24 sierpnia 2006: Na niebie jest o jedną planetę mniej.
Odkąd byłem małym dzieckiem, zawsze pamiętałem nazwy planet w naszym Układzie Słonecznym za pomocą sprytnego mnemonika.
„Moja bardzo łatwa metoda po prostu przyspiesza nadawanie nazw planetom” to wciąż popularne zdanie, którego używam podczas quizów w pubach, aby przypomnieć mi o kolejności: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun i… cóż, to jest tam, gdzie robi się niezręcznie.
Mnemonik coś traci, gdy nie pojawia się w nim ostatnie słowo „planety”. Ale tego dnia w 2006 roku dziewiąta planeta Układu Słonecznego została zdegradowana.
Po odkryciu Neptuna w latach czterdziestych XIX wieku astronomowie zauważyli, że orbita ósmej planety została zakłócona przez inne ciało niebieskie. W rezultacie astronomowie rozpoczęli poszukiwania dziewiątej planety. Pluton został po raz pierwszy odkryty w 1930 roku przez amerykańskiego astronoma Clyde’a W. Tombaugha.
Nazwany na cześć rzymskiego boga podziemi, Pluton zawsze znajdował się na pozycji odstającej na liście planet. Po pierwsze, jest to dosłownie obiekt odstający, krążący w odległości znacznie większej od Słońca niż jakakolwiek inna planeta.
Następną komplikacją była jego masa. Zanim to odkryto, wysunięto teorię, że Pluton musiałby mieć masę około siedmiokrotnie większą od masy Ziemi. Po odkryciu Tombaugha zmieniono ją na tę samą masę co Ziemia. Następnie w 1948 roku zasugerowano, że Pluton ma masę podobną do Marsa, czyli około 10 części masy Ziemi.
Następnie w 1976 r. ponownie zmniejszono ją do jednej setnej masy Ziemi. Masa nadal spadała, aż do naszych obecnych szacunków, które wskazywały, że jest mniej więcej równa 459 części Ziemi.
Następnie w 1992 roku odkryto inne obiekty w pobliżu Plutona. Odkryto, że Pas Kuipera zawiera wiele ciał o podobnej wielkości. Na początku XIX wieku podobna sytuacja przydarzyła się innemu ciału niebieskiemu. Kiedy w 1801 roku odkryto Ceres, ogłoszono ją nową planetą. Po odkryciu innych asteroid wielkości Ceres, klasę jej uznano za asteroidę.
W 2006 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) rozpoczęła rozmowy w celu dokładnego zdefiniowania, czym jest planeta. W końcu doszli do definicji, że planeta to: „ciało niebieskie, które (a) ma wystarczającą masę, aby własna grawitacja mogła pokonać siły ciała sztywnego i przyjąć kształt równowagi hydrostatycznej (prawie okrągły) oraz (b) krąży wokół gwiazdy i nie jest ani gwiazdą, ani satelitą planety”.
Przy tej definicji Ceres liczyłaby się jako planeta. Ale potem IAU dodała ten szczegół dzisiaj, w 2006 roku. Planeta musiała „oczyścić otoczenie wokół swojej orbity”. Ponieważ Ceres nie dominowała na swojej orbicie, została sklasyfikowana jako planeta karłowata.
Pluton również nie spełnił trzeciego warunku ze względu na pas Kuipera. Kiedy spotkała się z pierwszymi dwoma, podobnie jak Ceres została przeklasyfikowana na planetę karłowatą.
Decyzja o degradacji Plutona nie była początkowo popularna wśród opinii publicznej. W tym samym roku słowo „plutoed” zostało słowem roku przyznanym przez American Dialect Society jako neologizm oznaczający degradację czegoś. Jeden z astronomów w dużej mierze odpowiedzialnych za tę decyzję, Mike Brown, opublikował nawet w 2010 roku wspomnienia „How I Killed Pluton and Why It Had It Coming”, aby udokumentować swoje rozumowanie.
