Biorąc pod uwagę gwiazdorską gamę filmów, tegoroczna 80. edycja wygląda na to, że będzie to edycja książkowa…
Festiwal Filmowy w Wenecji, jedno z najbardziej prestiżowych wydarzeń światowej branży filmowej, rozpocznie w przyszłym tygodniu swoją 80. edycję – nie moglibyśmy być bardziej podekscytowani.
Będziemy na miejscu, wyświetlając tak wiele filmów, jak to tylko możliwe, aby zapewnić wam zasięg, jakiego pragną wasze serca kinomanów.
Chociaż obecne strajki w Hollywood oznaczają, że nie wszystkie gwiazdy z najwyższej półki pojawią się w tym roku na czerwonym dywanie, repertuar filmów pozostaje oszałamiająco dobry. I nie bez powodu, ponieważ Wenecja stale buduje reputację platformy, do której przyszli zdobywcy nagród udają się na swoje premiery.
Rzeczywiście, najstarszy festiwal filmowy na świecie przedstawił pokaźną selekcję na swoją 80. edycję. Oto te, które najbardziej nas ekscytują – ograniczając się do tytułów konkursowych, w przeciwnym razie siedzielibyśmy tu cały dzień.
Zabójca
U: Davida Finchera
Ostatni raz słynny filmowiec David Fincher był w Wenecji, gdzie miał premierę filmu z 1999 roku Klub walki. W tym roku powraca z adaptacją francuskich powieści graficznych Alexisa Nolenta i ilustrowanymi przez Luca Jacamona. Fincher nad tym pracował Zabójca od lat i jest jednym z najbardziej oczekiwanych tytułów tegorocznego Festiwalu Filmowego w Wenecji. Film – opisany przez Finchera jako „brutalny, krwawy, elegancki film noir” – opowiada o metodycznym zabójcy (Michael Fassbender), który załamuje się psychicznie, gdy zaczyna rozwijać się w nim sumienie. Wszyscy tam byliśmy. Następnie po nieudanej pracy trafia na niewłaściwy koniec obławy. Nie wszyscy tam byliśmy. Biorąc pod uwagę, że Fincher nie jest w stanie zrobić złego filmu, Zobacz scenarzysta Andrew Kevin Walker ma obowiązki związane z adaptacją, a my otrzymujemy oryginalną ścieżkę dźwiękową autorstwa stałych współpracowników Trenta Reznora i Atticusa Rossa. Mamy wszelkie powody, aby być bardzo podekscytowanym wyborem w konkursie. Aha, a gdyby tego było mało, gra w nim także Tilda Swinton. Sprzedany!
Pochodzenie
P: Ava Duvernay
Nominowana do Oscara reżyserka Ava Duvernay przechodzi w tym roku do historii na Festiwalu Filmowym w Wenecji, stając się pierwszą Afroamerykanką biorącą udział w konkursie. Jej najnowszy film fabularny powstał na podstawie nagrodzonej nagrodą Pulitzera książki literatury faktu Isabel Wilkerson „Caste: The Origins of Our Discontents”, w której występuje Aunjanue Ellis-Taylor (Król Ryszard) i Vera Farmiga (Zmarły, Kod źródłowy), wraz z Audrą McDonald, Nickiem Offermanem i Connie Nielsen. Pochodzenie zajmuje się systemową nierównością rasową w USA i bada hierarchię niesprawiedliwych systemów kastowych, które ukształtowały Amerykę. Z Duvernayem Kiedy nas zobaczą, 13 I Selmamożesz się założyć, że będzie to mocny i przejmujący zegarek.
Maestro
U: Bradleya Coopera
Bradley Cooper miał premierę swojego debiutu reżyserskiego w 2018 roku Rodzi się gwiazda, w Wenecji. Była to idealna platforma, ponieważ film otrzymał osiem nominacji do Oscara, w tym dla najlepszego filmu i najlepszego aktora pierwszoplanowego dla Coopera. Wraca do Lido ze swoją reżyserską pracą na drugim roku, w której gra legendarnego kompozytora Leonarda Bernsteina, u boku Carey Mulligan w roli jego żony, aktorki i aktywistki Felicji Montealegre. Film podobno obejmuje 30 lat życia Bernsteina i podobno koncentruje się bardziej na relacjach z jego żoną (Carey Mulligan) niż na jego własnej muzyce czy protezie nosa. O tej statuetce zrobiło się głośno, więc nie możemy się doczekać, żeby zobaczyć, czy Cooper dostarczy wszystko, co najlepsze. Miejmy tylko nadzieję, że Rami Malek nie ukradnie Cooperowi Oscara w przyszłym roku, tak jak zrobił to w 2019… Wciąż dochodzimy do siebie.
El Conde
D: Pablo Larrain
Jackie I Spencera widziałem, jak chilijski reżyser Pablo Larraín bada historię. Wraca do Wenecji z historią w głowie, ale w inny sposób. El Conde to gotyckie dzieło historycznej fikcji rewizjonistycznej, które przedstawia chilijskiego dyktatora Augusto Pinocheta jako 250-letniego wampira, który nadal wysysa krew – dosłownie i w przenośni. Walcząc z utrzymującą się traumą dyktatury, film Larraína – nakręcony we wspaniałej czerni i bieli przez weterana zdjęć Todda Haynesa, Eda Lachmana – wydaje się łączyć realizm magiczny z szalonymi założeniami, które obiecują wiele. Biorąc pod uwagę, że już wcześniej badał utrzymującą się tyranię dyktatora w oszałamiającym (i nominowanym do Oscara) filmie z 2012 roku NIE, El Conde wygląda na to, że warto na niego zwrócić uwagę podczas ceremonii Złotego Lwa.
Biedactwa
P: Yorgos Lanthimos
Grecki mistrz wszystkiego, co surrealistyczne i mroczne humorystyczne, najnowszy film Yorgosa Lanthimosa – jego pierwszy od premiery w Wenecji w 2018 roku Ulubiony – gra jak „Frankenstein” ze zmienioną płcią. Emma Stone gra kobietę przywróconą do życia przez szalonego naukowca (Willem Dafoe). Ucieka z Markiem Ruffalo (kto by nie?) i staje się coraz bardziej świadoma swojego człowieczeństwa… i żarłocznego apetytu seksualnego. Zwiastuny tego filmu zdają się wskazywać na coś bardziej mainstreamowego w przypadku Lanthimosa, ale nie byłby to pierwszy przypadek, gdy marketing sprzedaje film po zaniżonej cenie. Mamy nadzieję, że dostarczy trochę surrealistycznych i specyficznych emocji. I trochę hemoglobiny. To byłoby miłe.
Ostrokrzew
D: Fien Troch
Tegoroczny festiwal dostarczył towarów, jeśli chodzi o horrory lub filmy z nimi związane. Biedactwa i jego gotyckie skłonności; El Conde i jego nawiązanie do gatunku wampirów… I jeszcze jedno Ostrokrzew. Belgijski reżyser Fien Troch (Dom) powraca na Lido z filmem o 15-letniej dziewczynie z darem/klątwą. Tytułowa Holly potrafi sprawić, że inni w jej obecności poczują się uspokojeni. Nie ma w tym nic złego… Z wyjątkiem sytuacji, gdy ludzie zaczynają ją wykorzystywać. Podobno porusza on temat dyskomfortu w okresie dojrzewania i według dyrektora festiwalu Alberto Barbery jest to „historia miłosna bawiąca się tropami gatunku horroru”. Wstrzyknij to teraz do naszych gałek ocznych.
Zło nie istnieje
D: Ryûsuke Hamaguchi
Jaki rok miał japoński mistrz Ryûsuke Hamaguchi w 2021 r., dzięki dwukrotnemu dotknięciu nagrodzonego Oscarem filmu Prowadź mój samochód i te mniej widoczne, ale równie genialne Koło fortuny i fantazji. W tym roku zaskoczył wszystkich zapowiedzią swojego nowego filmu pt. Zło nie istnieje. Pojawiło się znikąd i trafiło prosto do selekcji konkursu w Wenecji. Nie narzekamy. Akcja rozgrywa się w małym miasteczku w Japonii i będziemy śledzić, jak duża tokijska korporacja planuje zbudować ogromny ośrodek glampingowy, bez większego uwzględnienia mieszkańców, którzy będą zmuszeni być świadkami przejęcia ich domów przez nieprzyjazną dla środowiska konstrukcję. Brzmi to jak społecznie świadoma opowieść, która wydaje się idealną odskocznią dla Hamaguchiego do opowiedzenia kolejnej pięknie niszczycielskiej historii ludzkiej.
La Bete
P: Betrand Bonello
Film science-fiction Betrand Bonello przenosi nas w niedaleką przyszłość, w której emocje stały się zagrożeniem. Gabrielle (Lea Seydoux) w końcu postanawia się ich pozbyć, korzystając z maszyny, która zanurzy ją w jej poprzednie wcielenia i uwolni ją od wszelkich silnych uczuć. Potem poznaje Louisa (George MacKay), a ich związek skomplikuje sprawę. Ten ambitny projekt, inspirowany nowelą Henry’ego Jamesa z 1903 roku „Bestia w dżungli”, brzmi niezwykle kusząco – szczególnie jeśli bada nieodłączną złożoność (i piękno) powiązań emocjonalnych. Zarejestruj nas.
Ferrari
U: Michaela Manna
To pierwszy film Michaela Manna od ponad ośmiu lat. A osiem lat to dużo czasu – zwłaszcza po środku Czarny kapelusz. Zatem oczekiwania wobec Ferrari, film biograficzny, w którym Adam Driver wciela się w Enzo Ferrari, włoskiego kierowcę wyścigowego, który stał się przedsiębiorcą motoryzacyjnym, oraz Penelope Cruz w roli jego żony Laury. Pozostała część obsady to Shailene Woodley, Jack O’Connell i Patrick Dempsey. Uważany za pracę z miłości do Manna, którą próbował wykonać Ferrari od 2000 roku (pierwotnie dołączyli do niego Christian Bale, a następnie Hugh Jackman) film będzie śledził życie potentata motoryzacyjnego. Biorąc pod uwagę, jak dobrze noszący imię Driver radzi sobie ze słynnymi włoskimi gwiazdami – po swojej kolejce w 2021 r. Dom Gucci jako Maurizio Gucci – wiele oczekujemy od tej (miejmy nadzieję) intensywnej biografii.
Priscilla
Odp.: Sofia Coppola
Przyjazd po zeszłorocznym Elvisamaksymalistyczne dzieło Baza Luhrmanna, które osiągnęło sukces kasowy w wysokości 288,7 miliona dolarów i wprowadziło zupełnie nowe pokolenie króla rock and rolla, na podstawie książki Priscilli Presley z 1985 roku „Elvis and Me”, Priscilla ma na celu opowiedzenie innej strony historii Króla. Reżyserka Sofia Coppola (Dziewicze samobójstwa, Utracony sens po tłumaczeniu) podąży za wdową po królu Priscillą Presley (Cailee Spaeny – Powstanie na Pacyfiku, Złe czasy w El Royale) i jej życie z Elvisem (Jacob Elordi – Euphoria). Coppola określił film jako „Maria Antonina in Graceland”, a pierwsze zdjęcia zapowiadają dzieło z epoki o pewnym stopniu autentyczności – zwłaszcza, że Priscilla Presley jest producentem filmu. Trzymamy kciuki, że może to zrobić dla Priscilli to samo, co Pablo Larraín Jackie zrobił dla Jackie Kennedy’ego.
Poza Competition do innych tytułów, których nie możemy się doczekać, należą: obłąkanie brzmiący Daaaaaali! Quentina Dupieux; Eksperymentalny film akcji Harmony’ego Korine’a Aggro Dr1ft; brata Rossa Benzynowa tęcza (co, jeśli jest tak genialne jak lata 2020 Krwawy nos, puste kieszenie powinno być atrakcją); weterana filmów dokumentalnych Fredricka Wisemana Menu-Plaisirs Les Troisgros, wycieczka za kulisy do świata szacownej francuskiej restauracji; I Marszałek sądu ds. buntu w Caineostatni film zmarłego Williama Friedkina – wydany w tym samym roku, co 50. rocznica powstania „Egzorcysty”.
Festiwal Filmowy w Wenecji odbywa się w dniach 30 sierpnia – 9 września. Bądź na bieżąco z TylkoGliwice Culture, gdzie znajdziesz codzienne recenzje i artykuły, aby nie przegapić niczego, co będzie się działo w tym roku na Lido.
