Jak stawianie na pierwszym miejscu społeczności bezbronnych może prowadzić do lepszego projektowania urbanistycznego

Architekt i urbanista Meriem Chabani wyjaśnia, dlaczego dekonstrukcja europocentrycznych trendów w projektowaniu może stworzyć lepsze przestrzenie miejskie.

Co jest najważniejsze przy projektowaniu przestrzeni miejskiej? Według Meriem Chabani zadaje właściwe pytania.

„Pierwszą rzeczą, którą musimy wziąć pod uwagę, jest potrzeba” – powiedział francusko-algierski architekt i urbanista. „Jeśli nie zrozumiemy dokładnie, co próbujemy osiągnąć, z pewnością poniesiemy porażkę. Nie ma potrzeby posiadania doskonałej odpowiedzi na niewłaściwe pytanie”.

Zadawanie właściwych pytań było głównym celem w karierze Chabani i zainspirowało ją do zdobycia narzędzi do kształtowania własnej przestrzeni w projektowaniu urbanistycznym.

To pragnienie doprowadziło ją do założenia New South, paryskiej firmy zajmującej się architekturą i urbanistyką.

Chabani twierdzi, że celem New South jest „wprowadzenie bezbronnych społeczności do centrum tworzenia miast” poprzez prowadzenie badań antropologicznych w celu informowania o projektach budowlanych na całym świecie.

Od marginesu do środka

Chabani twierdzi, że jednym z największych błędów popełnianych przez wielu architektów i urbanistów jest projektowanie dla większości, czyli tych, którzy mają największy kapitał społeczny.

„Uważam, że najbardziej nieostrożną rzeczą, jaką robimy obecnie przy projektowaniu, jest myślenie, że istnieje standardowe nadwozie, dla którego projektujemy” – Chabani powiedział TylkoGliwice Next.

„Oczywiście wykluczamy różne ciała, niezależnie od tego, czy są sprawne fizycznie, niepełnosprawne, różnej płci i w wieku”.

Chabani twierdzi, że ta wykluczająca, europocentryczna wizja może być szkodliwa dla lokalnej ludności. Wskazuje na projekty rewitalizacji miast, które burzą duże budynki mieszkalne uważane za „paskudne oczy”, a ostatecznie niszczą zamieszkujące je społeczności.

„Planowanie urbanistyczne to bardzo potężne narzędzie kontrolowania rozmieszczenia ludności, kto i gdzie może mieszkać” – stwierdziła.

Frustracja związana z takim status quo wywołała w niej chęć przyjęcia innego podejścia, które sprowadza ludzi z marginesu do centrum, mówi Chabani, cytując amerykańską pisarkę feministyczną Bell Hooks.

To była siła napędowa projektów New South, które obejmowały projekty przestrzeni sakralnych, prywatne zamówienia i mieszkania.

Nowa definicja terminów projektowych

Czasami nawet język używany w projektowaniu jest nieodpowiedni dla środowiska, w którym ma to miejsce, mówi Chabani.

W 2016 r. kierowała cyklem badawczym New South dotyczącym mieszkalnictwa w Afryce w ramach projektu o nazwie „Membrana: Odyseja w przestrzeni krajowej”.

Ona i jej koledzy celowo unikali słowa „dom”, zamiast tego skupili się na działaniach zachodzących w różnych obszarach mieszkalnych, aby określić, jak zaprojektować lepsze mieszkania we współczesnych afrykańskich miastach.

Pierwszy z kilku warsztatów odbył się w Addis Abebie ze studentami architektury z Etiopii.

Chabani powiedziała, że ​​kiedy usunęli angielskie słowa, takie jak „sypialnia” i „kuchnia” i poprosili uczniów, aby zamiast tego skupili się na tym, jak wykorzystywane są różne przestrzenie, rozmowa zmieniła się drastycznie.

„Mialibyśmy ludzi opisujących spanie w miejscach, które niekoniecznie kojarzą nam się ze spaniem, na przykład w kuchni” – powiedział Chabani. „Usuwając angielskie słowa i wprowadzając lokalne słowa amharskie, zdaliśmy sobie sprawę, że możliwe są różne przestrzenie i ostatecznie inna architektura. Przyglądając się lokalnym praktykom i lokalnemu wykorzystaniu przestrzeni, możemy na nowo odkryć sposób, w jaki projektujemy architekturę”.

Polityka przestrzeni publicznej

New South definiuje swoją praktykę jako „dekolonialną”, co według Chabani oznacza zrozumienie dynamiki władzy i zawiłych powiązań między polityką a przestrzenią publiczną.

Chabani mówi, że przestrzenie miejskie są głęboko polityczne. Są to miejsca, w których ludzie mogą swobodnie gromadzić się, aby wymieniać poglądy, świętować i protestować. Uważa, że ​​obowiązkiem architektów i urbanistów jest opowiadanie się za tego typu przestrzeniami podczas projektowania.

W 2019 r. Chabani pomagał negocjować utworzenie nowej przestrzeni publicznej w środkowej Birmie, kiedy wybrano New South do zaprojektowania centrum kulturalnego w wiejskiej gminie Taungdwingyi.

Obiekt powstał na zlecenie grupy lokalnych inwestorów, którzy chcieli odwdzięczyć się społeczności, która przyczyniła się do ich sukcesu.

„Nie było funduszy na przestrzeń publiczną na tym obszarze” – mówi Chabani. „I uznaliśmy, że to dobra okazja, aby skierować prywatne fundusze na tworzenie dobra publicznego opartego na wspólnej płaszczyźnie”.

Zamiast tworzyć plac, co według klienta mogło powodować zatory spowodowane zaparkowanymi samochodami, zespół zaprojektował klatkę schodową na świeżym powietrzu, która otaczała budynek. Można było chodzić i siedzieć na schodach bez konieczności wchodzenia do budynku.

W 2021 r., po wojskowym zamachu stanu w Birmie, który wywołał protesty w całym kraju, Chabani twierdzi, że lokalne kontakty zaczęły wysyłać jej zdjęcia protestujących zgromadzonych na stopniach wciąż rusztowanego budynku.

„Wykorzystywali tę przestrzeń i tę klatkę schodową do siedzenia oraz jako miejsca gromadzenia się i przeprowadzania zbiorowego protestu w mieście” – powiedziała. „Kiedy to zobaczyliśmy, poczuliśmy, że coś osiągnęliśmy”.

Nowa rzeczywistość, dla której warto projektować

Oprócz korzyści społecznych i ekonomicznych, jakie niesie ze sobą projektowanie z myślą o najsłabszych, istnieją również bardzo realne implikacje praktyczne związane ze zmianami klimatycznymi.

W miarę ocieplania się planety architektura będzie musiała się dostosować, a techniki budowlane stosowane od setek lat w cieplejszym klimacie mogą okazać się kluczem do przyszłości zrównoważonego projektowania urbanistycznego.

Chabani twierdzi, że konieczne jest ponowne zainwestowanie w te techniki, w tym wykorzystanie lokalnych materiałów lub projektowanie zapewniające naturalną wentylację budynków i unikanie przegrzania.

„Globalna Północ staje się Południem” – powiedział Chabani. „Wszystkie te techniki istnieją od setek lat. Chodzi o to, aby teraz w nie ponownie zainwestować i nadać im wartość, na jaką zasługują”.

Więcej informacji na temat tej historii można znaleźć w filmie w odtwarzaczu multimedialnym powyżej.