Jeśli sondaże okażą się choć w przybliżeniu trafne, Partia Pracy Keira Starmera wygra czwartkowe wybory powszechne w Wielkiej Brytanii, uzyskując jedną z największych większości w historii tego kraju.
Ostatni mega sondaż Survation opublikowany we wtorek dał Partii Pracy większość 318 głosów, wygrywając 484 z 650 miejsc w parlamencie. Inne sondaże pokazały podobnie duże lanie na horyzoncie dla Partii Konserwatywnej premiera Rishi Sunaka.
Jak to się ma do wyborów z poprzednich dekad? Z pomocą Biblioteki Izby Gmin, TylkoGliwice zebrało pięć największych zwycięstw wyborczych jednej partii od 1900 r.
(Wybory w XIX wieku są nieco trudniejsze do zmierzenia, ponieważ kobiety nie miały prawa głosu aż do 1918 r., a krąg uprawnionych do głosowania był znacznie mniejszy.)
1924 — większość konserwatystów w 209
Konserwatyści pod wodzą Stanleya Baldwina cieszyli się ogromną większością parlamentarną po pokonaniu premiera Partii Pracy Ramsaya MacDonalda w głosowaniu o wotum nieufności w parlamencie, odzyskując władzę dzięki przesłaniu o wolnym handlu. Zostali wygnani z władzy przez Partię Pracy zaledwie pięć lat później (brzmi znajomo?).
1997 — Partia Pracy uzyskała większość w 179 okręgach
Tony Blair poprowadził Partię Pracy do wyjścia z opozycji po 18 latach, by wyrzucić konserwatystów Johna Majora z rządu. Prowadząc kampanię pod sztandarem New Labour, skutecznie zdobył wyborców torysów, zapewniając ich otuchy i dając im zaufanie. Blairowi pomagały również szeroko rozpowszechnione w Partii Torysów korupcje i poczucie, że partia dotarła do końca swojej drogi w rządzie (brzmi znajomo?).
2001 — Partia Pracy ma większość 167
Wybory te były w dużej mierze powtórzeniem wyborów z 1997 r., ponieważ tylko 29 miejsc zmieniło właścicieli. Określane mianem „cichego zwycięstwa”, założenie kolejnego zwycięstwa Partii Pracy oznaczało spadek frekwencji do 59 procent, najniższego poziomu od wprowadzenia powszechnego prawa wyborczego w 1918 r.
[1945—PartiaPracyuzyskaławiększość145
Podczas ostatnich wyborów, które odbyły się w lipcu, Partia Pracy Clementa Attlee była postrzegana jako partia, która pomoże odbudować Wielką Brytanię po II wojnie światowej, co doprowadziło do powstania NHS i państwa opiekuńczego. Attlee został pokonany zaledwie sześć lat później, a przywódca II wojny światowej Winston Churchill powrócił triumfalnie na kolejną kadencję.
1983 — większość konserwatystów w 144 okręgach
Wybory te były pierwszym z dwóch miażdżących zwycięstw konserwatystów Margaret Thatcher. Pierwszej premier Wielkiej Brytanii pomogło trzy czynniki: sukces w wojnie o Falklandy z Argentyną, podziały wśród jej przeciwników spowodowane utworzeniem Socjaldemokratycznej Partii i Partii Pracy, która prowadziła kampanię na podstawie skrajnie lewicowego manifestu, nazywanego „najdłuższym listem samobójczym w historii”.
