Szatańska panika, zmumifikowane portrety, salony z lat 90. i „Sztuka Jamesa Camerona” – oto co warto zobaczyć i zrobić w Europie w tym tygodniu.
Chociaż nadal jest nam smutno, że „Duolingo on Ice” tak naprawdę nie istnieje i wciąż upamiętnia 30. rocznicę śmierci Kurta Cobaina, jesteśmy podekscytowani rozpoczęciem zupełnie nowego miesiąca, wypełnionego fajnymi wystawami, filmami i muzyką , wydawnictwa książkowe i telewizyjne.
Od Biennale w Wenecji po nadchodzącą epopeję Alexa Garlanda Wojna domowa, Kwiecień zawsze zasypuje nas wydarzeniami, na które warto czekać – oto propozycje na nadchodzący tydzień.
Wystawy
„Living Room” Nicka Waplingtona, Londyn, Wielka Brytania
Kwieciste dywany, popiół z papierosów i filiżanki herbaty. W 1991 roku brytyjsko-amerykański fotograf Nick Waplington wydał swoją sensacyjną książkę „Living Room”. Zawiera 59 fotografii dokumentujących życie różnych ludzi mieszkających na osiedlu Broxtowe w Nottingham w Anglii, uchwyciło realia biedy w Wielkiej Brytanii pod rządami Thatcher i po niej. Intymne, a czasem zabawne przedstawienia codziennych codzienności archiwum niepublikowanych dotąd zdjęć Waplingtona z tego okresu można teraz oglądać w londyńskiej Hamiltons Gallery.
„Sztuka Jamesa Camerona”, Paryż, Francja
40 lat temu James Cameron nakręcił swój pierwszy film fabularny:Terminatora. Od kilkudziesięciu lat nieustannie przesuwa granice efektów specjalnych, aby ulepszyć kinowe wrażenia, wykorzystując innowacyjne technologie do tworzenia spektakularnych hitów kinowych (z zamiłowaniem do wody), takich jak Tytaniczny, Otchłań I Awatara. Obszerność opowiadań Camerona pozwoliła im zawładnąć nie tylko kasą, ale także wyobraźnią i sercami widzów. Nowo otwarta wystawa w Cinémathèque Française oddaje hołd filmografii i procesom twórczym kanadyjskiego reżysera – do 5 stycznia 2025 roku. Będziemy wracać.
„Twarzą w twarz: ludzie stojący za portretami mumii”, Amsterdam, Holandia
Niedawno przedłużona do 20 maja wystawa jest pierwszą wystawą obejmującą portrety mumii starożytnego Egiptu. Łącząc dzieła z własnej kolekcji Muzeum Starożytności Allarda Piersona i arcydzieła z takich miejsc jak Luwr, prezentowanych jest 38 portretów z całego świata. Większość portretów mumii, powszechnie malowanych na drewnianych panelach, wykonano między I a IV wiekiem naszej ery i używano ich jako zakrycia twarzy zmumifikowanych ludzi. To rzadka okazja, aby nawiązać kontakt z nieznajomymi sprzed 2000 lat i pamiętać, że mumie nie są straszne – kiedyś były takie same jak my.
Festiwale i wydarzenia
„Quais du Polar”, Lyon, Francja
Lyon, miasto bogate w dziedzictwo kulturowe, jest idealnym gospodarzem wielkiego święta literatury kryminalnej i filmu, które odbywa się w Palais de la Bourse. Festiwal odbywa się corocznie od 2005 roku i obejmuje stoiska wypełnione różnymi nośnikami fizycznymi z tego gatunku, a także pogadanki, wystawy, gry, a nawet „uliczne wyprawy w napięciu”, według festiwalu.
Do 7 kwietnia będziesz mógł spotkać swoich ulubionych autorów, odkryć nowe, obiecujące talenty i zastanowić się nad nostalgią i pojawiającymi się trendami w stylu noir. Do zobaczenia tam? *Wskazuje fedorę*.
„Art Paris”, Francja
Powracając ze swoją 26. edycją, Art Paris zwraca uwagę na różnorodność współczesnej francuskiej sceny artystycznej, tworząc platformę dla wschodzących talentów. Mimo że istnieje 136 galerii reprezentujących 25 krajów, nadal ma ona bardzo „lokalny” charakter, ponieważ 60% wystawców to Francuzi. Dowiedz się więcej tutaj.
Kino
Późna noc z diabłem
W 50. rocznicę publikacji powieści Stephena Kinga o telekinezie dla nastolatków „Carrie” wydaje się słuszne, że wybierzemy nowy film, który autor kochał. To także jedna z najbardziej ekscytujących premier horrorów 2024 roku (obok Zatrzymanie ruchu). Późna noc z diabłem Akcja rozgrywa się podczas transmisji telewizyjnej na żywo w 1977 roku z Jackiem Delroyem (David Dastmalchian), podczas gdy twój niedawno pogrążony w żałobie, szalony, ale wstrętny gospodarz skupia całą swoją uwagę na przebiciu oglądalności Johnny'ego Carsona. A jak mógłby to zrobić, pytasz? Poprzez wywiad z dziewczyną opętaną przez demona – w końcu jest to noc Halloween. Co może pójść nie tak?
Nasz stały krytyk filmowy (i maniak horrorów) David Mouriquand świetnie się przy tym bawił. Przeczytaj jego pełną recenzję tutaj.
Szufelka
To właśnie ten wywiad na zawsze zmienił skojarzenia Wielkiej Brytanii z podmiejską siecią restauracji Pizza Express. To także, co najbardziej zapadające w pamięć, ujawniło anhydrozę, schorzenie, w którym ludzie nie mogą się pocić – jedną z licznych wymówek, których używał książę Andrzej, aby zaprzeczyć zarzutom, że uprawiał seks z wówczas 17-letnią Virginią Giuffre.
Nowy film Netflix, oparty na książce byłego redaktora Newsnight Sama McAlistera „Scoops: Behind The Scenes of the BBC’s Most Shocking Interview”, w którym Gillian Anderson wciela się w dziennikarkę BBC Emily Maitlis, opisuje obecnie niesławny wywiad z księciem Andrzejem z 2019 r., podczas którego poległy Royal był przesłuchiwany w sprawie jego powiązań z Jeffreyem Epsteinem, w sposób zawstydzający pogrzebał przy tym swoją reputację.
Serial telewizyjny
Ripley'a
To historia, którą wielu z nas zna bardzo dobrze, ale najnowsza adaptacja uznanej powieści Patricii Highsmith z 1955 roku „Utalentowany pan Ripley” nabiera artystycznego charakteru; nakręcony w czerni i bieli, przesiąknięty napięciem i niepokojem. W roli głównej Andrew Scott wciela się w zwodniczo czarującego Toma Ripleya, pechowego mieszkańca Nowego Jorku wynajętego przez bogatego magnata żeglugowego, aby przekonać swojego krnąbrnego syna, Dickiego Greenleada (Johnny Flynn), do powrotu do domu z Rzymu. Tam Ripley udaje się stać częścią luksusowego życia Greenlead i jego narzeczonej, Marge (Dakota Fanning). To obsesja, która prowadzi do psychologicznego rozwikłania i morderczej zdrady. Oglądaj już teraz w serwisie Netflix i zapoznaj się z naszym artykułem, w którym dowiesz się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Tomie Ripleyu na przestrzeni lat.
Muzyka
Khruangbin: „A La Sala”
To wszystko wibracje, wibracje, wibracje związane z czwartym studyjnym albumem amerykańskiego trio Khruangbin „A La Sala” (co oznacza „Do pokoju” i podobno nawiązuje do frazy, którą basistka zespołu Laura Lee Ochoa krzyczała jako dziecko, próbując zjednoczyć rodzinę .) Znane z łączenia gatunków utwory są mieszanką soulu i psychodelii lat 70.; proste, słodkie i kojące dźwięki, przez które przepływają medytacyjne myśli.
