Kolekcja zlokalizowana w mieście Reggio Emilia mieści się w dawnej siedzibie Maxa Mara i prezentuje niektóre z najbardziej znanych dzieł sztuki współczesnej od 1945 roku do dnia dzisiejszego.
Być może znasz miasto Reggio Emilia we włoskim regionie Emilia-Romagna ze względu na kultowy ser pochodzący z tego regionu – Parmigiano Reggiano.
Jeśli jednak bardziej interesuje Cię sztuka niż nabiał, warto odwiedzić Collezione Maramotti.
Mieszczący się w dawnej siedzibie legendarnego domu mody Max Mara, budynek jest obecnie domem dla ogromnej kolekcji sztuki współczesnej zakupionej przez założyciela firmy, Achille’a Maramottiego.
Choć eksponowanych jest około 200 dzieł sztuki – jedna z najbardziej imponujących kolekcji w całych Włoszech – nowa wystawa Giulii Andreani zagłębia się w historię budynku i dziedzictwo rodziny Maramotti.
L’improduttiva – co w tłumaczeniu oznacza „Nieproduktywny” – jest typowa dla twórczości Włocha Andreaniego. Jest znana z ponownego wykorzystania osobistych pamiątek i zdjęć archiwalnych poprzez malowanie, aby poruszyć zapomniane historie.
Na swoją pierwszą indywidualną wystawę we włoskiej instytucji artystycznej przygotowała dużą przestrzeń w pokoju południowym Collezione Maramotti, w której prezentuje spójny zbiór nowych prac, w tym wielkoformatowych obrazów i akwareli.
Z kolei w centrum wystawy znajduje się tytułowa L’improduttiva, której inspiracją było zdjęcie z początku lat 40. XX wieku, przedstawiające uczennice szkoły krawieckiej założonej w Reggio Emilia przez Giulię Maramotti, matkę założyciela Maxa Mara.
Jedna z młodych szwaczek wyróżnia się drwiącym uśmiechem i spojrzeniem prosto w obiektyw. Andreani czerpie z tego uderzającego obrazu w swojej interpretacji, czerpiąc z tematów zarówno emancypacji kobiet, jak i siły rozbieżności, co nieco wytrąca widza z równowagi.
Ten utwór nadaje ton pozostałej części pokazu Andreaniego. Nazywa siebie feministyczną malarką/badaczką, a jej celem jest zadawanie pytań o to, jak kobiety były postrzegane i przedstawiane w różnych epokach, cały czas wskazując na leżącą u podstaw dynamikę władzy i demontaż stereotypów związanych z płcią.
Jej uwaga skupia się także na fragmentach historii zagrożonych zaginięciem i dbaniu o to, aby nie zostały zapomniane.
Jest to szczególnie widoczne w przypadku innego wydarzenia na wystawie – prac inspirowanych obrazami z Biblioteca Scientifica Carlo Livi, które pozwoliły jej zagłębić się w osoby mieszkające w dawnym szpitalu psychiatrycznym San Lazzaro od końca XIX wieku do lat 70. XX wieku.
Andreani obnaża część ukrytego życia więźniów szpitala – życia, które równie dobrze mogło przejść do historii. Zamiast tego celebruje się je w odrębnym cyklu siedmiu portretów – „Siedmiu Świętych”.
Oszałamiająca technika „malowania fotografiami” Andreaniego bez wątpienia zaostrzy Twój apetyt na sztukę współczesną z mocnym i intrygującym komentarzem – i na szczęście jesteś we właściwym miejscu.
Udaj się głębiej do Collezione Maramotti, a będziesz mógł odkryć kilkaset dzieł sztuki z kolekcji, datowanych od 1945 roku do chwili obecnej.
Większość dzieł, pochodzących z Włoch i z całego świata, to obrazy, ale instalacje i rzeźby również odgrywają tu rolę.
Szczególnie imponującym dziełem jest Postnaturalia czeskiego artysty Krištofa Kintera, eksploracja natury jako ogromnego układu nerwowego we współczesnej „epoce miedzi”. Złożona z tradycyjnych materiałów artystycznych, odpadów elektrycznych i elektronicznych, fotosów, lamp i substancji chemicznych, rozległa instalacja Kintera zajmuje całe pomieszczenie w Collezione.
Choć, co nie jest zaskoczeniem, znaczna część kolekcji koncentruje się na sztuce europejskiej – informel o sztuce, rzymskim pop-artie i neoekspresjonizmie – druga strona stawu jest również dobrze reprezentowana.
Amerykański neoekspresjonizm występuje obok amerykańskiej Nowej Geometrii z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych.
Pięć lat temu, w marcu 2019 r., Collezione zaprezentowało szereg projektów powstałych we współpracy z artystami, które pierwotnie miały przebywać tam przez określony czas – na stałe.
Dziesięć pomieszczeń na drugim piętrze budynku jest obecnie zajętych małymi wystawami artystów, w tym Enoc Perez, Gert i Uwe Tobias, Margherita Moscardini, którzy po raz pierwszy pokazali swoje prace w Collezione odpowiednio w 2008, 2009 i 2019 roku.
Decydując się na pozostawienie tym artystom względnej swobody, Collezione realizuje swój cel, jakim jest wspieranie artystów włoskich i międzynarodowych w kluczowym momencie ich kariery.
Co więcej, we współpracy z londyńską galerią Whitechapel, co dwa lata przyznają nagrodę Max Mara Art Prize for Women, której celem jest zachęcanie i wspieranie wschodzących artystek, które mieszkają i pracują w Wielkiej Brytanii.
Nagroda daje laureatowi szansę na dalszy rozwój swojego potencjału twórczego i kariery, pomagając mu w stworzeniu zupełnie nowego projektu artystycznego.
Takie podejście jest widoczne także w Collezione Maramotti.
Kuratorzy twierdzą, że sama kolekcja jest wciąż „pracą w toku”, która pozostanie elastyczna w przyszłości, w miarę otwierania się na świat nowych i różnych ścieżek sztuki współczesnej.
L’improduttiva trwa do 10 marca 2024 r., a Collezione Maramotti znajduje się pod adresem Via Fratelli Cervi, 66, 42124 Reggio Emilia RE, Włochy
