Pierwsza kobieta-premier Włoch jest postacią wywołującą podziały wśród feministek. Ma szansę zyskać większą władzę po wyborach do Parlamentu Europejskiego w przyszłym roku.
RZYM — Pod koniec dorocznego szczytu NATO w Wilnie w lipcu włoska premier Giorgia Meloni nagle zakończyła swoją konferencję prasową. To nie miało nic wspólnego z pytaniami reporterów, powiedziała: jej szpilki ją dobijały.
Tego rodzaju skarga w takiej szklarni męskiej energii, jaką był szczyt NATO, byłaby nie do pomyślenia dla poprzedniego pokolenia kobiet-przywódców, które uznały za konieczne prezentowanie twardej powierzchowności.
Jednak wspierająca reakcja w mediach społecznościowych, zwłaszcza ze strony kobiet, oraz życzliwe relacje na stronach poświęconych kobietom sugerowały, że poza tym wzmocniła swój wizerunek liderki, która jest przyziemna i można się z nią utożsamiać. Służyło również jako przypomnienie niesprawiedliwych standardów, jakie obowiązują kobiety, przeszkody, którą Meloni musiała pokonać na swojej drodze na szczyt.
Fakt, że kobiety uważają włoski premier za autentyczny, jest jednym z powodów jej wysokiego wskaźnika aprobaty wynoszącego 53 procent. Według analityków Demopolis, jedna czwarta kobiet, które głosowały we wrześniowych wyborach, wybrała partię Meloniego, więcej niż jakąkolwiek inną.
Jej skrajnie prawicowa partia Bracia Włosi od czasu wyborów gwałtownie wzrosła w sondażach i wynosi obecnie 29 procent, głównie kosztem ugrupowań kierowanych przez jej męskich koalicjantów, Matteo Salviniego i Silvio Berlusconiego, który zmarł w czerwcu.
Wybór Meloniego oznaczał długo oczekiwaną zmianę we włoskiej polityce. „We Włoszech złamano tabu” – powiedziała Marina Terragni z feministek Radfem Italia, wskazując na fakt, że opozycyjna Partia Demokratyczna wkrótce potem wybrała swoją pierwszą kobietę-przewodniczącą, Elly Schlein.
Ale po dziewięciu miesiącach sprawowania urzędu Meloni podzieliła obserwatorów co do tego, czy jej zwycięstwo oznaczało przełom dla Włoszek w szerszym kontekście. Kobiety są niedostatecznie reprezentowane zarówno w partii parlamentarnej Meloni, jak iw jej gabinecie.
Zdobyła aprobatę niektórych kobiet dla działań zapobiegających przemocy domowej, takich jak szybsze procesy i surowsze wyroki dla przestępców, a także podwyżki zasiłków na dzieci i powiązanie zasiłków dla bezrobotnych z dziećmi. „Umieściła macierzyństwo w centrum polityki” – powiedział Terragni.
Ale politycy opozycji twierdzą, że wiele polityk Meloni pośrednio dyskryminuje kobiety.
Lista sporządzona przez Gildę Sportiello, posłankę Ruchu 5 Gwiazd, obejmuje ograniczenie zasiłków dla bezrobotnych dla osób teoretycznie zdolnych do pracy, z których głównymi beneficjentami były kobiety z małymi dziećmi, oraz ulgi podatkowe, które zdaniem opozycji zachęcają kobiety o niskich dochodach zostać w domu. Meloni sprzeciwia się płacy minimalnej, która przyniosłaby korzyści przede wszystkim kobietom.
Do niedawna kobiety mogły uzyskać dostęp do swojej emerytury po krótszym okresie składek niż mężczyźni, ale rząd Meloniego ogranicza te prawa.
Finansowany ze środków UE plan odbudowy Włoch po pandemii, o wartości 190 miliardów euro, jako jeden z priorytetów wymienia poprawę równouprawnienia płci, w tym udziału kobiet w rynku pracy. To była historycznie słabość kraju.
W tym celu poprzedni rząd przeznaczył ponad 3 miliardy euro z funduszu na budowę żłobków, co mogłoby pomóc Meloni w realizacji jej manifestowej obietnicy bezpłatnych miejsc w żłobkach dla wszystkich.
Ale Włochy spóźniają się z wyborem projektów i musiały negocjować z UE, aby uniknąć utraty funduszy. Za opóźnienie rząd obwinia poprzednią administrację.
Dzięki nieoczekiwanym środkom unijnym Włochy mają historyczną okazję do rozwiązania problemu nierówności. „Chociaż raz Włochy mają środki, by coś zmienić”, powiedziała Valeria Manieri, założycielka Le Contemporanee, która sprzeciwia się dyskryminacji ze względu na płeć.
„Ale jeśli przegapi tę szansę i nie będzie funduszy na żłobki i usługi, a niskie pensje i zatrudnienie kobiet nie zostaną rozwiązane, z pewnością będzie to porażka pierwszej włoskiej premier kobiety”.
W okresie poprzedzającym wybory, mimo zapewnień Meloni, pojawiły się obawy, że będzie dążyła do osłabienia konstytucyjnych przepisów dotyczących aborcji, która pod pewnymi warunkami jest dopuszczalna w ciągu 90 dni.
Ale o ile Meloni do tej pory nie tknęła tzw. ustawy 194, która zalegalizowała aborcję, członkowie jej koalicji opracowali projekt ustawy przyznającej status prawny płodowi od poczęcia, co pośrednio uczyniłoby aborcję nielegalną.
Kiedy jej minister ds. równych szans Eugenia Roccella powiedziała w wywiadzie telewizyjnym, że „aborcja nie jest prawem”, wskazywało to na cele rządu, powiedział Sportiello, poseł 5 Gwiazd.
Nawet jeśli Meloni nie demontuje praw obywatelskich w kwestiach takich jak aborcja, zdaniem Sportiello takie rozmowy są niebezpieczne. „Język ma potężną moc – kieruje kraj w złym kierunku i otwiera dyskusję na temat tych podstawowych praw. Kobiety w tym kraju boją się, dokąd może nas zanieść ten wiatr, boją się utraty swoich praw”.
Podczas gdy Meloni stara się prezentować na arenie światowej jako osoba umiarkowana, w kraju jej rząd wprowadził politykę ideologiczną, rzucając kość jej głównym wyborcom ze skrajnej prawicy.
Rząd nakazał władzom lokalnym zaprzestanie rejestrowania par jednopłciowych jako rodziców, co doprowadziło do usunięcia niektórych kobiet z aktów urodzenia ich dzieci. Rząd przekonuje, że jest to zgodne z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.
Dla Manieri z Le Contemporanee jest to „nie do zaakceptowania” i „może doprowadzić do efektu lawiny”.
Prześladowanie mniejszości „otwiera kran”, legitymizując szerszą dyskryminację, zgadza się poseł 5Stars Sportiello, wskazując na zawieszenie całej klasy szkolnej, która słownie znęcała się nad nauczycielem gejem w Emilii-Romanii.
Czasami Meloni dzieli feministki. Podczas gdy młodsze kobiety, takie jak Manieri, sprzeciwiają się kryminalizacji macierzyństwa zastępczego, Terragni, radykalna feministka, aprobuje prawo jako zapobiegające wykorzystywaniu kobiet. Meloni przyznaje, że macierzyństwa „nie można zredukować do transakcji” – powiedział Terragni. Chociaż powiedziała, że nie głosowała na Meloniego, pochwaliła „silny” opór rządu wobec tak zwanego „przebudzonego” języka, w przeciwieństwie do bardziej tradycyjnych sojuszników na lewicy.
W zeszłym miesiącu nastoletni syn bliskiego sojusznika Meloniego i współzałożyciela partii, Ignazio La Russy, został oskarżony o gwałt.
Kiedy La Russa, marszałek Senatu, zajmujący najwyższe stanowisko w państwie po prezydencie, powiedział, że wierzy swojemu synowi i obwinił rzekomą ofiarę o zażywanie narkotyków, stworzyło to jeden z najtrudniejszych momentów dla premiera Meloniego.
Roccella, minister ds. równych szans, bronił go, mówiąc, że przemawia jak ojciec.
Meloni powiedziała, że „jako kobieta” „miała sympatię do ofiary”. Ale dla Sportiello nie posunęła się wystarczająco daleko, a incydent był wyrazem wstecznego stosunku tego rządu do kobiet. „To, że Meloni go nie potępiła, że był chroniony, wysyła wiadomość. W innym rządzie musiałby przeprosić”.
Manieri twierdzi, że kiedy partia rozrosła się tak szybko i ma trudności ze znalezieniem wystarczającej liczby osób wysokiego kalibru do obsadzenia ważnych stanowisk, takie skandale są nieuniknione. „Jeśli powołujesz do rządu lub instytucji osobistości o określonym rodowodzie, prawdopodobnie zostaniesz przyłapany na stwierdzeniach, które są nieprawdopodobne, dziwaczne, obraźliwe lub instytucjonalnych gafach”.
Efekt Meloniego nieuchronnie zadziała przed wyborami europejskimi w przyszłym roku. Liderki, takie jak Ursula von der Leyen i Roberta Metsola, zauważając względną stabilność rządu Meloniego, zaskakująco go wspierają, starając się wprowadzić ją do namiotu europejskiej centroprawicowej polityki.
Meloni przewodzi Europejskiej Partii Konserwatystów i Reformatorów, o którą zabiega Europejska Partia Ludowa i która mogłaby mieć duże wpływy w bardziej prawicowej UE. Jeśli przyszłoroczne wybory do Parlamentu Europejskiego przyniosą przewidywany wzrost prawicy, kobiety mieszkające daleko poza granicami Włoch odczują wpływ Meloniego.
