niech ta plotka umrze.
Ale pomyśl o tych biednych czyścicielach okien.
Muzeum zatrudniało alpinistów do wspinania się na piramidę i czyszczenia szkła. Nie było to jednak rozwiązanie długoterminowe, aw latach 90. muzeum zaczęło używać dźwigu i maszyny czyszczącej. Następnie w 2002 roku firma Advanced Robotic Vehicles z siedzibą w Seattle stworzyła kolejnego robota, którym można sterować za pomocą pilota. Robot, nazwany LL1, wspina się po piramidzie za pomocą przyssawek. Posiada ściągaczkę (to urocze słowo) i obrotową szczotkę do czyszczenia szyby.
Jednak jeśli chodzi o odkamienianie szkła, muzeum nadal polega na linach… którzy prawdopodobnie mogliby powiedzieć, ile dokładnie tafli szkła znajduje się w centralnej piramidzie.
